GİRDAP

7. Bölüm:İftira

Ceyhun Akın

"O kadın bir katil.."
Zaman durmuş gibiydi inanmak bunlar inanmak istemediğim gerçekler miydi yoksa bu kadının uydurduğu birkaç yalan mıydı

Peki bu kadın bunları niye uyduruyordu niye yalan söylüyordu ya da ayla gerçekten böyle biri miydi? Cidden ablasını kendisi mi öldürmüştü?

Bu düşüncelerim arasında konuşmamı bitirip sarsak adımlar ile sorgu odasından çıktım.

Düşünmeye vaktim bile olmayacak kadar yoğundum, fakat 'ayla bunu yapmış mıydı' diye düşünmeden edemiyordum. gerçekten böyle bir şey yaptıysa onu tutuklamam gerekirdi ve ben kalbime kelepçelemek istediğim kadını tutuklayamazdım.

evet ben Ayla' ya aşık olmuştum onu seviyordum ve bu sevgiden ben bile korkuyordum...

Ayla karasu

ceyhun ve yanındaki polis odamdan çıktıktan sonra düşüncelerim beni durduramadığım bir şekilde içerisine çekmişti, sanki düşüncelerim kocaman bir balon olmuştu ve ben o balonun içerisinde  hapsolmuş gibiydim, o balonu bir türlü patlatamıyor ve içerisinden çıkamıyordum.

en sonunda annemi görmeye karar verip yerimden kalktım ve odamdan çıktım, anneme sakinleştirici verip uyuttuklarını biliyordum ama onun odasına yaklaştığım sırada gelen bağrışma sesleri endişelenmeme sebep oluyordu, annemin odasına giden bir doktoru durdurup konuşmaya başladım

"doktor bey neler oluyor?" diye sordum endişeli bir ses tonuyla, doktor bana bakıp

"sakinleştiricinin etkisi geçti, hülya hanım kızını sayıklıyor" deyip hızla odaya daldı

odaya biraz daha yaklaşınca annemin sesini duydum bağıra bağıra ağlıyor bir yandan da ablamın ismini sayıklıyordu. Odanın yanındaki duvara yaslanıp elimi kalbime koydum ve gözlerimi kapattım.  Dakikalarca orada durup annemin bağırışlarını dinledim annem verilen sakinleştirici ile uyurken ben de odama geçmiş ve verilen serumlarla uykuya dalmıştım.

****

Gözlerimi açtığımda kendimi hastane yatağı yerine karanlık bir depoda buldum, ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde tahta bir sandalyede oturuyordum, bir anda birisi arkadan ellerimi açtı,ellerimi önüme getirip ovuşturdum ve ayaklarımdaki ipi çıkardım.

Depo çok karanlıktı ve hiçbir şey göremiyordum yavaşça ayağa kalkıp ilerlemeye başladım,o sırada ışıklar açıldı ve karşımda karanı gördüm arkasında tavandan asılı iki ip vardı ve iplerin birisinde deryanın öbüründe ise ablamın ölü bedeni asılıydı.

Şok olmuş bir şekilde karşımdaki manzaraya bakarken Ceyhun'u gördüm karan onu da bir sandalyeye bağlamış ve ağzını bağlamıştı, neler olduğunu anlamıyordum,karan bir anda konuşmaya başlayınca dikkatimi ona verdim

"Bak Ayla bunlar senin kaybettiklerin ve kaybedeceklerin,belki hala anlamamışsındır sen kaybetmeye mahkumsun ayla, ve emin ol her şey senin yüzünden derya senin yüzünden öldü ablan senin yüzünden öldü ce Ceyhun da senin yüzünden ölecek"

Sözlerini bitirip belinden bir silah çıkardı ve Ceyhun'un kafasına sıktı,ortamda yayılan silah sesiyle birlikte dizlerimin üzerine çöktüm.

"CEYHUN!"

Nefes nefese gözlerimi açtığımda karanlık bir depo yerine hastane yatağında olduğumu gördüm, gördüklerimin bir rüya olduğunu anladığımda derin bir nefes verdim. Gördüğüm bir rüya değil kesinlikle bir kâbustu hatırlamak istemeyeceğim bir kabustu ve öyle kalacaktı sanırım.