Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hassiktir" diye fısıldadı Amelie, bu yıkık dökük ev karşısında. Isaac ona bu ev hakkında birkaç şey söylemişti. Allison'ın ailesinin, çıkardığı yangında Derek'in ailesinin nasıl öldüğünü ve Derek'in, Peter ile birlikte hayatta kaldığını gibi. Scott'ı ısıran ve ona kurt adam yeteneklerini veren kişi Peter Hale'di. Derek onu tam anlamıyla öldürüp yeni alfa olana kadar McCall'u doğaüstü dünyanın kötü tarafına çekmeye çalışmıştı.
Bu hikaye Amelie için çok beklenmedikti. Bu tür şeyler yalnızca kurgusal kitaplarda ve filmlerde olur, ama yine de bunun gerçek hayatta gözlerinin önünde olacağını asla beklemezdi!
Acele ederken cipin kapısını oldukça sert bir şekilde kapatmıştı ve bu da Stiles'ın "Hey! Roscoe hassastır, tamam mı?" diye bağırmasına neden oldu.
Bir kahkaha attı Amelie, "Arabana Roscoe adını mı verdin?" Ona baktığında terk edilmiş eve doğru yürüdüğünü ve ona ters ters baktığını gördü. Sonrasında kayıp bir köpek yavrusu gibi onu takip etti.
Ev en hafif tabirle darmadağındı. Belli ki yanarak kül olmuştu. Derek Hale'i merdivenlerin yanındaki bir odada otururken buldular. Derek oldukça çekiciydi ve bu kesinlikle yetersiz bir ifadeydi. Yeşil gözlerini öne çıkaran yanık bir teni vardı ve sakalı çıkık elmacık kemiğini belirginleştiriyordu. Vücudu da oldukça formdaydı. Amelie ona çok uzun süre bakmamaya çalıştı.
En yakın arkadaşını öyle gördüğünde gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Aman Tanrım. "Isaac!" diye bağırarak onun yanına koştu. Kırılgan elleri çocuğun terli yanaklarını tutuyordu. Kül sarısı saçları alnına yapışmıştı ve üzerinde bir hastane elbisesi vardı. Onun hastalıklı görüntüsü karşısında kaşlarını çattı.
"İyileşecek mi?" Titrek bir şekilde sordu, onlara bakarken gözyaşları gözlerine dolmaya başlamıştı. Derek yavaşça başını salladı, "İyi olacak, evet."
Üçlüye dönerken elleri Isaac'in eline gitti ve onu sıkıca kavradı. Derek kan kırmızısı alfa gözlerini Scott'ın boş koluna doğrultarak alçak sesle mırıldandı.
"Evet, görüyorum. İki halka, değil mi?"
"Evet." Scott başını salladı ve dudaklarını sımsıkı büzen Stiles'a baktı.
Derek'in gözleri normal yeşil tonuna geri döndü, "Bu ne anlama geliyor?" Diye sordu.
"Bilmiyorum," Scott omuz silkti ve işaret ve orta parmaklarının parmaklarının üzerinde bir daire oluşturmasına izin verdi.Parmaklarını altındaki tozun üzerinde bir halka oluşturacak şekilde hareket ettirdi. "Sadece parmaklarımla çizdiğim bir şey."
Amelie'nin kaşları çatıldı, yerde çizilen iki halkaya baktı, sonra da çaresizce masada yatan arkadaşına baktı. Kalbi her zaman bir parçası olarak Isaac için sızlıyordu. İki yıl önce kapısını çaldığından beri onu kanatları altına almıştı. Mümkün olan her anı birlikte geçirmişlerdi ve onun olmadığı bir dünyayı hayal etmesi mümkün değildi. Derek, Amelie'ye dönerek Scott'ı "Acısı şimdiye kadar hissettiğin her şeyden daha kötü olacak" diye uyardı. "Kalıp izlemek istediğinden emin misin?"
"Isaac'ı bırakmayacağım" dedi hızlı bir şekilde, odada endişeyle dolaşan Stiles'a bir bakış atarak, "Aslında dışarıda bekleyeceğim," dedi ve hızla odadan çıktı Stiles.
"Hayır! Onu yerde tutmana ihtiyacım var." Derek onu durdurmak için Stiles'a elini kaldırdı.
Gözleri önünde yatan çocuğa odaklanmışken Scott'ın acı veren çığlıklarını duymazdan gelmeyi başardı. Bunun yerine kulağında uğultu halinde alçak bir fısıltı vardı.
"Onu koru, Amelie."
Birisinin omzunun üzerinden bu emirleri kulağına fısıldamıştı sanki. Nefesini tutarak arkasını döndü ama bir şey olmadı. Arkasında kimse yoktu.
Bu ilk kez olmuyordu. On üç yaşından beri birini korumasını isteyen bir fısıltı aklını kurcalıyordu. Kimi koruması gerekiyordu? Bilmiyordu. İlk başta Isaac'i düşündü ama Isaac artık kendini koruyabilirdi, Amelie Isaac için o kadar çok şey yaptı ki. Ama bu ses onu asla terk etmedi. Başka biri olmalı.
Çok geçmeden çığlıklar kesildi ve esmer kız tekrar oğlanlara döndü.
Scott nefes nefeseydi, yeni dövmeli koluna bakıyordu ve Stiles da Amelie'ye kaşlarını çatmış, gözlerini kısmış bir şekilde şüphe ile bakıyordu. Olan biteni görmüştü...
