GİRDAP

1.Bölüm:Cennet

Bölüme başlamadan önce oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen
                  İyi okumalarr~

Etrafıma baktım bir kaç saniye
anlamsızca,

Yürüyen insanlar, ağlayan bebekler, koşan çocuklar, el ele yürüyen çiftler, yemek yiyenler
Ve ben;

Öylece, amaçsızca oturuyorum avm'nin ortasında, gelen geçen bakıyor bana, anlamıyorum niye baktıklarını birinin tek başına oturmasını garip buluyorlar belki de
Belki deli olduğumu düşünüyorlardır bazıları da birini beklediğimi

Birini bekliyordum.

Kimi peki ? 

 Annemi babamı değil arkadaşımı da değil.

 ruhumu bekliyorum yıllar boyunca her an her yerde yaptığım gibi ruhumu bekliyorum yıllar önce çocukluğumu da beraberinde götürüp beni terk eden ruhumu bekliyorum.

Beklemeye de devam edeceğim ruhum olmadan eksik biriyim çünkü ve o olmadan asla tam olamam

Annem geliyor sonra yanıma niye oturduğumu soruyor kalkıp onunla yürüyorum ablam sorular soruyor duymuyorum ya da umursamıyorum.

niye burada olduğumu sorguluyorum,  bir kaç saniye anlam veremiyorum bulunduğum yere hatırlıyorum sonra annemin  biraz azarlayarak biraz da zorlayarak beni buraya getirdiğini moralim bozuluyor anında burada olmak istemiyorum çünkü.

 her genç kız gibi değilim demek istiyorum, gidelim demek istiyorum ama onun yerine  sadece susuyorum. ablam makyaj malzemeleri alırken ben sadece bekliyorum çünkü normal kızlara aynı şeyleri sevemiyorum, yüzüme boya sürmüyorum dışarıya çıkarken ne giyinsem diye düşünmüyorum, çoğu zaman dışarı  bile çıkmıyorum ve bundan mutlu oluyorum annem alışveriş yaparken koltuklarda oturup sadece  bekliyorum çünkü ben buyum.

Bir kaç dakika daha dayanıyorum bu çileye ama sabrımın zorlandığını hissettiğimde kalkıp gidiyorum ne bir telefon alıyorum yanıma ne de para sadece kalkıp gidiyorum arkama bakmıyorum merak ederler mi diye düşünmüyorum sadece yürüyorum, yürüyorum, yürüyorum kaç saat olduğunu bilmeden nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum.

 yüreğim daralıyor attığım her adımda nefesim kesiliyor başım dönüyor ayaklarım kopacak gibi hissediyorum titriyor bütün vücudum ama durmuyorum yürümeye devam ediyorum yürüyerek koşarak veya dünyanın her yerini dolaşarak kaybettiğim ruhumu bulacağımı düşünüyorum çünkü ama biliyorum ki bu imkansız, yere yığılıyorum bir süre sonra kalkamıyorum öylece kalıyorum başıma dolaşan insanlara bağırıp hepsini uzaklaştırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor beni kaldırmaya çalıştıklarını hissediyorum, 

yapmayın diyemiyorum bırakın böyle kalmak istiyorum da diyemiyorum vücudumun hiçbir kasını hareket ettiremiyorum insanların bağırdığını duyuyorum güvenliklerin ambulansı aradığını da duyuyorum ama biliyorum ki çok geç çünkü benden izinsizce kayan gözlerimi, yavaşlayan ve bir süre  sonra da duracağını bildiğim kalbimi hissediyorum.

 insanlar bağırıp çağırırken hissettiğim tek şey huzurdu belki de bana inatla geri gelmeyen ruhuma ben giderdim öyle de olacak gibiydi kalp atışlarım iyice  yavaşlarken gözlerim kapandı ve sesler önce  boğuklaştı sonra ise tamamen gitti bedenime dokunan ve beni sarsan elleri hissediyordum ama tepki veremedim bir süre sonra bilincim kapanmadan önce bildiğim tek şey bu dünyadan gittiğimdi.

***********

Selamm bu kitabı yazmaya başladığımda hiçbir şey düşünmüyordum sadece oturdum ve yazdım inanın bu konu aklıma nasıl geldi nasıl bu bölümü yazdım nasıl yayınlamaya karar verdim bilmiyorum ama sonuç olarak buradayım ve kitabı seveceğinizi düşünüyorum.
Bir sonraki bölümde bu bölümden yıllar öncesini göreceğiz yani bu bölüm olaylar yaşandıktan 1 sene sonrasını anlatıyor, biz yıllar öncesine gidip aylanın bu noktaya nasıl geldiğini göreceğiz umarım seversiniz