Heartless Sweetheart (Celebrity Series 3)

Simula

"Grazie per aver trascorso 3 anni con me in Italia!

questa è la mia ultima canzone per stasera.

Thank you for laughing and crying with me.
I love you all!

Mahigit dalawang  taon  na ang nakalipas, simula noong nag trabaho ako sa maliit na bar dito sa Italy.

Nagsimula akong maging independent noong nabalitaan kung nalugi ang negosyo namin sa Pilipinas.

Ani Mama ay hindi ko naman daw kailangan mag trabaho. Dahil kaya pa naman daw.
Ayokong maging pabigat. Laking pasasalamat ko sa magulang ni Gaia matapos nilang tulungan sina Mama bumangon ulit. Kahit andito ako sa Italy hindi ako nawalan ng communication sa mga kaibigan ko.

Nabalitaan ko pang buntis si Gaia. Ngunit walang syang balak sabihin iyon kay Kane.

May parte sa aking galit kay Kane, not tolerating my friend but I think Kane deserve it.

He cheated on my friend! After everything! Gustong gusto ko damayan si Gaia that time. Pero hindi ko nagawa, and I don't know how too. Dahil durog din ako.

And thank to Chantyl and Shia though. Kase andon sila para damayan sya.

I'm so happy for Shia too she's bond to Marry Cael soon, one of Kane's band member, di ko alam kung pano nag katuluyan yon dalawa.

Wala rin naman kasing nabanggit sa akin si Shia tungkol sa kanila, bukod sa may kanya kanya na kaming buhay. My friends deserve someone who can treat them well. because they  deserve it.

Sa tagal ko dito'y may mga nakilala na din akong mga pinoy. Kaya hindi ko masyadong naramdaman yong lungkot. Nagkaroon din mg kaibigan bukod sa mga kaibigan ko sa Pilipinas.

"Hindi mo naman siguro kailangang umuwi ng Pilipinas Aesera masaya naman dito eh! Hindi ba Trinity?"

"Oo nga! Pwede namang bakasyon lang!"

Sabi ng mga isa sa mga naging kaibigan ko dito.

"Kailangan Trin eh. Eh kayo wala na ba kayong balak umuwi?" Tanong ko pabalik.

"Hay nako! Syempre gusto, may bimubuhay kase sa Pilipinas. Kaya kahit gusto mo naming umuwi kailangan mag tiis."

Lahat ng mga nagtatrabaho abroad, may kanya kanyang dahilan kung bakit kailangan manatili. Kung bakit kailangan mag sakripisyo. Para sa pamilya, siguro'y maliban lang sa akin.

Napabuntong hininga ako ayokong lumakbay pa ang iniisip ko, papunta na naman sa isang tao.

"Isa ka na nga sa nagpapawala ng lungkot namin, aalis kapa Coll."

"Kanta mo na ngalang nagpapasaya sa amin iiwan mo pa kami?"

Malunkot akong ngumiti sa kanila.
But I need to go home too.

"Ikakasal na ang isa sa mga kaibigan ko, kailangan kung umuwi. Bago nila ako sunduin at kaladkarin pabalik ng Pilipinas! Huwag kayong mag alala mag kikita rin tayo roon! Basta ba balitaan nyo ako pag nakauwi na din kayo!"

"Hay nako may magagawa paba kami?"

"Payakap na nga lang!"