Sabahın erken saatleri. Trafik henüz yoğun. Izmir'de bir gün daha başlıyor, milyonlarca yürek, milyonlarca hasret. O kadar derin yarası var ki herkesin, o kadar çok sızı göğüs kafesimizde. Buna rağmen şefkatle, anlayışla davranamıyoruz birbirimize. Bir hırçınlık, bir kırgınlık var üzerimizde. Kalbinin ne kadar kırıldığından çok, kimin kırdığı üzüyor insanı.
Olmuyor değil mi? Size acı veren hiçbir şeyi bir kenara bırakamıyorsunuz. Gariptir insanoğlu; aynı espriye defalarca gülmezken, aynı acıya defalarca ağlayabiliyoruz. Yıllar geçiyor. Sonra...Aslında üzüldüğü, korktuğu, utandığı şeylerin o kadar da önemli olmadığını farkediyor insan.
Düşüncelerimin girdabında boğulurken acı bir çığlık irkilmeme sebeb oluyor. Düşüncelerim bir toz dumanı gibi dağılırken bir ses daha geliyor. Önlerde bir koşuşturma. Yüzlerde çaresizlik, "Atladı" diyor biri bağırarak. Heyecandan kelimeler karışıyor. Anlaşılmıyor ne dedikleri. Sonra yeniden buruk bir ses geliyor." Atladı abi, atladı!"
Bir genç kız. Ömrü uzundu belki, uzun ve renkli, halbuki kader çizgisi yarım. Üzerinde öğrenci kıyafeti. Lisedeydi. Henüz 17 yaşında. Öyle bir yaş ki zor, hem de ne zor. Ne çocuksun, ne kadın. Ne küçük diye severler, ne büyük diye dinlerler. Yalnızlığın yoğun hissedildiği yıllar bunlar. Halbuki herkes yalnız aslında. Onu bilmezsin. Bir tek senin başına gelmiş zannedersin. Herkesin bir derdi var. Bir tek senin ki bu kadar acıtır sanarsın.
Acının büyüğü, küçüğü yoktur. Acı küçümsenmez. Acı hissedilmek ister. Acıyla başa çıkabildiğimizde büyümüş oluruz. Boğazımız acıyla yırtınırken sustuğumuzda, gözlerimizin arkasında biriken okyanusu durdurduğumuzda büyümüş oluruz. Yaşımız arttığında değil.
Gitmek lazım. Herşeyden, herkesten. Gitmek ama nereye? Önemi yok. Gitmek ama niye? Cevabı yok. Ne kadar gidersen, ne kadar kilometre kat edersen et, yakınlaşamazsın kendine, eğer zihninin ve yüreğinin sınırları duruyorsa yerli yerinde. Ve bilirki gittiği yerde onu karşılayacak olan yine kendisidir. Kendi geçmişi. Huzursuz ruhlar bilmez mi sanırsınız, ne kadar dolaşırlarsa dolaşsınlar huzur bulamayacaklarını?
