Haberin Yok | Aslaz

6-Teklif

1 hafta sonra

"Abisi sen böyle bütün gün başımda mı bekleyeceksin bodyguard gibi?"

"Birkaç gün öncesinde benim abim havalarına giriyordun ya, kıyamadım ben de. Yalnız kalma diye sevgilimin yanına gitmiyorum."

Alaz abisinin sevgilisi olduğunu daha yeni hatırlamış gibi kaşlarını havaya kaldırdı.

"Rüya yaşıyor mu ya?"

Yaman duyduğuyla kaşlarını çatıp Allah korusun der gibi parmaklarının dışını tahtaya vurmuştu.

"O ne biçim laf oğlum?"

Alaz söylediğinden pişman olmadığını belli eder gibi omuz silkmişti.

"O kadar arkadaşlığımızın hatırı yokmuş gibi senin yanına gelmek için bile gelmiyor hastaneye. O kadar mı silmiş çocukluk arkadaşını?"

"Sana kızgın olduğunu biliyorsun Alaz. Ben abinim, sana küsemem ama onun bir sebebi yok seni affetmek için."

"Babası için yardım ettim benim dedemi öldürmesine rağmen, daha ne yapabilirim onun için? Ayrıca benim aşk hayatımdan bahsederken hiç de küs değildi."

Yaman arada kalmanın verdiği huzursuzlukla yerinde kıpırdandı. Kötü bir şey söylememeliydi, sonuçta biri aşık olduğu kız biri de daha yeni arasının düzelmeye başladığı küçük kardeşiydi.

"Ben sizin aranıza giremem ama onun da kendince düşündükleri vardır."

Alaz abisini sıkıştırmaktan vazgeçip havada elini sallayıp konuyu en sevdiği yere çekti.

"Her neyse Asi nerede kaldı? Gelmeyecek mi?"

"Prova alıyorlarmış mekânda, gelir bir iki saate."

Daha vaktinin olduğunu bilmenin rahatlığıyla gülümsedi ve yaklaşmasını işaret etti abisine.

"Senden bir şey isteyebilir miyim?"

"Ne bu Deccal sırıtışı? Korkmalı mıyım?"

"Yok yok, korkma. Bu sefer güzel bir şey."

*

Yaman konuştuktan hemen sonra çıkınca Alaz biraz uyumaya karar vermişti fakat içeri annesi ve Ece'nin girmesiyle o da hayal olmuştu. Beş dakika yalnız kalamıyordu, ilgi görmek için illa başıma bir şey gelmesi mi gerekiyordu diye düşünmeden edemedi.

"Hoş geldin cimcime."

"Hoş buldum abiciğim ama uyuyacaktın sanırım. Sonra gelebilirim istersen."

"Yok yok, uyumaktan başka yapabileceğim bir şey yok diye uyuyorum. Patlayacağım yoksa. Eve de salmıyor ki annem."

Ece abisinin bu sitemlerine gülerken elindeki çantayı uzattı.

"Ben hastanedeyken sen az koşmadın peşimden, ben de belki yardımım dokunur dedim, bir iki kitap getirdim. Ne seversin bilmediğimi fark edince her daldan bir şeyler koydum. Ablam da bilgisayarını gönderecekti ama ben getirmedim, biraz kültürlen diye."

"Siz baya baya hastaneyi benim evim yaptınız. Bu kadar mı istenmiyorum evde."

"Alaz, o ne biçim laf oğlum?"

"Anne vallahi boğuluyorum ben burada. Ya ben vurulsam, bıçaklansam daha çabuk çıkardım hastaneden. Keşke Asi bir daha taksaydı kelebeği karnıma."

"Hastasın diye tutmuyorum herhalde seni burada. Yaptığının cezasını çekiyorsun."

"Yeterince çektim anneciğim, hadi çıkar beni buradan."