4 duvar arasında

3 temmuz

Bu güne kadar sürekli bir korkuyla yaşadım. Anneme gelen her arama her mesaj kalbimin yerinden çıkmasına yetiyordu. O gün sanki hissetmiş gibi iğrenç bir baş ağrısıyla uyandım. Telefonum da ne var ne yok temizlemeye çalıştım. Annem uyuyordu saat akşamüstü 5 gibiydi. Hayatımı alt üst edecek o telefon çalmıştı. Telefona baktığımda Elifin annesinin ismi yazıyordu 5sn bekledim ve açtım

-Alo

*Alo

-Hayriye teyze benim Ada

Sesi birden ciddileşti ve korkunç bir hal aldı.

*Annen nerde?

-Annem uyuyor

*İyi uyanınca beni arasın önemliymiş de sakın unutma.

Ecelim olacak o telefon gelmişti. Annem kimin aradığını sorduğunda Hayriye teyzeyi uyanınca arayacakmışsın dedim. Ölümümü hazırlıyordum. Telefonumda kalan şeyleri de sildikten sonra. Dua etmeye başladım ölümüm acılı olmasın diye. Bir an acaba şuan kaçsam mı? Diye düşündüm ama babam beni her şekilde bulurdu. Ablam ile dükkana geldik annemde çoktan gelmişti. Korktuğum başıma gelmiş annemin yüzünden okunuyordu. Bembeyaz olmuş kaskatı kesilmişti. Beni dükkanın mutfağına aldılar. Eskiden dükkanın mutfağı kapalıydı babam ben bir yaramazlık yaptığım da "Ada mutfak" der paşa paşa gider dayağımı yer bayılana kadar da ağlardım. İçeri müşteri geldiğinde de eliyle ağzımı kapatırdı. 4 sene önce de mutfak baştan yapıldı ve american mutfak yapıldığı için hali ile ıçerisi gözüküyordu. O gün çok sevinmiştim babam artık beni mutfağa çağırıp dövmeyecek diye. Annem büyük bir sinir kriziyle bana vurmaya başladı. Tüm aile paramparça olmuştu. Ablam, annem ve babam hepsi benden iğreniyordu. Ablam anneme sürekli beni kötülüyordu. Etmedikleri hakaret demedikleri laf kalmamıştı. Tamamen bitmiştim. Keşke öldürselerdi keşke bunca psikolojik şiddete maruz kalmasaydım.

Telefonum alındı tüm sosyal medya hesaplarım kapatıldı. 3 ay boyunca telefonsuzdum. Yalniz tuvalete bile gidemiyordum. Ya intihar edecektim ya da bu evden kaçacaktım. Ne kadar denesem de girişimlerim hep başarısız oldu o an gözünün önüne arkadaşlarım geliyordu. Bu acıyı onlara yaşatamazdım. Bu bencilceydi.

Ertesi gün ablam Nur abla ile görüşmüş ve bu sefer bizim cinsel ilişki mevzusunu öne sürmüştü. 6 aydır sevgiliydik tabiki de aramızda bu tür şeyler geçmişti. Aklımın almadığı Elif in bunları tüm açıklığıyla annesine zorla bile olsa anlatmasıydı. Bir insan neden anlatır hala anlamıyordum. Ablam dükkana geldi mutfağa çağırdı ve bana kulağımı sağır edecek bir tokat attı. Yere yığıldım. Neler olduğunu anlamaya çalıştım. Babam garip bir şekilde aile fertlerinden en sakiniydi yoksa bu bir fırtına öncesi sessizlik miydi? Annem ablam ve beni arabaya bindirip sanayi tarafına doğru sürdü. Ablam öğrendiklerini anlattıkça annem hem araba kullanıyor hem de bana vurmaya çalışıyordu. En son sağa çekti ve öldüresiye dövdü. Ölümle burun buruna gelmeyi o an anlamıştım. Ortam tenhaydı beni kolayca öldürüp bir yere gömer veya atabilirdi. Ağzım yüzüm kan içindeydi ama ağlamıyordum ağlayamıyordum. Kulaklarımdan asla gitmeyen o cümleyi annem bana söylemişti. "Cinsellik çok istiyorsan seni geneleve vereyim" bir anne kızına bunu demişti. Evet bunu gerçekten söyledi hala daha kulağımda çınlar o cümle. Eve geldik annem anlat dese de hiçbir şey anlatmadım. Elif yeterince hayatımızı mahvetmişti. Elif hakkında onca şey anlatıp ona da hayatı zehir edebilirdim ama yapmadım. Ben böyle biri değildim. Sustum. Sustukça da beni daha çok suçladılar. Yaşı benden 3 yaş küçük olduğu için çocuk istismar davasına kadar gidecekti neredeyse ama Elif son bir aklını kullanmayı başarmış ki aramızdaki yaşananların hepsi karşılıklıydı demiş. Hayatım o günden daha kötü olamazdı sanırım. Her gün ölmek için dua ettim. Ailemin beni öldürmesi için dua ettim. Öyle bir psikolojik şiddetten bahsediyordum ki keşke bana daha çok fiziksel şiddet uygulasalardı vücudumdaki yaralarım geçerdi ama ruhumdaki yaralar hiçbir zaman geçmedi. Geçmeyecekti. 2022 nin yazı benim için cehennemdi her gün aynı psikolojik şiddet her gün ayrı ayrı imalar,küfürler veya sözler....

Ablam bile girdiği DGS sınavını kazanamamasını bana yormuştu. Her konu açıldığında Ada yüzünden kazanamadım. Onun yüzünden bu haldeyiz. Her şey onun suçu diyip vicdan azabından beni öldürüyordu. Hayatım sadece 3 ay ev ve dükkan arasında geçti. Evde yalnız kalmam bile yasaktı. Her gün sabah annem başıma dikilmiş bana lanetler veya hakaretler saydırmakla meşguldü. Kalbim artık taşlaşmıştı tüm duygularımı kaybetmiş ağlayamıyordum bile. Yeme bozukluğu ortaya çıkmıştı o yaz 20 kilo verdim.(78 i görmüştüm sonra 20 kilo verince 58 ı gördüm şuan 65 im toparlandım)Hâlâ daha bir sorun çıktığında istemsiz yemeği kesiyorum. Böylece hayatım asla bir daha eskisi gibi olmayacağını anlamıştım.

NOT:Selam okuyan oy atan arkadaşlara çok teşekkür ederim. Yanlışlarımı görmezden gelin. Sizleri çok seviyorum 💗🏩

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum iyi geceler. <3

NOT: Bu arada Elif ile aramızda 3 yaş vardı ama kendisi benden büyük duruyor. Onu tanımadan önce olgun bir kişi olduğunu düşünüyordum. İlişkimiz başladığında ve sonlandığında ben reşit değildim. Buna rağmen ailesi çocuk istismar olayını öne sürdü. Hukuken de böyle bir şey olamadığı için (ikimizde çocuğuz çünkü) mal gibi kaldılar