Yapmadın değil mi? || Minsung

Geçmişten bir parça...

Yazardan...

Minho ve Riki yakın arkadaşlardi. Birbirlerine çok guvenirlerdi. Ta ki o güne kadar...

Minho'dan...

Eve geldiğimde babamın bağırış sesini duydum.

:Senin gibi kadına lanet olsun! Nereden tanıştım ben seninle? Al cocugunu da bu evden s!ktirin gidin! Size bakmak zorundamiyim ben?

:Yapma...Vurma...

:Sus! Daha fazla duymayayim o sesini!

Dedi. Ve bir tokat daha...

Annem hayatımdaki tek varligimdi. Babam içmiş ayyasin teki ve kumarci bir pic olsa da, annem beni seviyordu. Ben de annemi seviyordum. Canımdan çok...

Babamın bıçağı annemin göğsüne gecirmesiyle gözüm karardı. Şok icinde anneme bakıyordum. Ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra...

M: Anne!

Diz çöktüm. Dünyadaki tek varlığımın gozlerimin önünde dünyaya gözünü yummasi benim için çok, çok ama çok berbat bir histi. Hickiriklarimin arasından tekrar aynı kelime cikti,

M: Anne...

Babam denilen adam yanıma geldi.

: Neden ağlıyorsun amk? S!ktir git sen de evimden! Al şu ananın cesedini de! Nerene sokarsan sok!

Buna daha fazla dayanamadım. Ayağı kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. Sadece arkamdan mal gibi bakıyordu.

Mutfaktaki bulduğum en büyük bıçağı aldım. Yanına doğru ilerledim. Arkası dönüktü. Ölmeden önce benden şunları duymuştu,

M: Senin gibi kumarci adamın amk. Senin gibi babayı s!keyim!

Dedim ve sirtinin ortasına geçirdim bıçağı. Sinirimden çok sert batirmistim bicagi. Çok derindi. Artık katildim sanırım,

14 yaşında, bir baba katili...

İkisinin cesetlerine baktım. Hickiriklarimin arasından yardım istercesine, yalvarircasina bir ses çıktı,

M: Yapamıyorum...

Dedim ve bayılmıştım.

...

Ayildigimda hala aynı yerdeydim. Çok kotu bir koku vardı. Bu koku dayanilmazdi, ceset kokusu...

Evdeki telefonumla en yakın arkadaşım olan Riki'yi aradım.

M: Beni gel ve al...

R: Ne oldu iyi mis-

Kapattım. Konuşacak halim yoktu. Zaten yaklaşık 10 dakika sonra kapı çaldı. Titreyen bacaklarımla kapıyı açtım ve Riki'nin üstüne bıraktım kendimi. Hickiriklarimin arasından çıkan iki sözcük;

M: Ben katilim...

Sonrasını hatırlamıyorum. Gözümü Riki'nin evinde açtım. Baş ucumdaydi.

M: Riki...

R: Uyanmissin! Ne oldu?

M: B-babam annemi öldürdü... B-ben... B-ben de b-babamı öldürd-... Ö-öldürdüm...

R: Ne?...

Uykuya dalmıştım o sırada. Gözümü hapishanede açtım.

M: R-Riki?...

R: Üzgünüm Minho. Bir katille yaşayamam.

...

Tam 4 yıl sonra...

R:Minho!

M: Sen kimsin, Ne istiyorsun?...

R: Ben Riki. En yakın arkadaşın.

Hapishanede geçirdiğim bunaltıcı 4 yılı gormezden geliyordu.

M: Pe*zevenk... S!ktir git burdan!

R: Dur seni cikarmaya geldim.

M: 4 Yıl önce nerdeydin amk? Kendin soktun kendin mi cikaracaksin beni burdan? S!iktir git. Ben kendim çıkarım. Ama çıktığım zaman kendine dikkat et. Senin için hiç iyi olmayacak...

R: Sen bilirsin. Hem hapishanede de adam oldurmussun!

M: S!ktir git bu seni ilgilendirmez.

R: Tekrardan bu fırsatı bulamazs-

M: Defol!

R: Pis katil...

Bu gece burdan çıkacaktım. Arkadaşım Hyunjin sayesinde...

...

Hyunjin bu gece beni burdan çıkardı.

Okula başlamaya karar verdim. Kaydimi yaptırdım.

Normal bir gün okuluma gitmistim ama okulda bir çocuk dikkatimi çekmişti.

Han Jisung...

Bu Riki'nin kardesiydi.

Bir süre onu gözlemledim. Abisinden alamadığım intikamı bu çocuktan alacaktım. Bu yüzden ilk önce Hyunjin'in sataşmasını istedim. Tepkisini çok merak ediyordum.

Hyunjin Riki'nin kardesinin kafasına şişe fırlattı.

Aslında tek amacım bu çocuğa aşıkmış gibi görünecek, ve onu kandiracaktim. Ama o sanırım bana gerçekten aşıktı. Bende ona asik degildim ama, onu kıskanıyordum. Bu bir çeşit takintiydi işte...

Bu kadarr fic bitti

Yeni bir fic yazabilirim belkii

Destek olmuyorsunuz hiç 😭😭

Neyse gorusuruzz sizi seviyorum 🤍