Ağlak, minik ve korkak bir çocuktu o sadece. Yaşadığı kalabalıklar arasında kendini saklamayı öğrenmiş, istekleri için güçlü durmaya çalışan küçük bir bebekti. Kundaklara sarılıp sevilmek istiyordu ama cafelerde garsonluk yapıyordu. Ağzında emzikle...
ilk kitap yazışım değil ama bu türde ilk yazışım. umarım beğenirsinizzzz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
terk edilmiş, ağlak, korkak bir çocuktu o. yetimhanede kalıyor ve kendine bakmak için elinden geleni yapıyordu. restoranda çalışıyor, izin günlerinde köpek bakıcılığı yapıyor, okulda öğrencilerin ödevlerini yapıp karşılığında para alıyordu. buna mecburdu. o, yaklaşık yedi ay sonra bu yetimhaneden ayrılmak zorunda kalacak, sadece iki sene daha ek süre olarak devlet yurdunda yaşama hakkı olacaktı. sonrasında bir ev tutmak zorundaydı ve kiralar ateş pahasıydı. kiralarla uğraşmak yerine kendine ait küçücük bir evi olsun istiyordu. gerçekten tek isteği 1+0 bile olsa kendine ait bir yuvasının bulunmasıydı. emzikleriniz, biberonlarını ve oyuncaklarını saklamadan yaşayabileceği, bezli poposunu sallaya sallaya dans ederek oyunlar oynayabileceği güvenli bir yuva.
çok yorgundu bu minik bebek. çok çalışıyor ve az uyuyordu. üstüne anksiyetesi ve little alanına geçmek için günden güne daha çok baskı yapan bedeni de onu her şeyden vazgeçmeye itiyordu. kimsesi yoktu ve kendine bile yük oluyormuş gibi hissediyordu. küçük bebek little olmayı da, gökkuşakları ve tekboynuzlu atlarla dolu olan hayal dünyasıyla bir olmayı da çok seviyordu. ancak özgürce bunları yaşayamamak onu çok zorluyordu. sürekli insanların aşağılamaları ve eziklemeleri arasında ayakta kalmak ve kendini korumak çok zordu. ve Mavi her ne kadar öyle hissetmese de çok güçlü bir çocuktu.
