I only call you when it's half-past five,
The only time that I'll be by your side.
I only love it when you touch me,not feel me.
When I'm fucked up, that's the real me,
When I'm fucked up, that's the real me,yeah.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
0.3
•
"günaydın abi.."
ses tonum alçak ve tereddütlü çıkıyordu,bir anlığına duraksadı. lavabonun lambasına doğru uzanmıştı ve içeriye doğru adımlamak üzereydi ama o an durdu. uykulu ve ağırlaşmış göz kapaklarıyla bana doğru baktı,dün gece yaşananlardan sonra gerçek anlamda çok korkuyordum ve öyle çok utanıyordum ki.. yanaklarım ısındı,onun gözlerine bakmaktan kaçındım. odasının kapısının açıldığını duyduğumda sabahlığımın kuşağını hızla bağlayıp koridora fırlamıştım ve o şu anda.. karşımdaydı.
altında sadece bol bir eşofman vardı,çıplak göğsüne bakmamak için yoğun bir çaba sarfediyordum. "bazen sadece çeneni kapatman için bir servet harcayabileceğimi düşünüyorum.."
dün geceki sarhoşluğundan ötürü sanki benimle uğraşmak istemiyordu,baygın gözleri benden ayrıldı ve lavabonun kapısına uzandı ama onu durdurdum. "bekle!" dedim telaşla,ona doğru birkaç adım daha attığımda kaşları çatıldı. "tch.. ne var?" diye tısladı dudaklarının arasından.
derin bir nefes aldım,bu sözleri ona söyleyecek olmam beni utandırıyordu ama aynı zamanda da korkutuyordu. bakışlarımı yere odakladım,onun gözlerine bakacak cesaret kırıntısını kendimde bulamıyordum. "dün gece hakkında.. konuşmayacak mıyız?" bana bir şeyler söylemesini istedim,aslında onun hafızasını yokluyordum. o kadar sarhoştu ki,olup bitenleri hatırlayıp hatırlamadığından emin olamıyordum.
"dün gece.." fısıldadı,yarı çıplak bedeni bana doğru döndü ve sanki bir şeyleri hatırlamaya çalışıyormuş gibi bakışlarını başka bir tarafa kaydırdı. kafası karışmıştı,bu sayede olup bitenleri hatırlayamadığından net olarak emin oldum ama hala bir şüphe duyuyordum.
"neyden bahsediyorsun,velet?"
mutlu mu olmalıydım? yoksa yaptığımız şeyleri,bana olan cesur sözlerini hatırlamadığından dolayı hüsrana mı uğramalıydım?
"ben.. şey.." sustum,ne söylemem gerekiyordu? bu aptal soruyu ona unutturabilmek için ne söylemeliydim?
"eğer söyleyecek bir şeyin varsa konuş,dün gece çok sarhoştum. yatağıma kadar nasıl gidebildiğimi bile bilmiyorum,anladın mı?"
sanırım hayal kırıklığı denen duygu tam anlamıyla buydu,bana olan sözleri sadece.. sarhoşlukla söylenmiş sözler olmalıydı. bir anlığına da olsa bu sözleri gerçekten düşündüğü hissine kapılmıştım. o anın heyecanından sabaha kadar uykusuz kalmıştım..
"ben.."
"ağzında geveleyip durma! sana ayıracak zamanım yok,ne söyleyeceksen söyle ve sadece kaybol." ses tonu bu sefer daha da yüksek çıkıyordu,artık az evvel ki uyku mahmurluğundan eser yoktu.
