my first boyfriend

auto ritje

julia.
Nog steeds geïrriteerd van zijn opmerking, loop ik naar voren om in te stappen. Zo te zien zitten alle jongens ook al in de bus. Raoul start de motor en begint met rijden. De jongens hebben het over alles en nog wat, ook over video's enzo. Zouden ze nog steeds bezig zijn met dat bankzitters gebeuren?

Matthy wou altijd graag als puber een youtube account beginnen. Ik vertelde hem altijd dat het never nooit zou werken en dat hij iets nuttigs moest gaan doen met zijn leven. Maar nee hoor, Matthy moest perse vloggen ofzo. Nu zijn ze blijkbaar best wel bekend, maar ja fijn voor hun i guess.

Raoul en ik praten wat met elkaar. Hij vraagt over mijn studie en ik geef met alle liefde overal antwoord op. Hij luistert geïnteresseerd terwijl hij nog steeds op de weg let. Een jongen met oranje haar, die Koen heette of zoiets, tikt me aan op mijn schouder.

'Wat doe je dan in het dagelijks leven?' vraagt hij. 'Ik studeer, ik zit op de uni.' zeg ik. 'Ziek ziek.' zegt Koen. Ik moet grinniken om zijn reactie. 'En jij dan?' vraag ik. 'Uhm ken je ons niet van youtube ofzo?' vraagt hij een soort van beledigd. Ik heb wel ooit iets van Matthy gehoord maar weet niet wat het nou is.

'Uhm nee. Zou ik dat moeten weten dan?' vraag ik. 'Eigenlijk wel ja, we hebben tantoe veel volgers. Bijna heel nederland kent ons!' zegt Koen trots. 'Nou fijn, dan heb je eindelijk iemand ontmoet die niks geeft om jullie filmpjes ofzo.' zeg ik lachend. Koen kijkt me boos, maar toch lachend aan.

'Ey zo nie over onze video's he!' roept die andere blonde jongen die Milo heet. 'Ja idd jonguh.' zegt een kleine, Robbie dus. 'Jij komt uit Eindhoven zeker?' vraag ik hem lachend. 'Ja, hoezo?' vraagt hij. 'Ik ook!' zeg ik. Hij steekt zijn hand omhoog voor een high five dus geef ik hem die ook.

'Al die rare mensen uit Eindhoven ook altijd.' zegt Milo. 'Pas op he jongen, de Eindhovenaren komen achter je aan!' zeg ik. 'Jaja vast wel.' zegt Koen. We lachen met z'n allen, behalve Matthy. Hij heeft heel de autorit nog niks gezegd nadat hij die rare opmerking naar me maakte.

Maar hij zit achter mij en ik voel zijn ogen steeds in mijn rug branden. 'Als je iets van me moet hebben, zeg het dan gewoon inplaats van dat je me aanstaart.' zeg ik tegen hem. Hij word rood en draait beschaamd zijn hoofd van me weg. 'Dacht ik al..' mompel ik hem nog na.

'Soooww daar had ze je Matt!' schreeuwt Milo. 'Hou je bek, bemoei je lekker met jezelf.' zegt Matthy en rolt met zijn ogen. 'Gezellige sfeer hiero.' zegt Robbie lachend. 'Ja man!' zegt Koen. 'Nou jongens laten we het wel gezellig houden.' zegt Raoul. 'Sorry, maar hij irriteer me gewoon te erg.' fluister ik in Roel zn oor.

'T is oke.' zegt hij. Ik glimlach naar hem en kijk voor me. Nyc is zo prachtig. Ik wil hier zo graag studeren, alleen het geld heb ik er absoluut niet voor. Trouwens, het zou never nooit mogen van mn ouders. Eigenlijk mocht ik eerst niet naar new york met mn vriendin. Maar uiteindelijk wel.

Toen ik ze vertelde dat mn vriendin was overleden, schrokken ze natuurlijk super erg. Daarna vroeg ik ze of ik nog steeds mocht gaan, omdat dat waarschijnlijk was wat ze zou willen. Toen mocht ik al helemaal niet meer gaan. Hoe ik ze over heb gehaald, weet ik niet. Maar dat maakt niet uit.

Elke keer als ik aan haar denk voel ik toch tranen opkomen. Ik gris mn airpods uit mn jaszak en doe ze in. Ik zet spotify aan en focus me op de muziek. Ik sluit mijn ogen en voel een traan over mn wang rollen. Ik wrijf hem weg in de hoop dat niemand het heeft gezien. Maar dat was helaas anders..

Raoul legt zijn hand op mijn bovenbeen, niet als iets romantisch, maar als teken van medelijden. Ik reageer even niet omdat ik te diep in mn gedachtes zit. 'Je kan altijd tegen me praten, oke?' fluistert raoul vragend. 'Dankje Roel.' zeg ik.

Rob legt een hand op mijn schouder. 'Alles oke meis?' vraagt hij, natuurlijk weer op zn brabants. Ik moet er een beetje om giechelen. 'Niet echt, maar maak je maar geen zorgen om mij.' zeg ik.
_________________
sorry voor n week geen hoofdstuk <3