ជុងហ្គុក តាមអង្វរករលន់តួ ថេយ៉ុង ដោយសារតែគេនឹកខ្លាំងណាស់ បើថ្ងៃនេះមិនបាននេបនិត្យរាងកាយតូចឱ្យស័ក្តិសមនឹងចិត្តដែលទាមទារទេគេនៅមិនសុខក្នុងខ្លួនឡើយ។
«ណាអូនសំឡាញ់»
«ខ្ញុំសួរលោកតាមត្រង់ លោកចេះគិតអីផ្សេងក្រៅពីរឿងសិចនេះទេ លោកមើលរឿងសិចចាប់តាំងពីកើតមកឬយ៉ាងម៉េច ទើបបានចេះតែទាមទារសុំដេកជាមួយខ្ញុំគ្រប់ពេលរហូតបែបនេះ?» ថេយ៉ុង ជ្រួញចិញ្ចើមចូរគ្នាដោយអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់រួចលើកដៃរុញថ្ងាស ជុងហ្គុក មួយទំហឹងៗតាមតែអារម្មណ៍ដែលខឹងចិត្តណាស់។
«សុំមួយអត់បានប្តីប្រពន្ធឯងសោះ?»
«ទើបតែកូនខ្ចីរួច» ថេយ៉ុង តបទាំងមុខក្រញូវ។
«តោះឥឡូវបុកលុយម៉ោះ..សុំមួយម៉ោ»
«មានលុយប៉ុន្មានមកបុក?»
«មើលងាយឯងចុ-ម្រាយ!» ជុងហ្គុក ស្រដីដោយសំដែងអាការៈហួសចិត្តតាមទៅចាប់រាងតូចឱបយ៉ាងណែនរួចថើបញក់ញីថ្ពាល់ ថេយ៉ុង ទាល់តែកាយតូចកញ្ជ្រោលរើបម្រះដូចធុញណាស់ មកធ្វើឯងឱបថើបលួងលោមយកចិត្តស្អីកុហកគេឱ្យរាប់ខែមកវិញធ្វើដូចគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងមកអ៊ីចឹងទាំងដែលគេឯណេះយំសោកជិតស្លាប់ជិតរស់ទៅហើយ។
«កុំប៉ះ..លោកឯងនេះអាក្រក់ណាស់ចូលចិត្តណាស់ទៅអ្ហេស? ខាងធ្វើឱ្យខ្ញុំយំយែករួចក៏តែងតែមកលួងតាមក្រោយ លោកគិតថាខ្ញុំនេះជាមនុស្សគ្មានចិត្តថ្លើមចេះឈឺចាប់ឬយ៉ាងម៉េច?»
«បងសូមទោសអូន ព្រោះបងទើបតែមកពីព្យាបាលនៅឯបារាំង!»
«ហើយចុះរឿងដែលថាលោកស្លាប់នោះ?» ជុងហ្គុក ផ្ទុះសំណើចហាហានៅចំពោះមុខ ថេយ៉ុង ចាត់ទុកដូចរឿងកំប្លែង ទាំងដែលគេឯណេះយំស្ទើរតែសរសៃប្រសាទមួយទាំងមូលទៅហើយ។
«ហាហា!!!»
«លោកសើចបែបនេះចង់មានន័យថាយ៉ាងម៉េច?»
«រឿងនោះដុកទ័រ សេម ជាអ្នករៀបចំធ្វើឡើងទេ ព្រោះពេលនោះបងក៏ឈឺវិះតែរបូតជីវិតដែរ តែដោយសារតែពួកគេបញ្ចូនបងទៅព្យាបាលនៅឯបារាំងភ្លាមៗ!» ថេយ៉ុង លែងឆ្ងល់ លែងសួរនាំ រួចកាន់តែខឹងខ្លាំងឡើងៗលើសដើម ពូកែពួតដៃគ្នាកុហកគេឱ្យយំជិតក្លាយជាមនុស្សឆ្កួតទម្រាំតែដឹងការពិតគេឈឺចិត្តចង់ជ្រុះសក់អស់ពីក្បាលទៅហើយ។
«លោកនេះអាក្រក់ណាស់ អាក្រក់ពិតមែន!» ថេយ៉ុង ស្រែកខ្លាំងៗលើកដៃវាយគក់លើខ្លួន ជុងហ្គុក អស់ៗកម្លាំង ខណៈអ្នកម្ខាងទៀតក៏ចាប់ដៃគេជាប់រួចឱនទៅចាប់ក្រសោបថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ដ៏សិចស៊ីកាចឆ្នាស់បឺតគ្រញិចគ្រលសអណ្តាតរស់រវើកពាសពេញក្នុងក្រអូមមាត់ផ្អែមល្ហែមហើយច្រានខ្នងដ៏តូចស្រឡូនឱ្យផ្ដេកទៅលើពូកមុននឹងស្រវាឡើងទ្រោមពីលើប្រើប្រាស់ជំនាញពិសេសរបស់ខ្លួនបោចសម្លៀកបំពាក់លើដងខ្លួនស្រឡូនស្រឡៅទាល់តែជ្រុះរ៉ាត់រ៉ាយពេញឥដ្ឋការ៉ូ។
«ជុងហ្គុក វេសតុន៍ ឈប់ភ្លាមអាប្រុសចម្កួត..» ជុងហ្គុក មិនស្តាប់តាមចាប់កន្ធែកជើងស្រឡូនទាំងគូ ថេយ៉ុង ញែកចេញពីគ្នា រួចប្រើភាពប៉ិនប្រសប់ប៉ះពាល់ភាពទន់ជ្រាយរាងតូចទាល់តែកម្តៅបុកឡើងស្រឺតៗរោលរាលពេញខ្លួនប្រាណ។
«អាស» ថេយ៉ុង រមិចរមួលខ្លួនប្រាណ កាលបើអណ្តាតដែលខ្លួនខានបានប៉ះពាល់ជាយូរនោះម្ចាស់របស់វាបានប្រើប្រាស់វាដើម្បីពង្វក់តំបន់ពិសេសរបស់ខ្លួនម្តងទៀតហើយតែសារនេះពិសេសជាងពេលមុនៗម្រាមដៃធ្នាប់ធំៗបានលូកលូនចូលមកក្នុងខ្លួនគេបុកបញ្ចូលជ្រៅៗ បុកចំចំណុចសុខស្រួលម្តងៗទាល់តែម្រាមដៃស្រឡូនក្តាប់ខ្ញាំកម្រាលពូកនឹងបញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរលាន់រហឹមជានិច្ច។
«អាស..អស..»
«បងដាក់ចូលហើយ..សឺត..» ជុងហ្គុក ខ្សឹបប្រាប់រួចថើបទៅលើសៀតផ្កា ថេយ៉ុង មួយដង្ហើមរួចដោលចង្កេះចូលចាប់ស៊ករុញបញ្ចូលភាពរឹងមាំទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយដែលមានសំណើមជ្រាបផ្សើមស្រាប់។
«ហ្អឹម!!» ថេយ៉ុង គ្រហឹមថ្ងូរពើងត្រគាកឡើងខ្ពស់នៅពេលដែល ជុងហ្គុក ចូលទៅយ៉ាងជ្រៅរួចគេក៏កន្ធែកជើងញែកកាន់តែធំខ្លាំងឡើង។ ប្រអប់ដៃក្តៅគគុកលើកកាន់អង្អែលលើស្មាធំរីកក្រអាញ រួចទទួលចង្វាក់បោលបុកបញ្ចូលយឺតៗ ងើយក្បាលឡើងដោយអារម្មណ៍សុខស្រួលលាយឡំនឹងការឈឺចាប់បូកផ្សំបញ្ចូលគ្នា។ ចង្កេះរាងក្រាស់ចាប់ផ្តើមគ្រលែងញ័រតតាត់ញាប់ស្អេក ប្រអប់ដៃដ៏ធំប្រញាប់លើកក្តោបកញ្ចឹងកខាងក្រោយស្រឡូនហើយឱនផ្អឹបបបូរមាត់ថើបមាត់ទន់ល្មើយជញ្ជក់ទៅមកយ៉ាងស្វិតស្វាញនឹងបានស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណគ្មានសម្លៀកបំពាក់ឱ្យព្រឺរោមបះក្រញាងពេញខ្លួន។
«ក្រអូបណាស់អូន សឺត» ជុងហ្គុក ពោលពាក្យសរសើរបណ្តើរថើបលើចង្កួយសាច់ស្មា ថេយ៉ុង បន្ថែមសាច់គេទន់ល្មើយក្រអូបណាស់ ទាំងត្រជាក់ហើយម៉ដ្ឋទន់រលោង រឹតតែបានផ្តេកផ្តួលកៀកកើយនៅក្បែរ រឹតតែចង់ឱបក្រសោបថើបមិនចង់ដោះលែងចេញទេ។ ចង្កេះគេបុកយកៗកាន់តែញាប់ស្អេក មុននឹងពេលខ្ជាក់សំណើមស្នេហ៍ចេញមកប្រឡាក់ក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានខ្លាញ់តែអាចញ៉ាំងឱ្យនាយមើលឃើញពីស្នាមវះលើក្បាលពោះរបស់គេយ៉ាងច្បាស់ចែស។
«ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ!» ថេយ៉ុង ប្រកែកក្រោកអង្គុយឡើងទាំងស្រាតននលគក ជុងហ្គុក មិនព្រមឈប់ងាយៗទេចាប់ឱ្យរាងតូចលុតជង្គង់បែរខ្នងច្រត់ដៃលើពូកចំណែកគេក៏វាយប្រហារពីខាងក្រោយទាល់តែលាន់ឮសូរសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់ញាប់ស្អេក។
«អាស..តិចៗមើល៍ឈឺណាស់ អាប្រុសចម្កួត!»
«ខានយូរឈឺអ៊ីចឹងហើយ អូនឯងតឹងណែនកៀបអាប្អូនបងចង់បែកអស់ហើយ!»
«និយាយស្តីគម្រក់!»
«នឹកណាស់ ប្រពន្ធសំឡាញ់ សឺត» គេនឹក នឹកស្ទើរឆ្កួត ស្ទើរជា នឹករហូតដល់ពេលចាប់រាងតូចថែថើបមិនដែលរំលងមួយពេលណាទេ ចួបពេលណា ថើបពេលនោះ ថើបទាល់តែម្ចាស់សមីខ្លួនសង្កៀរឈឺសាច់អស់ទៅហើយ។
«អាយ..ខ្ញុំទើបតែសម្រាលកូនរួច លោកចង់ឱ្យខ្ញុំទាស់សរសៃស្លាប់ឬ?»
«បងធ្វើថ្នមៗទេតើស!» ជុងហ្គុក ប្រាប់រួចដោលបុកសម្រុកពីខាងក្រោយថ្នមៗល្បឿនវិញយូរទៅក៏លឿនទៅៗរហូតដល់ពេលបញ្ចប់រៀងៗខ្លួន។ ប្រអប់ដៃដ៏មាំក្រាស់លើកអង្អែលឱបស្ទាបចង្កេះតូចអង្ក្រងយ៉ាងណែនពីខាងក្រោយ ស្របពេលខ្យល់ដង្ហើមដករហឹមៗថ្ងូរក្បែរដងខ្លួនប្រុសកំលោះដាស់ញាណនាយសង្ហាឱ្យខិតចូលទៅក្រសោបថើបញក់ញីលើស្មាតូចសើរៗហាក់ដូចជាមិនទាន់ជាអស់ចិត្តសោះ។
«បានហើយ!» ថេយ៉ុង ចាប់ដកដៃនាយចេញក្រោកឡើងដើរទៅឱនរើសសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកឱ្យបានសមរម្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ។
«បងចង់ឱបឱ្យបាត់នឹកបន្តិចសិន!» ជុងហ្គុក ស្ទុះក្រោកទាំងអាក្រាតកាយឡើងទៅស្រវាចាប់ឱបរាងតូចពីខាងក្រោយយ៉ាងណែន។
«ប្រញាប់ទៅមើលកូន ទុកកូនឱ្យម៉ាក់មើលថែមួយថ្ងៃពេញហើយរំខានដល់គាត់ណាស់!» ជុងហ្គុក ដឹងហើយប្រញាប់ប្រញាល់លែងដៃចេញពីចង្កេះភរិយារួចម្នីម្នាបែរទៅចាប់រើសសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកដែរ។
«បងទៅដែរ..»
«ទៅលងកូនអ្ហេស?»
«អ្ហឺ..អូនឯងចេះតែនិយាយអ៊ីចឹងហើយបងក៏ចង់ចួបមុខកូនបងដែរ»
«កូនលោកពីអង្កាល់ណាមក?» ថេយ៉ុង ដៀងភ្នែកសម្លក់នាយថ្មែ រួចស្ទុះទៅចាប់កាបូបមកស្ពាយជាប់នឹងស្មា រីឯ ជុងហ្គុក ប្រញាប់ដើរតាមទៅចាប់ឱបចង្កេះតូចអង្ក្រងដោយដៃម្ខាងយ៉ាងណែនមិនភ្លេចថើបថ្ពាល់ទន់ល្មើយម្តងហើយម្តងទៀត។
