Haberin Yok | Aslaz

5-Sevgilimsin

Yazardan

Sanki Alaz'dan gelen her bir sevgi kırıntısına açtı Yaman. Onun abisi olmak istiyordu çünkü onun sevdiklerine karşı olan şefkatini görmüştü. Birini sevdiğinde göze alabileceklerini görmüştü ve kardeşinin ona da bu sevgiyi göstermesini istemişti. Geç de olsa güç de olsa Yaman o sevgiyi almak istiyordu kardeşinden.

"Yaman vallahi bastı bu oda bana. Hadi Asi'yi dinlemeye gidelim."

"Oğlum olmaz diyorum, zorlama beni. Anneme söz verdim."

"Ya n'olur gitsek? Senden kırk yılda bir bir şey istemişim, kardeşini mi kıracaksın?"

"Manipülasyonu babandan mı öğrendin sen?"

Alaz başta gülecek olsa da babasına benzemenin korkusu tüylerini ürpertmişti. Yaman söylediğinin kardeşine kastettiğinden farklı hissettirdiğini görünce telaşla düzeltmeye çalıştı.

"Ben o anlamda demedim. Beni zorladığın için dalga amaçlı söylemiştim."

"Önemli değil abisi. Bazen aklımdan çıkıyor böyle bir adamın oğlu olmam, iyi oluyor hatırlatman."

Yaman Alaz'ın omzuna kolunu atıp kendine çekti. Bir abi şefkatiyle sardı onu.

"Alaz, sen kötü biri değilsin kardeşim. Senin tek şanssızlığın yanlış bir örnekle büyümek. Senin içindeki iyiliği gördüm, hissettim ben. Sen onun gibi olmayacaksın."

"Nereden bilebilirsin ki? Sana, size, başkalarına bir sürü yanlış yaptım. Nasıl bu kadar emin olabilirsin?"

Alaz o kadar mutsuzdu ki konuşurken, sesinden pişmanlık akıyordu.

"Abinim ben senin, anlarım."

Alaz onun yanında kendini güçlü hissetmek zorunda olmadığı biri olduğunu fark etti ilk defa. Sığınabileceği bir kol vardı artık. Onun abisi vardı yanında. 

"O zaman Asi'nin yanında olmak istediğimi de anlıyorsundur."

"Anlıyorum başımın belası, anlıyorum. Kalk hadi, gitmezsek burnumdan getireceksin tüm hafta."

*

Hazırlanıp kapıdan çıkacaklarken kapının açılıp Çağla ve Neslihan'ın içeri girmesiyle birbirlerine sıkıntıyla baktılar.

"İlk gidelim dediğimde ikna olsaydın şimdi yakalanmazdık abisi."

"Oğlum sanki bilmiyorsun annemi, fare deliğine girsek yine gelip bulacaktı seni."

"Kafaya koymuş, hapsedecek buraya beni."

Neslihan oğullarının suçüstü yakalanmış bir şekilde aralarında konuştuklarını görünce ikisinin de kolunu çimdikledi.

"Ne konuşuyorsunuz siz fısır fısır? Nereye böyle? Ben sana buradan çıkılmayacak demedim mi?"

"Ya anne n'olur sal beni. Boğuluyorum burada ben."

"Onu haplanmadan önce düşünecektin. Yat çabuk. Ne dedin de abini de ikna ettin acaba?"

Neslihan küçük oğlunu kolundan çekiştire çekiştire geri götürmüştü yatağına. O sırada olayı anlayan Çağla ikizine sırıtarak yaklaştı.

"Asi'ye gidecektiniz değil mi?"

"Sana ne kızım?"

"Başka türlü sen Yaman abimle iş birliği yapmazsın, kesin mekâna gidiyordunuz."

"Çağla."

Alaz'ın sitem dolu sesiyle Çağla iyice keyiflenmişti. 

"Cesur arayacak Asi sahneye çıkınca merak etme."