Küçük Bir Umut Işığı

1.Bölüm:Her Şeyin Suçlusu Sensin

Herkese merhaba,
Bu benim ilk kitabım, bir anda aklıma düştü ve dedim ki neden olmasın. Hem böylece kendimi denemiş olurum. Neyse lafı uzatmayayım. Yazacak bir şey de bulamadım zaten. İyi okumalar umarım beğenirsiniz.

🎶Dedublüman - Rüya Gibi
 
   Her insan acılarından yeniden doğar. Her insan daha çok sarılır yalnızlığına. Benimkisi de böyleydi. Hayat bana o kadar acımasız davrandı ki ben acılarımdan yeniden doğdum,daha çok sarıldım yalnızlığıma. Kimse elimden tutmadı benim,kimse destek vermedi bana. Hep itip kaktılar. Ailem,arkadaşlarım ve en önemlisi de sevdiğim çocuk... Düşünebiliyor musunuz aileniz size böyle davranıyorsa arkadaşlarınız nasıl davranır. İşte benim hikayem de tam burada başlıyor. Ben Işık... Parlamak işin küçük bir umut bekleyen bir Işık...

   Ailem ben 10 yaşındayken şiddetli geçimsizlikten dolayı boşandılar. Sonra da çekip gittiler. Arada bir geliyorlar yanıma ama o da sadece "Biz hâlâ çocuğunuzu seviyoruz, biz onu unutmadık." diyerek vicdanlarini rahatlatmak içindi. Bir insanın canını en çok acıtabilecek şey galiba ailesinin onu yalandan seviyormuş gibi yapmasıydı. En azından bu tür hareketleri yapmasalar beni sevmiyorlar derdim. Ama rollerini o kadar iyi oynuyorlar ki dışarıdan gören birisi beni sevdiklerini zanneder.

    Yine okula gelmiştim ve yine beni sevmeyen aynı şekilde benim de sevmediğim insanları görmek zorunda kalmıştım. Sırama yerleştim ve kafamı koyup uyumaya başladım. O kadar uyumuşum ki öğle arası olduğunu farketmemişim. Kantine gidip bir şeyler aldım. Tam oradan çıkıyordum ki koluma birisi çarptı. Çarpan kişini kim olduğunu tabii ki de biliyordum.

    Selen... Okulun en popüler ve benden en nefret eden kızı. Hiç bir şey yapmamama rağmen - kesinlikle bir şey yapmadım sadece dövdüm, ama haketmişti sebebini anlatacağım - benden nefret ediyordu. Yine bana sataştığı ve sonra da zararlı çıkacağı bir diyalogun içindeydik.

  "Ya bi çekil ayağımın altından, böcek diye ezicem sonra."
  "Selen bir siktir git bana bulaşma."
  "Sana bulaşmayacağım da kime bulaşacağım ezik. Biliyor musun sana bulaşmak o kadar hoşuma gidiyor ki."
  "Selen bak sana bana bulaşma dedim  geçenki olayı hatırlamak istemezsin."
  "Bulaşırsam ne yaparsın ha, söylesene."

    Dedi ve saçımı tutmasıyla ben de onun saçlarına yapıştım. Bu kavganın sonu da önceki kavga gibi olacaktı ve zararlı çıkan yine o olacaktı. Artık O kadar haddini aşmıştı ki ona gününü göstermem gerekti.
   
   Tam Selen'e tokat atacaktım ki birisinin beni kolumdan tutup geriye çekmesiyle Selenden ayrılmak zorunda kaldım. Beni çeken kişinin Umut olmasıysa beni tamamen dumura uğratmıştı. Umut, Selen'e dikkatlice bakıp bir şey var mı diye kontrol ettikten sonra ikisi beraber uzaklaştılar. Umut benim 11. sınıfın başından beri sevdiğim çocuktu. Umut ve Selen 9. sınıfın ikinci döneminden 10. sınıfın son iki haftasına kadar sevgililerdi. O son iki haftada öyle bir kavga etmişlerdi ki bütün okul o ikisinin kavgasını konuşuyordu. Zaten o kavgadan sonra da ayrılmışlardı. Ben de 11. sınıfın başında yaşadığımız bir çarpışma sonucu onu farketmiştim. O gün bu gündür onu seviyordum

   Bu düşüncelerle okulun bahçesinde otururken bir anda duyduğum "Işık!"
sesiyle irkildim. Bağıran Umuttu ve beni şoka uğrayan şu sözleri söyledi:

  "Selen'den ne istiyorsun?" 

    Evet ilk bölüm böyle bitti. Nasıldı? Umarım beğenmişsinizdir. Ayrıca lütfen kötüyse bile linçlemeyin, bana hatalarımı söylerseniz çok mutlu olurum. Okuduğunuz için teşekkürler.
2. bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.