ပထမနှစ်ဝက်စာမေးပွဲကြီး
ဖြေဆိုပီး၍
ကျောင်း 10 ရက်ပိတ်သည်။အစက yoongi
ခရီးထွက်မည်စိတ်ကူးထားသော်လည်း
အမွှေစိန် hoseokအိမ်မှာ သောင်တင်နေရသည်။အခုလည်းကြည့် သူ့အိမ်ကို အတင်း
ခေါ်ပီး သူလုပ်ထားတာတွေ စားခိုင်း
နေပြန်ပီအရသာလား ဝါး......
တကယ် ကောင်းတယ် သေဖို့ ဟူး......
မကောင်းဘူးပြောပြန်ရင်လည်း ထပ်ခါထပ်ခါလုပ်ပီး ကျွေးနေဦး
မည်ဆိုး၍ ကြိတ်မှိတ်မြိုချကာ
ကောင်းသည်ဟုပြောရသည်။ကျောင်းလေးပိတ်တုန်း အိမ်မှာ
အေးဆေး စာအုပ်ဖတ်ရန်တွေးထား
သော စိတ်ကူးလေးလည်း
ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်
Jung hoseokကိုတော့ လက်လန်တယ်.yoongi nah ငါတို့ကျောင်းပိတ်တာပဲ
5ရက်ရှိနေပီ တစ်နေ့တစ်နေ့ အိမ်မှာ
စားလိုက်သောက်လိုက် နဲ့ မပျင်းဘူး
လားကွာ""ဘာဖစ်လဲ အေးချမ်းတာပဲ"
"အဲ့လိုမဟုတ်သေးဘူးလေ
အပြင်လေးဘာလေး ထွက်ရအောင်
နော်နော်""သွားချင်လည်းသွားလေ"
"အာ့ဆို ဘယ်သွားရင်ကောင်းမလဲ"
"ငါထိုင်နေကြ ကော်ဖီဆိုင်ရှိတယ်
အဲ့ကို တော်ရုံလူမလာဘူး "yoongi ပြောသည်ကို
hoseokသဘောပေါက်သည်
Min yoongi ထိုင်တဲ့ ဆိုင်များမှာ
နာမည်ကြီးဆိုင်များသာ ဖစ်သဖြင့်
လူမရှုပ်ပေ။"အာ့ဆိုသွားကြမယ် let go"
လိုချင်တာရသဖြင့်
ခုန်ပေါက်ကာအော်ဟစ်နေသော
hoseokကိုကြည့်ပီး yoongi
ပြုံးမိသည်။မိမိလို လူမျိုးနားမှာ သူသာ အကြာ
ကြီးရှိနေပေးခဲ့သည်။hoseok တို့ မိသားစုသည်
ဘိုးဘွားစဥ်ဆက်
korea၌နာမည်ကြီး စိန်ရွှေရတနာ
ဆိုင်ပိုင်ရှင်ဖစ်သည်။သူနဲ့မတူသော အချက်က
hoseokသည် အမြဲပျော်ပျော်နေတတ်သည်။ ဟန်ဆောင်မှုမရှိ
တဲ့ သူငယ်ချင်း၊ ဂုဏ်ပကာသနတွေ
မမက်မောတဲ့ သူငယ်ချင်း။ဒီလိုဆိုတော့လည်း
အဆိုးကြီးမဟုတ်သေးချေ
ဒီနှစ်တွေအတွင်း သူ့အနားမှာ
hoseokရှိပေးနေခဲ့သည်ပဲ။
YOU ARE READING
mean of love
Fanfictionချစ်တတ်အောင်သင်ပေးပီးမှ ငါ့ကို မချစ်ခဲ့ဘူးတဲ့လား မောင်ရယ်...