ŞAKAYIK (+18)

18. Kördüğüm 💌

Biz geldik. Bölüme geçmeden önce yıldıza basmayı unutmayın ballarım. İyi okumalar sizi seviyorum.

Bölüm şarkıları

Sezen Aksu, tutuklu

Dedublüman, Firuze

Can oflaz, fikrimin İnce gülü

Figen genç, nazende sevgilim

Mavi gri, ben sende yandım

Batuhan kordel, sıcak şarap

Sınıftan içeri Alperen'in girmesiyle, bakışlarım hızla ona döndü. Onun bakışları da beni arıyordu. Hızlıca yanıma geldi.

"Deniz. Bir şey söyleyeceğim ama korkma tamam mı?" Böyle söyleyerek beni iki kat daha korkuttuğunu bilse yine böyle söyler miydi acaba?"

"Noldu."

"Açelya." Hızla kalktım yerimden. Karnıma bıçaklar saplanmaya başlamıştı. Korkuyordum. Deli gibi korkuyordum.

"Alperen. Uzatma söyle ne oldu?"

"Koridorda. Bayılmış."

Duyduklarım karşısında şoke olmuştum. Elim kolum bağlanmış gibi ilk birkaç saniye ne yapacağımı bilemedim. Kalktığım yere geri oturacakken, Cenk kolumdan tutup düşmemi engellemişti.

"Gidelim hemen, nerede?" Cenk'in sorusuyla anca beynim idrak ediyordu olan biteni. "Takip edin beni." Hızlı adımlara takıldık Alperen'in peşine. Keşke gitseydim yanında. Keşke tutsaydım elini. Şom ağızlı birisi de değildim. Düşebilir falan demiştim ama nereden bilebilirdim gerçekten bayılacağını.

Ah be mavişim. Dikkat etmiyordu kendine. Vücudu yorgundu. Direnci düşmüştü işte.

Sınıftan çıkıp bu katta olan kızlar tuvaletinin önüne geldik hemen. Bir kalabalık hakimdi ortada. Hepsi üstüne üşüşmüştü kızın. Nefes alamazdı ki öyle.

Birkaç öğretmen de vardı gördüğüm kadarıyla. "Ambulansı aradınız mı?" Sorum telaşlıydı. İçinde korkuyu, endişeyi barındırıyordu. "Aradık gelir birazdan." dedi Alperen. Bugün okula motorla geleceğimiz tutmuştu. Arabayla gelseydik giderdik hemen ama maalesef ambulansı beklememiz gerekiyordu. Kalabalığı elimle ayırarak, yerde boylu boyunca uzanan mavişimin başına çöktüm. Benimle birlikte omuzlarım da çökmüştü. Bembeyazdı mavişim. Beti benzi atmıştı.

"Açılın biraz hava alsın." Başını kaldırıp kucağıma koydum. Birkaç kez de yanağına ufak ufak tokat atmıştım. Canını acıtacak türden değildi elbette. Sadece ayılması içindi. Ama ayılmıyordu.

"Açelya. Duyuyor musun? Hadi aç gözlerini güzelim. Bak bana mavilerinle." Açması lazımdı gözlerini. O mavileri görmem lazımdı. Böyle yapamazdı. Beni o mavilerden mahrum bırakamazdı.

Buna hakkı yoktu. "Nerede kaldı bu ambulans?" Boğazım yırtılırcasına bağırmıştım. Bu kadar bağırmayı bende beklemiyordum. Ama korkuyordum işte. Ona bir şey olmasını istemiyordum. Hele ki o geceden sonra.