"Bu gün de nefis görünüyorsun Ademoğlu..." Gamze'nin sesiyle aynanın karşısında gömleğini ilikleyen Ömer'in yüzüne bir gülümseme yayılmıştı. Karısından böyle iltifatlar almak çok mutlu ediyordu onu. Göğsü kabarmış bir şekilde saçını düzeltip yanında durmuş, aynaya bakarken kendi üstünü düzelten Gamzeye doğru eğildi ve saçlarına bir öpücük kondurdu. "Teşekkür ederim hayatım-" Gamze şaşkın bakışlarla Ömer'e dönmüştü. "Ne için?" "Beni her sabah işe gitmeye motive ettiğin için." Gamze kaşlarını kaldırıp gülümseyerek kollarını Ömer'in boynuna sardı. "Nasıl motive ediyormuşum ben seni?" Ömer de Gamze'nin cilveli oyununa katılıp ellerini beline dolamıştı. "Nefis göründüğümü söyleyerek ve hissettirerek."
Gamze gülmemeye çalışarak gözlerini kapattı ve dudaklarını birbirine bastırdı sıkıca. "Noldu?" "Sen de çok yakışıklısın, aynı her sabahki gibi... Ama ben kendimle konuşuyordum canım." Ömer kaşlarını kaldırıp Gamzeyi delirten bir yavaşlıkla kulağına doğru eğildi. "Ademoğlu mu dedin sen kendine?" Gamze tenine değen sıcak nefesle gözlerini kapatırken Ömer'i onayladı. "Hı hmm." Ömer geri çekilirken Gamze yavaşça gözlerini açtı ve ellerini Ömer'in omuzlarına indirdi. "Bu... Bana nefis demenden bile daha güzel bir şey. İtiraz edemeyeceğim, Gamze Ademoğlu."
Gamze adını duyunca tekrar gülümseyip elini Ömer'in ensesine götürdü ve parmak ucuna yükselip dudaklarını birleştirdi. Öpüşürken birbirlerinin nefeslerini çekmişlerdi içlerine.
"Allah söyletti galiba, gerçekten nefismişsin." Ömer hafifçe gülüp kafasını eğdikten sonra bakışlarını kaldırdı.
"E o zaman bir kez daha tatmak ister misiniz bu 'nefis' dudakları Gamze Ademoğlu?" "Aa tabii ki..."
taslaklarda duruyodu kısa bir bölüm küçük flufflık :)
