Garden of Words (Compilation) | Completed

07 - Hotel Rooms

Dedicated to: Noel

Warning: R🔞
Trigger Warning: Violence❗

“Hello, can I book a room tonight? Is there any available?”

Here, standing at an unfamiliar hotel, kung saan may kikitain ako.

“Of course, Ma’am. We have a few room options available.”

I nodded and immediately gave my gratitude to the crew. Ibinigay niya sa akin ang room number with its key kaya nagsimula na akong maglakad patungo sa elevator.

The silence of the hotel gives chills down my spine. Sobrang tahimik na kahit tunog ng heels ko ay dinig na dinig. Nang makapasok sa elevator ay nabuhay ang diwa ko nang biglang bumukas ulit ito senyales na may papasok.

I stiffed when I saw him. He’s ‘more like gorgeous’ decent guy in person. And oh, he’s with a girl in a wheelchair. He smiled at me and so I couldn’t respond immediately.

Ang attractive kasi.

Shit, feeling ko makukuha na ako neto ngayon.

It takes so long before I could smile back at him. Pi-no-proseso ko pa kasi sa isip ko ang kapogian niya.

Pasensya, minsan lang ako makakita ng ganito ka-gwapo.

Bahay at opisina lang ako kaya nasasabik lang.

I find myself looked at the girl in front of him and she doesn’t give any visible expressions. Diretso lang ang tingin niya sa kawalan.

“She’s unconscious.”

Napalipat ang tingin ko sa kanya pagkatapos niyang sabihin iyon.

I nod in response. “Oh, I see. By the way, good evening. Nice to meet you.” Naisip kong sabihin.

He smiled again and that makes my mouth watered. Sarap niyang tignan. Grabe ang ano…sex appeal ng lalaking ‘to.

And why am I thinking like this wild? Ghad!

Epekto na siguro ito ng pagiging single ko ng ilang taon. Sabik ng madiligan e. Pero ang nakakaloko lang, sa lalaking nakilala ko lang sa social media.

“Did you already book a room? I can book for us.”

Napagalaw ako sa pagsalita niya, hindi maiwasang tignan siya mula ulo hanggang paa. Hindi ko kasi natanong kung ano ang standing niya sa hotel na ’to. Hindi naman siya mukhang crew.

“Nagta-trabaho ka rito?” hindi ko maiwasang itanong.

He laughed a bit. “I’m the owner, Grace.”

The amusement is evident now in my face.

“Hindi mo nasabi sa akin ‘to, kahiya may-ari ka na pala ng isang hotel.”

He chuckled with my reaction and that’s so attractive of him. Nalalandi ako sa mga tingin niya.

As the door opened. Inihatid niya ako sa room ko nang sabihin kong nakapag-book na ako at hindi ko na raw kailangang problemahin ang ibabayad.

Hours had passed. I started to lay down the bed after washing myself. I’m about to close my eyes nang may biglang mag doorbell. Dahan-dahan akong nagtungo sa may front door para alamin kung sino ‘yon at todo ang pagngiti ko nang si Nozel ulit iyon.

This time, he’s alone.

“Nasaan na ‘yong kasama mo?” diretsahan kong tanong bago ko siya pinapasok.