Chapter 29

919 16 1
                                    

Imogen
𓇢𓆸

The bell over the shop's door tinkled again. Kaagad kong tiningnan kung sino ang pumasok sa shop. It's a man. May katangkaran, but the men that I met are much taller than him. He's wearing a formal clothing, like he's fresh from a business meeting. His black hair is neatly fixed.


And I don't feel good about him.

At bukod don, ang dami niyang kasama. 4 men. He's got 4 grown men with him. All dressed in black suit. And they don't seem like nice people too!


I meet different people everyday, and I don't feel heavy or anything about them. But this guy, from the first time he entered that door, he seems like a bad news. I might be judging him too much, and I am fully aware that I shouldn't judge people kasi wala akong karapatan, pero ngayon nalang ulit ako nakaramdam ng ganito.


"Hello! How may I help you?" masayang bati ni Yvette sa lalaki. Nagpunta si Yvette ngayon sa shop. Nagdesisyon daw siya na tulungan ako ngayong araw dahil nasa business trip ang asawa niya at nalulungkot siya mag-isa sa bahay nila.


The strange man smiled to the both of us and it gives shivers down to my spine. He's a bad news!


"I wish to speak to your employee, Miss." saad nito. Napatingin naman sakin si Yvette.

"Well, sure thing... Uh... You can talk to her here." Yvette answered. Lumapit siya sa akin at saka hinawakan ang kamay ko. Nakita ko na nagbulsa siya ng gunting bago niya ginawa iyon.

"But I wish to speak to Ms. Damari, oh, let me correct that," tumawa ulit siya bago nagpatuloy sa pagsasalita. "I wish to speak to Mrs. Aisenyev, privately." pagdidiin niya sa sa huling salita na nabanggit niya.

Fear slowly crept inside my body. He knows me...

"Do you know these guys, Imogen?" pagtatanong sakin ni Yvette. Lalong humigpit ang hawak niya sa kamay ko.


Umiling ako bilang sagot sa tanong niya.


"I'm sorry, sir. But I can't allow my employee to talk to someone she doesn't know. Please leave." matapang na saad ni Yvette. She's secretly calling her husband's phone number while saying that.

"That's not the right thing to say, ma'am." the man gave us a look of distaste.

"Please leave. Tatawag ako ng pulis!" Yvette warned. Pero natawa lang siya sa sinabi niya.

"Oh, please! Anong magagawa ng mga kutong lupa na iyon?" pagtawa ng lalaki.


"Leave!" Yvette shouted. Nanigas ako sa kinatatayuan ko.


"Well, I am not asking for your permission though." Biglang naglabas ang isa sa mga lalaki ng baril at itinutok iyon sa direksiyon namin. Nanlaki ang mga mata ni Yvette. I immediately hid Yvette behind me. I should protect her. Ako naman ang pakay nila, hindi na nila kailangang manakit ng ibang tao.


Yumakap ako sakaniya bago ako sumunod sa gusto ng lalaki.


"I-Imogen. Don't go..." Yvette said with visible fear in her voice. Pinilit kong ngumiti sa kanya. Sa kabila kasi ng takot ay mahigpit pa rin ang hawak niya sa kamay ko.


Miracles and SinsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon