İçimizdeki Acılar

Ay

Gördüğüm adamı tanımıyordum fakat bana korkusuzca bakıyordu. Normalde beni böyle dövüşürken birileri görse korkardı ama o korkmamıştı. Bu özelliği dikkatimi çekmişti. Yüzü çok güzeldi yani çok yakışıklıydı. Yüzünde belli olan bir çizik izi vardı sanki çiviyle işlenmiş gibi ama bu onu kötü yada çirkin göstermiyordu aksine çekici yapıyordu. Kapkara olan gözleri insanı içine çekiyordu ve esmerdi. Ben ise onun aksine Beyaz tenli ve ela gözlüydüm. Ben bunları kafamda konuşurken ona yaklaşıyordum. Oysa benden hiç çekinmiyor gelmemi bekliyordu. Onun önüne geçtiğimde tam yüzüne bir yumruk geçireceğim sırada elimi tutup ters çevirdi. Bu hareketi ile canım acısa da pes etmedim ben son anıma kadar savaşırdım. O beni etkisiz hale getirdiğini düşünürken ben de bacak arasına sert bir tekme attım bu hamlem de onun kollarından kurtulmamı sağladı. Bacağı bu hamlemle ağrımıştı belli oluyordu. Bundan faydalanarak karnına bir yumruk daha geçirdim böylece yere düştü. Fakat sanki tüm gücü bu kadar değil gibiydi yani bana tüm gücünü kullanmıyordu bu ise beni daha da sinirlendiriyordu çünkü bu zamanda bile kadınları küçümseyen çok kişi vardı ve ben bu kişilerden nefret ediyordum. Adamı yere serdiğimde tam gözlerinin içine bakıyordum ve boğazını sıkıyordum o ise bu hareketlerime gülüyordu. Şaşırmıştım ölmesine bu kadar yakın iken gülebilmesi şaşırtıcıydı. Adamın kim olduğunu çok merak ettiğim için öldürüp öldürmemek arasında kalmıştım. Bu süre zarfında merakıma yenik düşmüştüm ama tamamen bırakmamıştım.
Adama "Kimsin sen?" diye sordum
Adam ise gülerek "Sonunda seni buldum" demişti. Beni çok fazla kişi bulmaya çalıştığı için kim olduğunu anlayamıyordum bunun yanı sıra yüzü de hiç tanıdık değildi.
Tekrardan bağırarak "Kimsin?" diye sordum
Adam ise "Seni yıllar sonra bulabildim Ay" dedi. Burada çok şaşırmıştım çünkü ikinci adımı biliyordu bu da daha da kim olduğunu merak etmemi sağladı.
Adamı sonunda rahat bıraktım çünkü kaçmayacağını biliyordum. Beni bulan kolay kolay bırakmazdı zaten onların bırakmasına kalmadan öldürürdüm. Çoğu kişi benim ne kadar tehlikeli birisi olduğumu bildiği için uzak dururlardı bu onların yararınaydı. Adam ayağa kalktığında gözlerini benimle buluşturdu gözlerinde hayranlık vardı. Bana elini uzatıp "Uğur Aksoy" dedi.
Eline ve suratına bir kaç kez baktıktan sonra elini sıkıp "Mine Demir" dedim Uğur ise gülüp
"Hadi ama iki yüzünü de biliyorum, kandırmaya çalışma beni kandıramazsın" dedi
Beni nereden tanıdığını ve nasıl öğrendiğini merak ediyordum.
"Beni nereden tanıyorsun?" diye sordum
"Sen her zaman bu kadar soru sorar mısın ya? Ama çok saygılı birisi olduğum için cevap vereyim zamanla öğrenirsin"
"Ben beklemem Uğur. İstediğim şeyi istediğim zaman öğrenirim" dedim sertçe
"Biliyorum öğrenebilirsin bunun farkındayım ama öğrenmeyeceksin" dedi keskin bir dille.
"Nasıl öğrenemeyeceğim" dedim alayla
"Çünkü içindeki merak seni her zaman ele alıyor ve sen bu meraka yine yenileceksin. Hep bir maceraya, heyecana koşmak istiyorsun Can atıyorsun. Yerinde duramaz mısın sen?"
Haklıydı merakım hep ağır basardı ve herşeyi öğrenebiliceğime rağmen öğrenmeyecektim çünkü merakım ağır basıyordu.
" Sen bu özelliklerimi nereden biliyorsun? "diye sordum sert bir dille içimdekileri asla dışarıya yansıtmazdım.
"Ben seni daha yeni öğrenmedim Mine uzun zamandır senin Ay olduğundan şüpheleniyorum zaten şimdi ise kanıtlamış oldum"
"Ne zamndır beni takip ediyor ya da tanıyorsun?"
"Bir süredir diyelim" dedi
Her zaman kaçak cevaplar verişi dikkatimden kaçmamıştı. Ve bu benim biraz sinirimi bozuyordu. Ama umursamadım zaten büyük bir ihtimal onunla anlaşmamı falan teklif edecekti.
Tahmin ettiğim gibi de oldu dakikalar sonra bana kurduğu cümle bunu doğruladı ben zaten asla yanılmazdım.
"Seninle anlaşmak istiyorum, Ay" dedi
"İsmimin neden Ay olduğunu biliyor musun?" diye sordum. Bir süre düşündükten sonra cevapladı.
"Hayır, bilmiyorum"
"Bence bilmemen senin açından daha iyi Uğur. Çünkü ben adımı boşa almadım. Ben istediğim zaman istediğim kişinin üstüne gece gibi çökerim bu yüzden adım Ay. Benimle anlaşman zor olur herkesle anlaşmayı kabul etmeseydim ben ben olmazdım değil mi?"
Söylediklerim Uğur'un ilgisini çekmiş hatta daha da Hayranlıkla bakıyordu oysaki hayran olunacak birisi olmamıştım hayatım boyunca kimse için.
" İsmim gibiyim diyorsun yani. Bana herkes böyle konuşmuştu Ay hepside boştu. Hiçbiri beni yenemedi ama sen boş konuşmorsun gibi"
"Ben asla boş konuşmam Uğur kimsede bana karşı boş konuşamaz çünkü ölürler demek sende biraz boş olmalısın ki karşındakiler de öyleler değil mi?"
Uğur kaşlarını havaya kaldırdı
"Büyük konuşuyorsun Ay, büyük konuşma"
"Ben ne büyük konuşurum ne de karşımdakini küçümserim fakat sende küçümseme gibi hareketler var gibi bana yenilmeyesin"
"Ben sana yenilebilirim fakat sende illaki bana yenilirsin"
"Hadi ama ben böle kişileri normalde asla sevmem Uğur. Ben yenilmem falan demen lazımdı neyse bu arada ben yenilmem Uğur en fazla sendelerim onda da en iyi şekilde tekrar ayağa kalkarım"
Uğur güldü gamzesi vardı çok güzeldi.
"Şimdi anlaşmayı kabul ediyor musun etmiyor musun Ay?"
"Seni denemek için kabul ediyorum Uğur ama hiç bana güvenme her an herşeyi yapabilirim."
Uğur tekrar gülümseyip elini uzattı. Çok gülen birisiydi sanırım ama bu zamanda gülen ağlatılırdı.
"Anlaştık? "
"Anlaştık"