Difference Between Us [ Ongoing..]

Part4 (Z)

"ေဒါက္တာ နားလိုက္ပါၪီး မနက္ကတည္းက လူနာေတြကိုRoundေနတာ ပင္ပန္းေနေရာေပါ့"

နက္စ္မေလးေျပာမွ ညာ နာရီကိုၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေန့လည္၁၂နာရီကိုၫႊန္ျပေနသည့္နာရီလက္တံ​ကိုေတြ့မွ ေန့လည္စာ စားခ်ိန္ေရာက္ေနမွန္းသိရသည္။ အလုပ္ထဲကိုစိတ္ေရာက္သည္ႏွင့္ တျခားဘာကိုမွ သတိမရသည္အထိ ဝါသနာႏွင့္အလုပ္ထပ္တူက်သည္မို႔ သူ႔အတြက္ပင္ပန္းတယ္ဆိုတာလည္းမရိွေပ။

ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ နားသင့္သေလာက္လည္းနားခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ခြင့္ရသည့္ရက္ထက္ကိုေစာ၍ ေဆးရံု၌တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ညာ လုပ္ေနသည့္ အလုပ္ေတြကိုရပ္နားရင္း ေန့လည္စာစားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ အျပင္မွာလည္း သြားမစားခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ အိမ္ကထည့္လာသည့္ ထမင္းဘူးေလးကိုပဲထုတ္လိုက္သည္။

"ေဒါက္! ေဒါက္!"

"ဝင္ခဲ့ပါ"

"ညာ"

"ဟင္ ႏိုင္း"

ရုတ္တရက္ တံခါးဝကေနဝင္လာသည့္လူကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ညာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေကြးၫႊတ္သြားခဲ့သည္။
ခ်က္ခ်င္းထရပ္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္လာသည့္သူအား ဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုမိသည္။

"ျပန္လာဖို႔က ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာၪီးမယ္ဆို အခုကေစာေစာေရာက္လာတာပဲ"

"ညာ Surpriseျဖစ္သြားေအာင္ပါ"

ႏိုင္းကေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲကပန္းစည္းေလးကိုကမ္းေပးလာသည္။

"တကယ့္ကိုSurpriseပါပဲ ႏိႈင္း ျပန္လာတာႀကိဳဆိုပါတယ္ ပန္းစည္းေလးအတြက္လည္းေက်းဇူးပါ"

"ဒါဆို ႏိုင္းတို႔ အရင္ဆံုးေန့လည္စာသြားရင္းနဲ႔စကားေျပာၾကတာေပါ့"

"ဟုတ္ၿပီ ႏိုင္း"

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ႏိုင္းနဲ႔အတူ ေန့လည္စာစားရန္အတြက္ ေဆးရံုဝန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့ရင္း အနီးနားက ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုပဲဝင္ခဲ့လိုက္ၾကသည္။

ႏိုင္းကေတာ့ ညာႀကိဳက္သည့္Menuေတြကိုဂရုတစိုက္မွာေပးေနသည္။ ႏိုင္းနဲ႔သူက ႏိုင္ငံျခားႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူတူရိွခဲ့ၾကသည္မို႔ ကိုယ့္အႀကိဳက္ သူ႔အႀကိဳက္အားလံုးကိုသိေနၾကသည္မွာေတာ့မဆန္းေပ။ ထို႔အျပင္ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းကပင္ အတူတူႀကီးျပင္းလာၾကသည့္အတြက္ သံေယာဇဥ္ေတြက ပိုၿပီးခိုင္ၿမဲေနၾကတာျဖစ္သည္။