I only call you when it's half-past five,
The only time that I'll be by your side.
I only love it when you touch me,not feel me.
When I'm fucked up, that's the real me,
When I'm fucked up, that's the real me,yeah.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.0'
•
"neden burdasın?" soğuk bir ses tonuyla konuşuyordu,açıkçası bu sorunun yanıtını bende pek bilmiyordum. neden burdaydım? olanlardan sonra neden onunla konuşmayı,ona açıklama yapmayı deniyordum? bu çok mantıksızdı,ona olan kırgınlığım neden duygularımı bastırmıyordu? bazen çok aptal olduğumu düşünüyordum. yine de,adını aşk koydukları bu lanet duygu yalnızca bir aptallıktan ibaret olmalıydı.
"Sukuna,ben.."
"burayı nasıl buldun,hm? yoksa yalnızca banyoma değil,vücuduma da mı kamera takılı?" onu yanıtlamalıydım,yabancı olduğum bu evin aralık olan kapısından onu seyrederken bakışlarımı kaçırmamak adına gayret ediyordum,onun karşısında korkup kaçmamalıydım. nasılsa,buraya yalnızca onunla konuşmak adına gelmiştim. "annem ve babamın konuşmalarını duydum,burda kaldığını bu sayede anladım.. aslında,pardon.. ona 'babam' dememden hoşlanmadığını unuttum.."
"sorun yok." aralık olan kapıdan dışarıya doğru adımladı,ardından duvara sırtını yaslayarak başını sağa doğru yatırdı ve beni seyretmeye koyuldu. "artık o benim babam değil,bu yüzden rahat olabilirsin."
"neyden bahsediyorsun Sukuna?"
"ne anlıyorsan o." soğuk bir ses tonuyla konuşuyordu,bu yutkunmama sebep olurken aralık olan kapının ardından onunla konuşmak istemiyordum. "içeriye gele-"
"gel." oturma odasına doğru adımladı,şu anda bir arkadaşının evinde kalıyordu ve bunu annem ve babam konuşurken tesadüfen duymuştum. aralık olan kapıyı ardımdan kapatarak onu takip etmeye koyuldum. deri koltuğa oturdu ve arkasına yaslandı. bende onun karşısına,tereddüt ederekte olsa oturdum.
"bana kızgın mısın?"
"hayır,sana neden kızgın olmalıyım ki?" şaşırıyordum,onun bu kadar büyük bir olaydan sonra sakin ve rahat olması,bana nerdeyse saldıracağına dair olan şüphelerimde yanılmama sebep oluyordu. sanki karşımda bir başkası oturuyordu. "bu olanlara.. daha doğrusu,evden atılmana ben sebep oldum."
"sen sebep olmadın,ben sebep oldum." masaya doğru uzandı,sigara paketinden bir dal sigara çıkardı ve dudaklarının arasına bıraktı. çakmak yardımıyla sigarasının ucunu kızartırken konuştu. "al sende."
"ben içmem ki.." alçak bir ses tonuyla konuşuyordum,kanepede tekrardan arkasına doğru yaslandı. "bunun sorumlusu benim. babamın öz oğlunu o aptal annenden,senden çok daha fazla önemsiyor olduğunu düşünecek kadar aptal olan bendim."
