Bu bölüm baya geç kaldı çok özür dilerim.💗
Bundan sonra daha erken, eğer bir aksama olmazsa eskisi gibi her akşam bölümleri atmaya çalışacağım.
Bu bölüm+18 var rahatsız olanlar okumaya bilirr.
İyi okumalar dilerimm.<33
____________________________________
Sabahın gün ışıkları yüzüme vurmasıyla gözlerimi hafiften açtım. Gözlerimi avuşturup yatakta doğruldum. Yatağın diğer tarafına baktığımda Karan yoktu. Yataktan kalkıp. Banyoya doğru ilerledim, içeriye girdiğimde Karan'ı duşta gördüm. Hemen önüme dönüp banyodan geri çıktım.
İçimden "sanki görmediğin birşey Nehir" diyerek söylendim. Merdivenlerden indiğimde salona doğru ilerledim. Tam salondan mutfağa geçerken bahçenin açık kapısından bana doğru koşan miniği gördüm. Dizlerimin üzerine çöktüm yanıma geldiğinde kucağıma aldım.
"Oyy benim oğluşum benimi özlemiş"
Evet erkekti.
"Ee bebeğim acıktın mı bakalım"
Yüzümü yalıyordu. Salona geçip koltuklardan birine oturdum. Minik ile oynadım biraz. Dün gece korumalara yarın sabaha minik için mama, tasma, mama kabı ve su kabı, taşıma kabı vb. Miniğin ihtiyacı olan şeyleri söylemiştik. Ama hala gelmemişti. Bunları düşünürken kapı zili çaldı. Minik kucağımdan atlayıp hemen kapıya koştu. Bende arkasından gittim. Kapıyı açtığımda Karan'ın kardeşi gibi gördüğü çok değer verdiği adamını Eren'i gördüm.
"Yenge ufaklığın malzemeleri"
"Teşekkür ederim Eren"
"Rica ederim yenge ne demek"
Eren gözlerini ayaklarımın yanında duran miniğe dikti. Minik heyecanlı heyecanlı Eren'e bakıyordu. Ve bir anda Eren'e koşmuştu. Eren hemen miniği kucağına alıp öpmeye başladı.
"Ufaklık naberr"
"Av hav"
"Siz nerden tanışıyorsunuz beyler"
"Yenge sabah bahçede neler neler oynadıkk. Birşeyleri getirmeyi öğrettim"
"Ooo Eren bey siz köpek severmi oldunuz bir anda. Hayretler içersindeyim şuan"
Arkadan Karan'ın sesini duymamla arkama döndüm.
"Bende duşta boğuldun sandım hayatım. Nerdesin kaç saattir"
Yanıma kapıya geldi.
"İki saat odada saatimi aradım güzelim, gördün mü sen?"
"Yok canım görmedim. Nerde bıraktın en son"
"Ya duşa girmeden odadaki masanın üstüne bırakmıştım. Fakat yok orda"
"Bilmiyorum canım"
"Neyse çıkar bakalım bir yerden"
Miniğin Eren'in kucağıyla atlamasıyla arka tarafa baçeye koşması bir oldu. Ben ve Karan güldük. Eren'de öylece arkasından baktı bir süre sonra hemen peşinden gitti.
Ben kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim. Karan ise her yerde saatini aramaya koyulmuştu.
Sivri tırnaklarıyla yerde ses çıkaran minik içeriye doğru koştu, mutfağa benim yanıma geldi. Ayak ucuna geldiği zaman ağzından birşey bıraktı. Eğildiğimde Karan'ın saatlerce aradığı saati topraklar içerisinde karşımdaydı. Sesli bir şekilde kahkaha attım. Minikte kuyruğunu sağa sola sallayarak bana bakıyordu.
Saati alıp içeriye geçtiğimde Karan televizyon ünitesinin çekmecelerini karıştırıyordu, Karan'a seslendim.
