İçimizdeki Acılar

En Kötü Melodi

Mine'nin küçüklüğündeki anılarından...

***

Bugün annem ile beraber dışarıdaydım. Parkta oyun oynuyordum. Parka gitmeyi çok severdim çünkü annemle en çok o zaman vakit geçirirdim. Diğer günlerde babam bizi kısıtlıyordu.
Annemle beraber parka gittiğimizde arkadaşım opia ile karşılaşmıştım. Onu çok seviyordum çok tatlı bir kızdı. Opia ile beraber oyunlar oynamıştık aşırı eğlenmiştim çünkü babam o kadar dışarı çıkmama izin vermiyordu. Opia ile birlikte pamuk şeker ve çeşit çeşit çikolata alıp yemiştik.

Annem ile opia'nın annesi tanış olduğu için buluşmuşlar beraber çay içiyorlardı. Biz de annelerimizden izin alıp dışarı çıkmıştık.

Opia beni sokaklarda gezdirirken yere düşmüş bir erkek çocuğu görmüştük. Hemen kaldırmıştık. Çocuk çok fazla ağlıyordu, susturamıyorduk. En sonunda Opia ile birlikte bir dondurma alıp çocuğa yedirmiştik. Sonra da çocuğu sakinleştirmek için konuşmaya başladık. Çocuk çok tatlıydı adı mete'ydi.
Ben onlarla konuşurken başımı kaldırdım ve babamı gördüm. Bana çok kötü bakıyordu...
...

Babam geldikten sonra beni ve annemi almış bizi eve götürüyordu. Annem arabaya bindikten sonra çok sessizleşmişti neden olduğunu bilmiyordum...

***

Eve vardığımızda annem halen çok durgundu. Babam birden annemin kolunu tutup odaya götürdü.
"BENİM HABERİM OLMADAN NASIL DIŞARI ÇIKTINIZ!!!" diye bağırıyor ve annemi dövüyordu. Annem çığlık atıyordu. Bende bir yandan babamı durdurmaya çalışıyordum "baba dur, lütfen dur artık annemin canı yanıyor" Ben böyle bağırırken biranda babam kapının kilidini açıp benim kolumdan tuttu.
Beni aşağıya çekiştiriyordu.
...

Beni bodrum katı gibi bir yere getirmişti. Ben etrafı incelerken babam bana "Oruspu!" diye bağırıyordu. Babama döndüğümde elinde bir kelepçe olduğunu gördüm. Babam bileğime takmaya çalışıyordu. Ben babamı itmeye çalışırken bileğimi Tutup ters çevirip kelepçeyi taktı.
Babam uzaklaşırken "Sen şimdi görürsün erkeklerle konuşmayı" diyordu. Geri döndüğünde elinde bir çakmak ve sigara vardı.
Babam bana "Sen erkeklerle ne yapıyorsun!" diye bağırdı. Ben sıkıca gözümü kapattım. Bir erkek ile konuşmak suç olmamalıydı. Bir kız ile bir erkeğin konuşması, arkadaş olması tuhaf olmamalıydı. Bana bunlara bedel olmamalıydı...

Babam kıyafetimi belime kadar sıyırmış, sigarasını yakmıştı. Ben elinden kaçmak için çırpınıyordum ama ben çırpındıkça koluma daha sert sıkıyordu. Sonunda bir tane sigarayı belime bastığında boğazımdan büyük bir çığlık koptu. Babam zevkle üst üste sigarayı sırtıma basmaya başladı. Bir yandan bana "Bir daha erkeklerle konuşacak mısın!" diye bağırıyordu. Ben acımdan cevap dahi veremiyordum. Annem dışarıdan babama durması için bağırıyordu ama babam bana daha fazla vurmaya başlıyordu. Bu yüzden anneme "Lütfen anne bağırma!" diye feryat ettim.

Sonunda kendimde konuşacak gücü bulduğumda "Konuşmayacağım bir daha" diye bağırdım babama.
Baabm durdu ve bana baktı akıllanmamış olacağımı düşünmüş olmalı ki kemerini çıkardı. Bu sefer de bana kemerle vurmaya başlamıştı.

Bağırmaktan boğazım acıyordu. Ellerim, bacaklarım, karnım kanıyordu. Kan kusmuştum.
Tam bayılma eşliğindeyken babamın son sözünü duydum "Bu çığlıkların benim melodim olacak, senin ise kabusların" demişti.

Benim tek suçum bir erkek ile konuşmak mıydı baba.
Neden beni sevmedin.
Birisi ile konuşmak, arkadaş olmak bu kadar kötü hissettirmemeliydi.
Bir daha asla seni affetmeyeceğim baba.
Bir daha seni sevmeyeceğim.
Öyle bir öl ki mezarın bile olmasın.
***