ALGON

2. Bölüm- Oğlumuz

BABİ GELMİŞ BABİ . BANA GELDİ BABİ . VAZİFEDEN DÖNDÜ BABİ . BABİİİİİ !

Oğlullarının sesiyle öylece kaldı gonca ve Alaaddin. Goncanın ayağı yerden kesilmeye başlamıştı. Şuan olmamalıydı güçsüz olamazdı . Oğlunun yanında dimdik durmalıydı . Bilmiyordu ki artık dik durmasına gerek yok . Oğlunu tek korumasına gerek yok. Çünkü o bilmesede alaaddin hep yanlarında olucaktı bundan sonra. Artık bütün yük omuzlarında olmiyacaktı .

Alaaddin bu seslenmeyle kalbi pır pır etti . Yerinden çıkıcaktı sanki ruhu . Vücuduna iğneler batıyordu. Nasıl bunu bize yaptık diye düşünüyordu. O sırada yere oturup oğluna kucak açtı. Onlara doğru hızla koştu Hızır. Babasının kollarına atladı hemen . Alaaddinde hızırda birbirlerine sarılıp iyice birbirlerini kokladılar. Sanki bırakırlarsa bir daha goremicekler gibi. Hızır, babası döndüğü için çok mutluydu . Neyseki son konuşmaya şahit olmuştu.

Gonca bu görüntü karşısında iyice gücü tükendi. Ayak duramıyordu artık. Fakat belli etmiyecekti . Suan duyduğu kelimeye kadar.

-Anni bak babi gelmiş iştee! Sarılsana babiye hani çok özlemiştin! Ben duydum anni her şeyi. Leyla hatuna anlatırken duydum. Babiyi özlemişsin. Hadi gelsene annii.

Heyecanla söylemişti bütün bunları Hızır. Bilmiyordu annesinin neler yaşadığını. Babasının nasıl oyuna geldiğini bilmiyordu. O sırada Alaaddinin bakışları goncaya döndü. Bı yandanda oğluma sarılıp hala kokluyordu . Aynı annesi gibi kokuyordu minik Hızır.

İnsan sevdiği insanın yanında güçlü duruyormuş gibi yapamaz . Güçsüzse güçsüzdür . Sevdalanmak böyle bir şeydir. Gözünden bile birbirini anlamaktır . Hiç bir duyguyu gizleyememektir .

Gonca artık dahada güçsüzdü. Oğlunun karşısında böyle bulunmak istemiyordu . Ama iş işten geçmişti. Bilinci kapanmak üzereydi.

-Ben..

Dedi gonca. o sırada alaaddine döndü bakışları. Belki hala anlar diye bakışlarından . Pek ümidi yoktu aslında. Anlasa aldatmadığını anlardı.

-ben aslınd-

Derken artık tamamen güçsüzdü. Oğlunun güvenilir ellerde olduğunu biliyordu artık. Ölsede gözü arkasında kalmazdı . Her ne kadar Alaaddin ona güvenmiyorsa oda o kadar Alaaddine güveniyordu. Sevda böyle garip bir şeydir işte. Gözleri kapanıyordu artık. Alaaddin gözünden anlamamıştı. Aslında öyle sanıyordu. Alaaddin anlıyordu gözünden her şeyi. Bu seferde anlamıştı. Aslında aldattığınada inanmıyordu fakat onları öpüşürken gördükten sonra emin olmuştu. Gözlerde yalan söyler demişti o gün içten içe.
Biraz daha dursaydi gerçekleri öğrenecekti ama dayanamadı sevdalandığı, kıyamadığı hatununu başkasıyla görmeye.

Ama bu sefer yalan değildi bayılmak üzereydi sevdası. Hemen öne atıldı. Oğlundan ayırdı kolunu .

Tam bayılırken alaaddinin ona doğru yeltenmesini beklemiyordu gonca. Anlamıştı Alaaddin onun gözlerinden. Madem bu kadar anlıyordun gözlerimden o zaman neden gözlerime bakıp inanmadın bana ? Diye iç geçirerek yumdu gözünü.

-GONCA!

-anni...

Kucağına aldı hemen hatununu . Oğluda kemerinden tutarken hızlı adımlarla odaya götürdü Alaaddin . Ardındanda nolur nolmaz Tabib çağırdı. Konu sevdalandığı kişi olunca risk almak istemedi . Ve yine gözünün tutmadığı mercan bey geldi . Bu adamda kesin biseyler vardı. Öğrenecekti.oglunun sesiyle oğluna döndü Alaaddin.

-babi... Anneme bişey olmicak değil mi...

Nefesini iyice içine çekti şehzade. Biliyordu iyi olucaktı . Ama oğluna yalandan da olsa korkmiyacağı bir açıklama yapmalıydı. Gerçeği söyliyemezdi .