__වර්තමානය__
"හහ් උඹ කියන්නේ මේ කසාදේ නිසා මන් උඹෙ මිනිහා කියලද.......මන් උඹට එදාත් කිව්වා උඹ මේ තිරණේ ගත්තොත්
උඹෙ ජීවිතේ අපායක් වෙයි කියල ......
උඹ මොන අයිතියක්ද මගෙන් ඉල්ලන්නෙ සනුක්ෂ.....මගේ අප්පච්චිටත් ඕනා උනේ උභවම මට බන්දන්න නේ.... නේද ම්ම්......උඹේ අම්මටයි උඹටයිත් ඕනා උනේ ඒ දේ....නේද.......
මට කොල්ලෙක්ව බදින්න කිසිම උවමනාවක් තිබුණෙ නැහැ.... ඇයි උඹටයි උඹේ අම්මටයි ලෝබ හිතුනද මේ වගේ සල්ලි කදක් අහක දාන්න.......
උඹට මන් එදාත් කිව්වා අදත් කියනවා මට උඹව පෙන්න බෑ..... උඹට එදා මන් කිව්වා මේ කසාදෙට බෑ කියන්න කියලා.........උඹට මන් කිව්වා මන් ආදරේ කරන්නේ අවිත්මාට කියලා.....
උඹ විහින්මයි උඹේ වල කපාගත්තේ.....
දැනුත් උඹ කියන්නේ මට ඩිවොස් එක දෙන්න බෑ කියලද......
මට ඩ්වොස් එක දිලා පැත්තකට වෙයන් මන් මගේ පාරෙ යන්නම් ...උඹට පුළුවන් උඹේ පාරෙ යන්න.....මගේ අප්පච්චි මේ ගැන දනගන්නත් බෑ.....
මන් කියන විදියට මේ දේ නොවුනොත් .....දැනගැනින් සනුක්ෂ .....මේ සහීෂ් තේනුක සූරියබණ්ඩාර තොගේ ජීවිතේම අපායක් කරල තමයි නවතින්නේ......."
කසාදේ සිද්ද වෙලා පය විසිහතරක් යන්න කලින් එයා ඩිවොස් පේපර්ස් ගෙනල්ලා අත්සන් කරන්න කියල මගේ මුනටම දමලා ගැහුවා.....
මම කළේ කිසිම දෙයක් නොකියා සහිෂ් කියාපු දේ අහගෙන හිටිය එක විතරයි.......මම ඉතිං මොනවා කියන්නද....සහිෂ් කියන දේ ඇත්ත....
මම විහින් මයි මගේ වල කපා ගත්තෙ.........එදා මට මේ කසාදෙට අකමැති වෙන්නයි තිබුණෙ.....
ඒත් එදා හිටපු පොඩි කොල්ලට ඒක කරන්න බැරි උනා....අවසානේ වෙනස් උනා හැමදේම....... එදා අම්ම මගෙන් ගත්තු අවසානම පොරොන්දුව නිසා හැමදේම වෙනස් උනා.....මුලින් සහිෂ්
එක්ක තිබුණ තරහට කසාදෙට අකැමති උනත්......මන් අනාතයෙක් වෙන්නත් ජීවිතේම කණපිට ගහෙන්නත් ගියේ තප්පර ගානයි..... මගේ තාත්ත ගියා වගේම මගෙ අම්මත් මාව සදහටම මේ ලෝකේ මාව තනිකරල යන්න ගියා......
ඉතිං අම්මා යන්න ගියේ අවසානෙට පොරොන්දුවකුත් අරගෙනමයි....ඒ සහිෂ් ව කසාද බදලා සතුටින් ඉන්න කියන එක.....
