20. bölüm

27 9 9
                                    


600 okunma olmuşuz çok teşekkür ederimm.

Yeni hikayem olan
AZEL (Mardin) e bakmayı da unutmayınnnn
~

Sarıldım ona sımsıkı sarıldım Arda'nın böyle birşey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi son kez onu görmeme izin vermişti.
Abimle vedalaştım son kez sıkıca sarıldım, bu zamana kadar iyi bir abi olamasada akıllanmıştı...

Arda sahilde batmak üzere olan güneşin karşısında dalgaların önünde ayağımızın battığı kumda elleriyle yüzümü okşadı. Gözlerime o kadar derin bakıyor du ki yüzük meselesini çoktan unutmuştum bu yaptığıyla çoktan telafi etmişti zaten.

"Neden yaptın?" Dedim. Neden yapmıştı neden abimle son kez buluşturdu beni?

"Senin için herşeyi yaparım balım, senin mutluluğun benim mutluluğum demek herşeyi geride bırakarak yeni bir sayfa açtık, büyüklük bende kalsın dedim ve affettim."

İri koluna sarıldım. boynuna sarılmak için çıplak ayaklarımla onun ayakkabısının üstüne çıktım ve boynuna sıkıca sarıldım...

2 ay sonra~

Aradan geçen haftalar sonunda herşey düzene giriyordu. En azından ailemizde öyleydi, son zamanlarda hiç bir aksiyon yaşanmamıştı. Abim o Antalya'ya dönmüş oradan fotoğraf atıyordu. İçkiyi bıraktığını söylüyordu her aradığında, inanmaya çalışıyordum. Abim iradeliydi isteseydi bırakırdı bu yaşına kadar çoktan zaten. Şimdi ise bize zarar vermemek için uzakta yaşıyordu. Çok uzakta...

Herşeye yeniden başlamak, yeni bir sayfa değil defter açmak en iyisiydi. Ve biz tam olarak bunu yapmıştık, bebeğimizin olduğu yeni bir yaşamda yeni bir defter tertemiz bembeyaz sayfalar hiç dokunulmamış kirlenmemiş sayfalar...

Şimdi ise bebegimizin ilk defa kalp atışlarını duyacaktık. Dünyanın en güzel şeyi olabilirdi bu, iyi geçmesini diledim tek dilegimdi bu ultrason ve birkaç tahlil sadece, düzene soktuğum yeni hayatımda bir aksilik istemiyordum.

Hızlıca ayağıma siyah Converse'lerimi geçirdim ve koşarak arabaya bindim geç kalmak üzereydik, bebeğim içeride biraz daha büyümüş artık belli olmaya başlamıştı dar gelen pantolonlarımdan anlayabilirdim. Giydigim pantolonların sadece fermuarını çekiyordum düğmelerini kapatmıyordum. Heyecandan kalp atışlarım düzensizleşmişti.

Klinikten yavaşça içeri giriyorduk, nedensizce ayaklarım geri gidiyordu sanki. Hiç girmek istemiyormuş gibi arda birden soğuk ellerimi tuttu

"Bu kadar kasma kendini, birazdan çıkacağız zaten."

"Öyle ama ne bileyim, biraz stres yaptım sanırım".

"Stres yapmana gerek yok. Bak geldik bile".

Kapıdan içeri girdiğimizde hastane kokusu burnuma geldi diğer insanlara bakıyordum. Hepsinin karnı kocamandı karınlarından doğru düzgün oturamıyorlardı bile onlara bakarken birde kendi karnıma baktım sadece hafif çıkıntılıydı, üstüme yapışan kıyafetlerimden belli oluyordu. Bir kaç ay sonra onlar gibi olacağım aklıma gelince biraz korku sarmıştı bedenimi. O sırada doktor sekreteri bağırdı kapıdan...

"Asya kozcuoğlu!"

Yavaşça odaya girerken arda elimi tuttu ve hızlıca odaya girdik.

"Buyrun uzanın sedyeye"

Yavaşça sedyeye uzandım kendimi garip hissetmiştim baş ucumda arda bana bakıyordu. İri eliyle saçlarımı okşadı ve bana baktı tepemden.

"Karnınızı açar mısınız".

Yavaşça elimi kıyafetime götürdüm. Göğüslerime kadar sıyırdım. Doktor karnıma jel sıktı ve yayıştırdı. Daha sonra elindeki makineyi karnımda bastırarak gezdirmeye başladı. Ekranda oynayan küçük birşey gördüm bebeğimizdi bu daha çok minikti.

"Bebeğimiz orada!".

"Evet" dedi. Doktor

"Cinsiyeti ne doktor?"
Dedi. Arda doktor biraz daha o makineyi karnımda gezdirdi, kalp atışlarını duyabiliyorduk gözlerimle tepemdeki arda'ya baktım onun gözleri dolmuştu benim baktığımı fark edince gözünden akmak üzere olan yaşları sildi.

Doktor bize döndü ve

"Kız" dedi.

Şimdi bir kızımız mı olacaktı bir kız. mutluluktan ağlıyordum, peçeteyle karnımdaki ıslaklıkları sildim jel kalmıştı daha sonra üstümü düzelttim ve kalktım Arda'nın boynuna atladım. Ultrason fotoğrafları elimizdeydi dolu gözlerimle onun gözlerine baktım.

"Bak, bir kızımız olacakmış!"

"Evet güzelim senin kadar güzel bir kızımız olacak".

Göz yaşlarım istemsizce tenimden akıp gidiyordu.

Arda mutluluktan beni kucakladı ve arabaya kadar taşımaya başladı bacaklarımı sallarken

"Yürürdüm ben aslında".

"Sen benim kızımı taşıyorsun, birazda ben seni taşısam birşey olmaz değil mi?"

Beni arabanın koltuğuna oturtturdu ellerini karnıma koydu ve

"Hep bir kızım olsun istemiştim. Seninle tanıştığımız ilk günden beri bu hayali kuruyordum, şimdi ise gerçek oldu".

Arda kız çocuklarını çok seviyordu nereye gitsek nerde kız çocuğu görse severdi. Şimdi ise onun kanından bir kızı olacaktı, o mükemmel bir baba olacaktı. Bundan emindim...

Teşekkür ederim;)

Aşkın Gözü KördürHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin