'Yağmura aldanma,yağdığını sandığın yağmur gülün kanı olabilir.'
Bir ay toparlanma süreci girer.Hayal'in yara kabuklarının üzerine.Ne hayat keyif veriyordur,ya günler geçmeyi biliyordur.Yağmur yağıyordur,ya da geçen motorlar aklına getiriyordur.Uzaklaştıkça o dar boşlukta savrulup kendini yakıyordur.Sevilen sevildiğine kör olmak isterken,seven yine kendi savaşında esir düşmüştür.Kendini suçlama seansları,ayrılık saatinin çalar saatleri kulağı tırmalıyordur.Geriye kalan yalnız bir kadın.Uzaklaştığında kurtulduğunu fark eden bir kadın.Zehir vücudunun tüm hücrelerine yayılıyordur.Unutmak istedikçe gözünü kapadığında adamın yüzüne rastlayan bir kadın.Kalp çarpıntıları,uykusuzluk nöbetleri.Aile sorunları da üzerine gelince kombo bir çöküş.Boğuştuğun yük kalbinden büyük olunca insan yaralarını sayamadıkça takılı kalıyor.Gözleri dalıp giderken o yerde kalıyor.Baba sevgisizliğinin ağırlığı,o kocaman boşluk.Baba denilen adamın seni çamura iten kişi olması.Baba kelimesinin anlamını hak etmeyen bir adam,nasıl bir baba olabilirdi ki?.Hoş olamadı ki..
Yıllarca biriken hınç,saldırganlık hissi,savunma mekanizmasının sürekli çalışması.Dolan koca bir Hayal..
Hayal ilk defa babasına baş kaldırdı.
Babasının üzerinde kurmaya çalıştığı yıllarca yapamadığı babalığın intikamını aldı Hayal.
Bir an gerçekten ortalığı,duvarlarını,suskunlarını unuttu.
Bütün öfkesini,kinini bir kişiye yöneltti..
Babası..
Baba olmayan..
Baba korkulu rüya..
Baba çıkışı olmayan hapishane..
Baba baba olmaktan anlamayan bir adam..
Babasına çıkıştığında bir şeyi gördü.
Babasının gerçek yüzünü..
Babası üzerine saldırmaya çalıştı.O minik içindeki kız çocuğu tekrar saklandı.Bir yere pustu kaldı.Babaannesi mutfak kapısını babasının suratına kapatmıştı.Kalbi sızlıyordu,o küçük kız çocuğu orada ölmüştü.Üzerine çöken ağırlık,her şeye olan ölesiye öfke her şey gözyaşları eşiğinde yanaklarından döküldü Hayalin.O gül hayaldi.Ve gözlerinden akan kandı bu sefer.Babası sandığı adamı diri diri yakıp gömdü tekrar beyninde.
Sabah uyandığında içinde şeytan olduğunu düşündüğü adam,sanki meleğe dönüşmüştü.Ama kız artık babasını tanıyordu.Babası hiçbir zaman tanıdığı kişi olmamıştı.Hayalin Manisa'dan dönmesine yakın yeni bir olay patlak verdi.Babası Hayalin telefonu nu yaptıracağını bütün şifrelerini telefoncu istedi sanan hayali babası kandırdı.Gürayla olan konuşmalarını ss alan babası arkadaşına söyleyip hayalin gitmesine bir gün kala hayali sorguya çekti.Yıllardır göstermediği yapmadığı babalığı babasının boktan babalık yapma çabalarını görünce gülmeden edemedi.O küçük kız çocuğunada anlatsaydı bunu demeden edemedi içinden.
Gözyaşı dökmekten kırıklarını toplamaya çalışmaktan yorulmuştu Hayal.Evine döndüğünde çıksın gitsin istedi hayatından yüzüne nefret ettiğini bağırmak istedi.Söyleyemediği her şeyi söyleyip bitirmek istedi.Ama yıllarca onu anlamayan anlamamış bir adama nasıl ve neden dil dökecekti?.Gerek yoktu.Yine her şeyi gömdüğü gibi bunuda içine gömdü.
