Broken Call [ON GOING]

Kabanata 11

I place my hand on my back while walking towards my office. Katatapos lang ng tumor operation ko sa isang aso. Ang hirap na palang maglakad kapag malaki na ang tiyan

Ang bilis ng mga buwan 7 months na ang tiyan ko. Cael is always saying na dapat hindi na ako laging nag-gagalaw dito sa clinic. Sinusunod ko naman siya

My co-doctors doesn't allow me to accept alot of patients. Halos magagaang case, vaccination and check up nalang ang binibigay nila sa akin to lessen my work. Kapag hindi na talaga nila kaya yung case ng patients ay doon nalang nila ako tinatawag

Lalo akong inaasikaso ni Cael. Halos ayaw niya na nga ako papasukin dito sa clinic. He always make sure na nakakainom ako ng vitamins and supplements na kailangan namin ng anak namin siya nya ang magpeprepare non every morning. He's sending foods from his restaurant to us here at clinic wala pa ring palya. Nakakahiya na nga sa kanya sobra-sobra na ang pag-aasikaso niya sa akin alam kong sobrang busy niya ding tao

He's always present sa lahat ng check up ko. I told him na kaya ko naman na mag-isa but he wants to know our child's situation and health inside my tummy. Sa paglilihi ko naman sinusubukan niyang ibigay sa akin lahat, last time nagpa gawa ako ng Pizza sa kanya na chocolate flavor grabe nahuli niya yung gusto kong kainin. He just put Nutella in Pizza dough ganun niya kadaling naisip yun I told him to add peppers and mushrooms, black olives and other toppings on that pizza. Grabe ang sama ng tingin niya sa akin yun hindi ba daw sasakit ang tiyan ko

When we found out our angel's gender halos mapatalon ako sa tuwa. It's a Boy. Excited na excited din si Cael he will spoil our kid daw pero binalaan ko siya na wag gawin yun

I just met Mom and Kuya yesterday. I tried to talk with Dad pero galit pa din siya sa akin. After we visit Cael's parents I called Mom to meet her, noong nagkita kami sinabi niyang nag-aaway pa din sila ni Dad about sa akin. I told her that I was fine and Cael taking care of me. I know darating din ang araw na huhupa ang galit ni Daddy sa amin ni Cael. After that regular na kaming nagkikita ni Mommy once a week. Si Kuya naman pinupuntahan ako sa clinic kapag may free time siya. For now, si Daddy nalang ang iniisip ko

Papasok na sana ako ng office ko nany biglang may bumangga sa likuran ko

"Ay sorry Doc Jasmine" natatarantang sabi ni Cody. Galing din siya sa operating room kasama ko siya sa operation

"Are you okay Cody? mukhang wala ka sa sarili mo?" Kanina ko pa napapansin ang pagiging wala niya sa sarili nong nasa operating room kami.Ang dami niyang errors kanina

His expressions suddenly change. This is not the Doctor Cody I knew. He looks so stressed and in pain. Ang laki nga din ng eyebags niya halatang wala siyang matinong tulog

"Pasok ko dito sa office ko" I opened the door. Sumunod naman siya sa akin

I sit directly at my table while Cody was just standing near at the door

"Sit Cody" I command to him. Mukha talaga siyang wala sa sarili niya

Umupo siya sa harap ko. Yumuko siy na para bang ang lalim pa rin ng iniisip

"What's your problem?" inaangat niya muli ang tingin niya sa akin

"Huh? Wala po Doc Jasmine" He tries to smile but I know that it's fake

"Don't try to hide your problem with that smile Cody" bigla siyang sumimangot

"Doc hindi naman kasama sa trabaho ko dito ang magshare ng problema sayo. Okay lang talaga ako wag ka pong mag-alala" yumuko ulit siya