One...
Two..
Three..!!
/*KRINGGGGGGG
Bulseye!
At sa puntong iyon ay napahiyaw ang mga kaklase ko bago nagmamadaling nagsitakbuhan palabas ng room na parang bata habang si Professor naman ay inaayos ang mga libro pati na rin ang Laptop niyang dala.
Lips..
Eyes...
Jaw...
I like everything about him...
"Czine..." I didn't notice that Gab is calling me by my third name. I was too focused on the Professor. I looked at him before smiling. He looked at me with those cold stares before a little smile appeared in his lips.
"Are you going to the cafeteria?" He asked. Sabi na nga ba eh. Hehe libreng recess na naman ak—
"Ms. Moses." I froze. Damn it. I forgot, Professor was still here. I hesitate to look at him but still I did.
Sana naman huwag siyang ganiyan.
"Follow me to my office." He said in a cold tone before leaving. Gagi. Hindi manlang ako inintay. Napangiwi ako bago tumingin kay Gab at saka ngumiti nang pilit.
Damn..The libre huhuhuhu.
"Sorry Gab..I need to go." I said. Hindi ko na inintay pa siyang sumagot at tumakbo na papalabas ng room. Lagot ako kay Prof!
"Sorry Prof." Panimula ko nang tuluyan akong makarating sa office niya. He's still busy with his laptop and not even giving a single gaze on me. Napatitig ako saglit sa kaniyang muka. Nice lips...I wonder how it taste?
Ang landi Psyche
Wala ka na do'ng pake!
Kung gusto mo malaman lasa bakit 'di mo...
Ayoko!
"Ms. Moses." I looked at him as if I was expecting something.
"I don't need your sorry." Dugtong niya na nagpakabog sa dibdib ko. Paanong hindi ha! Mamaya kung ano na ang ipagawa at iparusa sa'kin ni Prof, edi lagot?!
"And...stop staring at me. Are you going to eat my face huh?" He said with a frown. I gasped.
"Sir, I'm sorry talaga. Sure talaga sir, hindi ko naman po sinasadyang—"
"Sinasadyang?" Napatigil ako bago tumingin sa kaniya at sa pagkakataong iyon ay nagtama ang aming mga mata. I met his ash eyes that mesmerize me.
"Hindi ko po sinasadyang sabihan kayo ng panot, matanda at...walang asawa"
May asawa na ba si sir?
Aba malay ko.
Puchacha, umaatake na naman sakit ko.
Matapos ko iyong bigkasin ay muli niyang itinuon ang pansin sa kaniyang Laptop. Ilang segundo rin akong nakatitig sa kaniya bago nagsalita.
Awkward.
"Sir..Prof..Eh...May asawa na po kayo?" I asked without hesitating.
Sorry ha, baliw lang.
Wala namang masama kung magtanong at saka...muka talagang nasa 20's pa lang si sir.
Sana wala.
Charot.
Tumingin siya sa akin nang kay lamig bago tumaas ang sulok ng kaniyang labi. Ha?
"Why? Would you like to apply?" He asked with a smirk. My eyes winded before shooking my head. Pogi si Prof pero that doesn't mean na mag aapply ako bilang wifey niya hehe.
Napailing siya habang ayon parang matatawa pero bakas sa kaniya ang nakakatakot pa ring awra. Hays.
"Sir..nagtatanong lang naman."
"Then would you like to apply?"
"Sir naman!"
"Tss. Women." I heard him whispered. Women naman talaga ako, alangang man 'diba? Bugoks.
Pero ano ba'yan? Bakit ako nahihirapang sagutin tanong ni sir? Well he have those angel face of him and also...is he married?
Kung kasal na siya, edi, magiging kabit ako? Lah? Ayoko nga.
#JAMMZ
