Binanın merdivenlerini ağır ağır çıktım. Buralar siteye gelen yavru köpeklerden çok korkuyordum. Acaba hala buradalar mı diye düşünmeden edemedim. Binanın merdivenlerini çıkmak benim için bir işkence gibiydi. Annem geç kaldığım için kızmasın diye adımlarımı hızlandırdım. Uzun merdivenlerini sonuna geldiğim de benim için yeni bir başlangıç daha vardı.
Merdivenlerin sonunda oturmuş yavru köpekleri seven kumral saçlı ve ela gözlü bir çocukla karşılaşınca sersemledim ve bu çocuğu daha önce hiç görmediğimi farkettim. Çocuğun gözleri o kadar güzel bakıyordu ki sanki o bakışlar beni kavuruyordu. Yanaklarım o kadar kızarmış gibiydi ki çocuğun bana yarım ağız güldüğünü görebiliyorum. "Orada öylece durup neyi bekliyorsun? Köpeklerden korkuyorsan sana eşlik edebilirim."
"Teşekkür ederim ama kendi başıma gidebilirim. Bir kahramana ihtiyacım yok. Şimdi şu merdivenden çekilir misin?" usulca kenara çekildiğinde asansöre yöneldim ama bakışlarının benim üzerimde olduğunu biliyordum.
"Kahramanlar sadece masallarda mı olur?"
"Efendim?"
"Hamn bir kahramana ihtiyacın yok ya acaba diyorum bir masala düşmüş olabilir miyiz yoksa sen bir peri kızı mısın?"
Söyledikleri karşısında yanaklarım kızardı veya kızarmaya devam etti ama ben asansörün kapısını kapatırken bana gönderdiği o gülümsemesi rüyalarımı süsledi ve o gece uyuyamadım sadece benim olup olamayacağını düşündüm. Buna ne denir bilmiyorum ama ben ilk görüşte aşk diyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merdivendeki Aşk
ChickLitHilal her zamanki gibi evinin sıkıcı merdivenleri tırmanıyordu. Ama bilmediği bir şey vardı. Kaderin onun için çok başkaydı
