Gökçen Kız

Farklı dünyalılar...

   "TANRISAL BAKIŞ AÇISI"

   İnsanlar bazen kırar döker bazende kırlır...
Ama kırıp dökmek her zqman çok seslidir ama kırılmak işte o çok sesizdir...bu hayatta kimseyi kırmamak için didinen bir insandım yolun sonundada çok kırılırdım...yorulurdum ve yalnız kalırdım şimdi ise kırıldığımda canım yandığında o 4 farklı dünyaya sığınır oldum koskoca gökçen kız derdini belli etmeyen kız hissettiği duyguları bile bilmeyen kız şuan duygularını hisseder ve teleffuz eder oldu...o 4 farklı dünya ona can oldu...Eskiden asla kırılmaktan korkmazdı şimdi ise korkar oldu çünkü kalbinde değerli insanlar vardı... onlar çok değerliydi her saniye telefon elinden düşmemeye başladı...
Çok severdi ötüken gülüşlüleriydi o kızın...
Şimdi diğer insanlar gibi şey diyceksinz sen bu yaşta ne çekti ne çekebilirsin niye herkes sana ne yaptı o zaman o kızın çocuk yaşındaki bazı halleri dinleyelim...o zaman anlayalım...

"GEÇMİŞ ZAMAN DOĞUM GÜNÜ"

Annemin o narin sesiyle kalktım yine mutlu bir şekilde çünkü abim gelecekti doğum günüme...

Gülümseyerek annemi öptüm ve ailece şen şajrak lekilde kahvaltı yaptık sonra can kardeşimle biraz kavgalı olsada oyun oynadık ona vurmaya asla kıyamazdım canını acıtmaya kıyamazdım o beni vururdu..:) olsun güzel geçiyordu saatler akşama yaklaşıyor benim kalp ritmim artıyordu çünkü abime kavuşucam beraber mum üfliycez sonra bana masal anlatıcak sohbet edicez santranç oynıycaz  açık çay içicez herşeyi planlamıştım taki o saat gece sekize kadar...abimi aramak istediğimi söyledim annemgil birazdan gelir endişelmene gerek yok falan diye diye saat dokuz oldu...
Sonra abimi aradım odada...

-Abi nerdesin gel hadii

-Olmaz abicim görev emri geldi hani biz konuşmuştuk ya-

-Be ya ne şunu konuştuk bunu konuştuk istemiyorum gel başkaları gitsin bu kez...hem söz verdin gelicem dedin...

-Ama öyle olnaz güzelim hem benim işim bu tamam o zaman şöyle anlaşalım sen şimdi uslu bir kız ol ben izne geldiğimde söz hediyeni alıcam beraber kutlıycaz tamam mı anne babayı üzme güzelim hadi...

-Timam...seni seviyorum

-Bende seni seviyorum güzelim...

Abisi ona onu beklerken oyun öğretmişti herşeyi sayarak onu bekliyordu yıldızları sayıyordu yazları yada kuşları yada ağaçtaki yaprakları yine başladı saymaya...

1 Ay  19 gün sonra 17 Ekim'den alıntılar...

-Anne anne yerden kalk noldu abime anne?

-Abinin kanı şuan bu bayrakta...

-Anne bu kız niye ağlamıyo
-Kalpsiz galiba o yavrum nıç nıç

-Bu çocuğun morgta ne işi var
-Komutanım bizde bilmiyoruz gelmiş işte...

-Başınız sağolsun..

-Ay ne zordur bilirim dedi asla kimsenin acısını yaşamamış kadın

-Şehitler ölmez

-Söz abi vallaha bidaha ağlamıcam hem küsüp teripte atmıycam gel

-Abi abim şuan o torağın altında üşüyordur battaniye alıp üstünü örtelim mi?

- bir,iki,üç abim gelecek elimi tutucak ve bu kalabalıktan çıkıcaz dört,beş,altı asker sesi duydum dikkat dedi yine korktum ayaklarımı çektim ben kalabalıktan nefret ederdim kalabalıkta olsam bile abimin elini tutardım abim gelicek yedi sekiz, dokuz,on, akşama kadar saydım ama abimi sadece morgta gülümseyen yüzünü görmüştü daha göremedim...gelmedi...

GÖKÇENDEN DEVAM ŞUAN Kİ ZAMAN

Haberleri okuyordum askerlerin üstüne atılan kötü lafları ve ailelerine denilen sözleri ne kadar acımasız insan var şu hayatta...
Bazen diyorum ki bunlar için mi şehit oldu benim abim?Bunun için mi yarım kaldık biz...
Abimin sözleri aklıma doldu eski anılarımız hücüm etti söz verip birdaha gelmeyişi...morgtaki anlar,annemin hiçbir tepki verememesi iğnelerden dolayı...acı bir tebessüm ettim ve kapattım telefonu nefret ediyordum herşeyden kafamı yastığa dayadım ayaklarımı çektim kendime yıldızları izlemeye ve saymaya başladım o sırada uyuya kalmışım...4 veya 5 saat uyyacağımı bildiğim halde...uyuyamazdım korkardım yine birini kaybedicem siye fazla yatarsam abimin morgtaki hali gelirdi yada kabuslarla uyanırdım abim beni bıraktığını görürdüm...yapamazdım...