Lanetli Gece(Yazılmıyor)

5.Bölüm

Çağların anlatmıyla
Merhaba.Ben Çağlar.Ailemin ilk çocuğuyum.

Küçükken annemin rahminde olurken annem beni öldürmek istemişti.Bir kaç kez beni öldürmek için bıçakladı rahmindeyken,alköl içiyordu beni öldürmek için,ben rahmindeyken beni yumrukladı ve bunun gibi şeyler yaptı.Ama ben yinede direndim.Nasıl direndiğimi de bilmiyorum.Bir çocuğa niye bunu yaparki bir insan?Eğer öldürmek isteyeceksense neden yapıyosun?İstemediğin bir çocuğu neden yapıyosun?Neden eğlendiğin günden olan çocuğu öldüresin?Ha diyelimki eylendin çocuğunun da olacağını öğrendin.Neden gidip aldırmıyosun?

Bütün ömrüm boyu ben bunları düşündüm be.Ömrümü yiyp bitirdim be.Kendi-kendime soruyorum acaba neden böyle oldu ama bir cevap yok.

Annem benden hamile olduğunu bana 2 aylık hamileyken öyrenmiş.Babamda o zamanalar yeni askere gitmişti.Gidip aldırmak istemiş beni ama bunun için ondan yüklü bir para istemişler.Ama annemin parası olmadığı için beni aldırmamış.O zamanlar sadece babamla çıkıyordu.Ama bir gün birlikte olmuştular.Bende o gecenin meyvesiydim.Annem beni rahmindeyken öldürmeye çalıştı.Ama beni öldüremedi.Söylenenler göre o bazen beni öldürmek isterken çekiniyormuş.Çünki,onun sorumlusu onlardı.O yüzden bazen vazgeçiyormuş.Ama yinede beni rahmindeyken dövmüş.Garip bir şeyki ben yaşamışım.

Ben 8 ay 19 günken doğmuşum.Çabuk doğmuştum.Bu da haliyle insanları şaşırtmıştı.Babam hala askerden gelmediği için olanlardan hiç bir haberi yoktu.Annemde hiç bir zaman ona mektup yazarken bu konu hakkında konuşmamış.Doğumum çabuk olduğu için bir komşu gelip anneme yardım etmiş.Ve ben doğmuşum.Annem beni görünce gülümsemiş.Ama bu beni sevdiği anlamına gelmiyordu.

Annem babamın askerden dönmesine 1 hafta kala beni komşuya vermiş.Ve bana onun bakmasını istemiş.Benim komşunun çocuğu olmamı istemiş.Beni ona verirken "Al senin olsun."demiş.Bunu nasıl demiş.Bir insan evladın oyuncak yerine nasıl koya biliyor?Beni komşuya sanki küçük çocukların bir-birine oyuncak verince söylediği gibi "Al senin olsun."demiş.İnanması zor ama tamda böyle olmuş.
O zamandan sonra komşuyla yaşadım.Onları annem ve babam yerine koydum.Ikiside iyi biriydiler.Onlar bir gün yanıma gelip dediler.
-"Bak oğlum sana bir şey söyleyeceğiz."demişlerdi.
Kafamı tamam anlamında sallamıştım.
-"Aslında sen bizim gerçek oğlumuz değilsin.Sen Nuraniye komşunun çocuğusun."demişlerdi.
Bunu söylemesi kolaydı.Ama yaşanacaklarsa asla kolay değildi.
-"Şakamı yapiyosunuz?"diye sormuştum.
-"Hayır.Ama bu değiştirmezki sen bizim oğlumuz değilsin.Ola bilir gerçek oğlumuz değilsin.Ama oğlumuzsun.Biz seni oğlumuz yerine koyduk.Ve bunu da bilki seni seviyoruz."dediler.
Bu olay olduğunda sadece 5 yaşım vardı.Ne yapıcağımı bilmiyordum.5 yaşındaki çocuk ne diyebilirdiki bu duruma.Ne diye bilirdi?Ne yapa bilirdi?
Tabikide ağlaya bilirdi.Kim yaşadığı ailenin öz ailesini öğrendiğinde ağlamazki.
Bende ağlamaya başlamıştım.
-"Hayır.Sen benim annemsin."diyordum.
Babama dönüp "Sende benim babamsığn."diyordum.
Onlarsa sadece susuyordular.
Susarak bana cevap verdiler.
Ne yapacağımı bilmiyordum.Zaten küçücük bir çocuktum.Gidip onlara "Ne diyosunuz siz?Kafayımı yediniz?"doyemezdimki.
Bende olan şeyi kabullendim.
Annem yani beni gerçek annemin verdiği kadın ve onun kocasıyla yine yaşamaya devam ettim.Üvey annem bana annem hakkında,babam hakkında bazen konuşuyordu.Üvey annemin söylemesine göre babamın benim olduğumdan haberi yokmuş.Annem bana hamileyken babam askerdeymiş.Ona hiç bir şey söylememiş.Babam askerden geldiğindede ona hiç bir şey söylememiş.Bazı komşular annemin hamile olduğunu biliyorlardı.Annem de onlara benim olduğumu dememeleri için onlara rüşvet vermiş.Komşularda kabul etmiş.Zaten kim para istemezki.Kendi sevdikleri insanları bile parayla satıcak insanlar var bu dünyada.O yüzden hiç kimseye güvenemezsiniz.
Üvey annem annem hakkında konuşunca artık gerçek annemden nefret ediyordum.Çünki,ben onun rahmindeyken beni az kalsın öldürüyormuş.
Üvey annem babam hakkında komuşunca babama hayran kalıyordum.Çünki,annemin aksine o daha iyi biriydi.Üvey annem hep bana babama benzediğimi söylüyordu.
Bir kaç keresinde annemin ve babamın birlikte oldukları fotoğrafı bana gösterdi.Üvey annemin fotoğrafı gösterdiğinde annemin kqrnı şişmişti.Çünki,annem yine hamile kalmıştı.Fotoğrafı gösterdiğimde annem ve babam ikisde mutluydu.Annemin ve babamın eli annemin karnındaydı.Ikisi de çok mutluyduFotoğrafta tek eksik olan bendim...
Bensiz daha mutluydular.Her dakika bunu düşünüyordum.Hiç doğmamam gerekiyordu.Eğer ben doğmasaydım annem daha mutlu olucaktı.