💙𝕎𝕒𝕤𝕤𝕒𝕟𝕒𝕪𝕒💍⃝⃢⃟

03වෙනි වස්සානය 🍓

:අපේ සුදු මහත්තයට දැනටම සංකාව වගේ නෙව. මූණත් එක්ක මැලවිලා නෙව කොල්ලගේ

බාප්පා කිව්වේ මගේ මූණ දිහා බලලා ආපහු පාරක් පාර දිහාවට හැරුණා

:බාප්පොච්චි දන්නවා නෙව මම කවදාවත්ම ගෙදරින් මෙච්චර දුරකට ගොහිල්ල නැති වග. ගියත් දෙදොහකට වඩා ඉන්නෙත් නැති වග. අපේ අප්පොච්චයි අම්මණ්ඩියි මාව දරුකමට ගත්තත් හරි කවදාවත්ම මම ඒ ඇස් වලින් පිට මෙච්චර දුරක් ඉදලා නෑ නෙව බාප්පොච්චි

වැව රවුම ගාවින් පහුවෙන දලදා මාලිගාව දිහාවට හැරුන මම දෑත් එකතු කරලා වැදලා ඇස් දෙක පියා ගත්ත

"උත්තම දලදා හාන්දුරුවනේ මගේ අප්පොච්චියි අම්මණ්ඩියි ඔබ වහන්සේගේ දහසක් උන ධර්මස්කන්ධයෙ බලෙන්ම රැක ගන්න ඕන දලදා හාන්දුරුවනේ. ඒ දෙන්නා මයේ පණ ඩිංගිත්ත වෙච්චි ,උන්දැලාට දුකක් කරදරයක් වෙන්න නරකයි. "

මම හිතින් හිතලා සාධුකාරයක් දුන්නා

මම වෑන් එකේ වීදුරුවෙන් වටපිට බලන ගමන් හිත එකලාසයක් කර ගන්න ක්‍රමයක් හෙව්වා. එකපාරටම හරි පුරුදු රූපයක් යාන්තමට වගේ පහුවුනා හීනෙන් වගේ දැනුනා.

:බාප්පොච්චි
:කියන්ට සුදු මහත්තය
:ඔහොමම වෑන් එක පොඩ්ඩක් පස්සට ගන්ටකො බාප්පොච්චි
:හිටින්කො සුදු මහත්තය

බාප්පා වෑන් එක හීන් සීරුවේ රිවස්කරා. මම හිතුවා හරි

අනුරාධා.

බාප්පා වෑන් එක නැවැත්තුවට පස්සේ මම අනුරාධා ලගට දුවගෙන ගියා. මාව දැකපු අනුරාධා ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන මගේ දිහා බැලුවා

:ච...චනිරු. ඔ..ඔයා
:අනූ.....ඔයා මොකද මෙහේ
:අම්මලා මට කසාද බන්දලා දුන්න මහත්තයගේ මහ ගෙදර මේ නුවරනේ චනිරු
:ආ එහෙමද.