Made For Us

Chapter 5

Zigzag Road

Paano ko nga ba malalaman na sapat na ang naimbak kong nararamdaman para suwayin ang aking mga magulang?

Crush crush lang naman pero hindi ko alam dahil doon makakasira ako ng pag-kakaibigan.

"Please buy these ingredients, Helia. Naubusan kasi tayo." inabot saakin ni Alice ang isang listahan na naglalaman ng dapat bilhin. Agad kong tinanggal ang apron at sumunod sa kanya.

Palabas ako at sinusuri ang listahan. Almost all of it can be found at supermarket. Ang problema ko lang ay saan iyon. I looked for my phone at naghanap ng malapit na supermarket.

Nasa bukana ako ng pintuan when I saw a pair of shoes. I looked at it and Lane was standing in front of me.

"Good morning!" I smiled at him. The rays of the sun is behind him. Halos hindi ko makita ang mukha niya dahil sa liwanag sa likod.

"Good morning."

"Pasok ka. Bukas na kami." I gestured my hand towards the EC—short for Every Chapter.

"I know. Going somewhere?" his eyes move from feet to my face. I nodded to his question.

My top is tucked up, and I adorned it with a long skirt. I have my watch on and am wearing white shoe, and a basic purse. I even tied my hair in a half ponytail with a ribbon.

"Oo. Inutasan akong bilhin ito." Tinapat ko ito sa mukha niya. He peeked behind the paper to looked at me. Kinuha niya ito sa kamay ko at mabilisang binasa. Binigay din agad.

"Do you know where to buy this?"

"Oo. Hinanap ko rito." ngayon naman tinapat ko sa kanya ang luma kong cellphone. Medyo nahiya pa ako dahil kadalasan na nakikita ko dito ay puro mga magaganda at latest ang gamit na telepono.

Tinitigan niya lang ito at tamad akong tiningnan. "I'm free. I can accompany you."

"Talaga?!" but when I looked at the packed people at EC (baka makatulong siya. Tutal marunong naman siya). and a hope stared of Yara the other day, I doubt my decision. "Huwag na pala kaya ko na. Nandoon na pala ang mga kaibigan mo sa loob. Thank you by the way. Una na ako!" I waved my hands and continue to walked.

I observed him at ganoon pa rin ang pwesto niya kanina noong iniwan ko. I waved again para pumasok na siya.

However, he does the opposite. I watched him taking a steps towards me. Looking like an elegant king scream dominance and authority. Kaya noong nakalapit siya at kaladkarin ako patungong sasakyan niya ay wala na akong nagawa.

He opened the front seat at tinanaw akong nakatayo pa rin sa harap niya. He leaned forward. Ang kamay niya ay nakadantay sa pinto ng kotse habang ang isang braso ay nasa bubong.

He raised his brow. "Tulungan pa rin ba kitang pumasok o gusto mong magtitigan na lang tayo rito buong araw?" when his lips lifted for smirked I knew he's teasing me.

I felt my cheeks heated. "Papasok na." pumasok na ako at isinuot ang seatbelt. Sinundan ko siya ng tingin. Pinapaikot niya ang susi sa daliri niya and he's just casually walking hanggang makapasok siya. He's wearing a grey shirt a jeans and a pair of shoes. Tamang tama sa katawan and he's burning it well.

When he turned on the engine the car roared. His car smells like him at sa itsura pa lang alam mong konti lang ang may mga ganito.

"Ganda ng kotse mo."

Tinitigan niya ako at umiwas ng tingin pagkatapos. He maneuvered the steering wheel and the car smoothly go.

"Thank you. Do you like this car?" tamad lang siyang nagmamaneho na para bang buong buhay niya nagmamaneho na siya.