stories are unforgettable ~minsung

Anksiyete

Seungmin
Gunayydiinn

Jisung
Gec uyandinnn

Jeongin
Ama okul bittii

Seungmin
Sacmalamayin aq
Okul bitmedi daha uyuya kalmisim
Yoldayim geliyorum

Jisung
Hocalar agizna sicacak

Seungmin
Kurt bakislim korur beni.

Felix
Aynen kanka
Aras kargo
Chan'in isi gucu yok seni koricak hocaya

Seungmin
Bakin nasil da koruyacak

Hoca'nın verin telefonları diye bağırışıyla irkildim ve içimden siktirler çekmeye başladım.Tabi yanımda mal mal sırıtan Minho vardı,ağzını çarpmamak için zor duruyordum.

"Ben dedim sana hoca görecek diye"

Göz devirerek dil çıkardım ve telefonları hocaya verdim hoca bugün nedense çok sinirliydi ama birşey demeden hocayı dinlemeye başladım.

Minho hala pis pis sırıtıp gülerken sonunda sinirlenip koluna vurdum.

"Ya sus bi amına koyayım"

Minho bana sinirli şekilde bakmaya başlarken biz yine atışmaya başlamıştık ta ki hocanın bana bağırışını duyana kadar.

"Han Jisung! Yeter artık çık sınıftan! "

Hoca bana aniden bağırınca atak geçirir gibi oldum ve sınıf arkadaşlarımın gülüş sesini duyabiliyordum bu beni daha da kötü yapıyordu.Hayır şimdi olmaz lütfen..

Hoca bana yaklaşarak yakamdan tutup kaldırdı,anlamıyorum neye sinirli de benden çıkarıyor sinirini.

"Han! Bi türlü dersimi anlatamadım derdin ne senin ha? ! "

Yüzüme doğru bağırınca başımı aşağı eğerek özür diledim ama durmadan bağırıyordu elimi kalbime koyarak sakinleşmeye çalıştım..

"Çık dışarı aptal! "

Daha sesli bağırmasıyla gözümden bir damla yaş süzülünce ikiletmeden kalbimi tutarak dışarı çıkmaya yeltendim.Çıkınca sadece Felix'in bağırış sesleri duyuluyordu.Tam anlayamıyordum ama "Onun anksiyetesi var hocam,lütfen bizde gidelim" diyişini duyar gibiydim.

Koridora çıkınca hızlı adımlarla tuvalete gittim ve aynanın karşısında durarak sakinleşmeye çalışıyordum hepsi o aptal sikik Minho yüzünden olmuştu.

Dikkatli şekilde yere oturup duvara taraf oturdum ve içimden 100'e kadar saymaya başladım belki bir ihtimal geçer diye..

"Jisung! Nerdesin? "

Kapıdan duyduğum sesle yine irkildim aniden bağırışları beni çok korkutuyordu.Yanıma telaşlı şekilde gelen Minho'yu beklemiyordum tabi ki..

"Jisung iyi misin?! Siktir çok özür dilerim.. "

Ben ona sadece sarhoş şekilde bakıyordum diyecek bir şeyim yoktu..

Daha doğrusu konuşamıyordum hemen elimden tutarak beni kucağına yerleştirmişti ben sadece kendime gelmeye çalışıyordum.

"Lütfen Jisung-ah konuş benimle"

"Minho.. "

"Söyle,söyle güzelim.. Nefes almaya çalış ilaçların var mı getirdin mi kendinle?! "

"M-minho sınıfta çantam.. "

Dediğimi anlamış olacak ki beni dikkatli şekilde bırakıp hemen ayağa kalktı ve giderken hızlı şekilde söyledi.

"Bekle güzelim geliyorum hemen"

Ardından 10 dakika geçmişti herhalde hoca bırakmadı diye içimden düşünürken hızlı şekilde içeri giren Minho'yu görünce rahatlamış gibi olmuştum..

"Buldum! Yani sanırım özür dilerim özür dilerim hoca bırakmadı. "

İlacımı çıkardı ve bana vermeye başlamıştı korku içinde olduğu çok belliydi ama neden bunu yapıyordu bana...

"İyi misin Jisung konuş benimle korkuyorum.. "

"Minho neden bana yardım ediyorsun.? "

Aniden sorduğumda gözlerini kaçırdı ve duvara bakarak derin nefes verdi.

"Ben sana söz vermiştim Jisung sana kötü zamanında yardım edecektim hatırlamıyor musun? "

Dediğini sindirmeden aklıma gelen şeyle duraksadım ve gözlerim fal taşı gibi açılmıştı,bir dakika ben yine bunu eski sevgilim Minho'ya söylemiştim?!

"Minho sen-"

Konuşmama izin vermeden ayağa kalktı ve kapıya yöneldi.

"Sanırım sen iyisin hoca seni çağırdı üstünü düzelt ve gel Han Jisung ama sakın bu sefer de gelip bu yaptığım iyilikden dolayı beni yarı yolda bırakma. "

Sözünü bitirir bitirmez kapıyı çarpıp çıkmıştı bende olanlaeı idrak etmeye çalışıyordum ve artık sanırım onun Minho olduğuna emin oluyorum..