MY FORGOTTEN SUMMER LOVE
🌊☀️
"Selam, sen açık renkli ve çatısı gri renkli minimal otele yeni yerleşen kız'sın değil mi?"
Bu tanımadığım çocuk bana bunları sorarken, kalp atış ritmim değişmişti. Belki de büyülenmiştim.
"A, selam. Evet yani sanırım." Neden bu kadar saçma bir cevap vermiştim ki. Evet de geç işte. Ama anlatamam, o anki heyecanımın yerinde siz olsaydınız aynı tepkiyi siz de verebilirdiniz. Daha önce hiç böyle bir insanla tanışmamıştım.
"Nereden bildiğimi sormayacak mısın?" Gülümsemesi ve gözlerindeki ışık hâlâ solmamıştı. Gözleri çok güzeldi. Sus Andromeda, sus.
"Sorayım, nereden biliyorsun?" Hafifçe güldüm. O da gülmüştü. Neden bu kadar güzel gülümsüyor? Neden içimdeki neşeli yanımı bir türlü susturamıyorum?
"Tanışalım ben, beyaz renkli ve koyu mavi çatılı otelde yani sizin otelinizin önündeki otelde oturuyorum. Bir nevi komşunum yani."
Tam önümüzdeki tek katlı küçük otelde o mu oturuyordu yani? Bunu hiç beklememiştim. Asla beklememiştim hemde. Şu anda içimdeki neşeli yanımı susturamadığım oğlan bizim karşı komşumuz muydu yani?
"Memnun oldum. Adın ne?" Nasıl oldu da bunu sorabildim bilmiyorum. Utangaç biriydim. Hele sevdiğim insanlara ve yeni tanıdıklarıma karşı.
Karşı komşum bakışlarını benden çekti ve güneşin battığı yere sabitledi.
"Nishimura Riki. Ama sen kısaca Riki diyebilirsin."
Ne güzel bir isimdi. Nereliydi? Tam soracakken o bir soruyu yöneltti.
"Senin adın ne karşı komşum?"
Ben onun karşı komşusuydum.
O'nun karşı komşusu
"Memnun oldum Riki. Ben Andromeda Holden."
Bakışları tekrar bana dönmüştü. O benden bakışlarını çekebilse de ben bakışlarımı çekememiştim. Olmamıştı işte. Kendime engel olamamıştım. Beynim dönmüş gibiydi.
"Ben de memnun oldum Andromeda."
Ne zamandan beri ismim söylenince ciğerlerim bu kadar yanmıştı? Ne zamandan beri yaz mevsimi bu kadar renkli hissettiriyordu?
"Nerelisin Riki?"
"Japonya."
"Vaov, Japonya güzeldir. Küçüklüğümden beri Japonlara ilgim varmış. Annem anlatmıştı."
"Japonlara mı?"
"Evet."
Yalan değildi. Küçüklüğümden beri Japonca'ya ve Japonlara ilgim varmış. Küçükken annem beni Japonca konuşma taklidi yaparlarmış. Uyuyakalırmışım. Japonca şarkılar dinlermişim.
Başını takdir edercesine sallamıştı. Uzun bir sessizlik olmuştu. Onun konuşmaması beni yanlız hissettirmişti nedensizce. Daha önce kan bağım bile olmayan normal bir insanın konuşmasını hiç bu kadar istemiş miydim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Forgotten Summer Love《Nishimura Riki》
Historia Corta❝Selam, sen açık renkli ve çatısı gri renkli minimal otele yeni yerleşen kız'sın değil mi?❞
