~ZÜMRÜT~

Bölüm_4

"Bana bak lan, sikerim belanı!"

"Y-yemin ederim amacım o d-"

"Başlatma lan amacına! Sen nasıl olurda ona dokunursun?!!"

"Abi-"

"Abini si-"

"Tan!"

Büyüğün bakışları oraya döndü. Küçük ona susmasını emrediyordu ve susacaktı. Şuan sevdiğine sarıldığı için adamı hastanelik etmişti.

Küçük, büyüğün elini tutup oradan uzaklaşmaya başlasdı. Ama büyük arkasına ölümcül bakışlar atıyordu. Kenar bir köşeye çekip konuşmaya başladı.

"Sen iyi misin, Tan?"

"Hayatım o s-"

"Sadece sarıldı Tan, sadece sarıldı. Vedalaşacaktı benimle."

"Ben..."

Küçük, derin bir iç çekti.

"Beni ne kadar sevdiğini biliyorum. Beni korumaya çalıştığınıda biliyorum. Ama bu biraz fazla değil mi?"

Büyük olan susmayı tercih etti. Haklıydı ama dayanamıyordu. Sadece onun olsun istiyordu. Küçük olan yaklaştı ve sarıldı.

"Bir daha olmasın..."

"Tamam."

Sım sıkı sarıldı ona. Sanki içine sokmak istercesine. Saçlarına defalarca öpücük kondurdu. Kokusunu içine çekti. Ayrılıp arabaya bindiler.

◇□°•.•°□◇.•°•.◇□°•.•°□◇

Zümrüt gülmemek için kendini zor tutuyordu. Arkadışının bu hali onu öldürecekti. Kıpkırmızı boynu-sanki üçüncü dünya savaşı çıkmış gibi- onu fesat düşüncelere itiyordu.

"Kanka oruçlar başlamadan son bir tur mu atalım dediniz?"

Dayanamayıp kahkahalara boğuldu.

Deniz, Zümrüt'e utançla karışık sinirli bakışlar atıyordu.

"Yemiş lan seni.", dedi Yekta.

"Seni de görücez amk!"

"Şşthhh, abimiz sinirli- hahahaha!"

Deniz masayı yıkarcasına kalktı.

"Tamam oğlum geç otur şöyle. Bir şey demedik."

"Demeye de kalmamış zaten."

Onlar gülmeye devam ederken Deniz oradan ayrıldı. Sinirini bozmuştu muhabbetleri. Denemek istemişti nasıl bir şey diye. Eve doğru yürümeye başladı.

Tam anahtarı çeviricekken o sesi duydu.

"Sevgilim..?"

Hemen o tarafa döndü. Pars gelmişti. Koşarak ona sarıldı ve ağlamaya başladı.

"Noldu mavişim?"

"Senin yüzünden!"

Pars anlamaz gözlerle baktı.

"Senin yüzünden rezil oldum. Bu kadar sert olmamalıydın!"

Pars anlamıştı ne olduğunu. Gülmemek için zor tuttu kendini. Ne yapabilirdiki. Önünde tavşanlı kiyafetlerle cilve yapması onun suçuydu.

"Hadi eve girelim."

>《-》<♡>《-》<♡>《-》<

Şu anda sevgilisini bekliyordu. Bir el okey atıp çıkıcaz demişti ama hâlâ gelmemişti. Bu da Zümrüt'ün sinirini bozmuştu. O da oynadığı için biliyordu ne kadar uzun süreceğini. Ama vakit çoktan geçmişti.

Eline telefonu alıp aramaya başladı. İkinci çalışta açtı.

"Aşkım?"

"Neredesin sen?!"

"Bir el daha at dedi-"

"Bana bir el olucağını ve saat on bir(23) den önce geleceğini sönledin! Ama saat 12 oldu!"

"Üzgünüm hayatım hemen geliyorum."

"Gelme!"

Ardından yüzüne kapattı. Kendisinin istediği olmedıysa onunki de olmayacaktı.

"=,,="-☆-,,="=,,-☆-"=,,="

/Tan'ın ağzından/

Yüzüne kapatılan telefonla afalladım. Galiba bu sefer gerçekten kızmıştı. Onu kızdırdığım için kendime küfür ettim. Hemen ceketimi giyip ayaklandım.

"Nereye abi? Oynasana-"

"Sus lan. Zaten senin yüzünden başıma iş alıyorum. Hata zaten bende arkadaş. Ne diye sizinle oynuyorum ki?"

Hemen oradan ayrıldım. Koşar adımlarla eve gidiyordum. O sırada açık market gördüm. Hemen girip bir kaç şey aldım. Sonra ise yoluma devam ettim.

Evin kapısını alacaklı gibi çalıyordum. Evet çünkü içerde sevgilim vardı ve onun sevgisin almalıydım.

Kapı bir anda açıldı. Elim havada kaldı. Sonra ise Zümrüt salona yürüdü. Hemen onun arkasından gittim.

"Bebe-"

"Bana bebeğim deme."

Hemen ona sarıldım. O ise benden ayrılmaya çalıştı ama nafile. Saçlarına öpücük kondurdum.

"Özürdilerim. Hem bak sana ne aldım."

Elimdeki poşeti ona gözterdim. Meraklı gözlerle baktı. Sonra içini çikolata dolu olduğunu görünce gözleri parladı. Ama tripli olduğunu hatırlayınca söndü.

"Affettin mi?"

"Bilmem. Affettim mi?"

"Affettin affettin."

Diyerek kucağıma aldım. O da artık dayanamayarak sarıldı. Koltuğa oturup poşettekileri çıkardım. O da bende şimdi mutluyduk.

(¿?)×)¡!(+(¿?)×)¡!(+(¿?)

Evettt
Bu arada Pars olayı biraz karışık. Okumayanlar veya hatırlamayanlar birinci bölüme gitsin
Yani olaylar olaylar
Ramazan ayı olduğu için pek ayrıntılı yazamadım
Ama olsun

Oy ve torum beklerimmmmm