TAMING THE VICIOUS STORM (Familiá Altamirano #3)

【CHAPTER 23: DUSTIN 🔞】

The Memories

  "OH, kainin mo 'yan," Nilapag ko ang puting mangkok sa side table niya. Nag-angat siya ng tingin sa akin—may gulat sa mga mata niya.

"Lugaw?"

"Yeah,"

Tumaas ang kilay ko nang makitang sa katawan ko ito nakatingin. Nakasuot lang ako ng gray pajama at walang damit pantaas. Slowly, my lips dawned into a cunning smirk.

"Laway mo," I loudly said.

Her eyes widened, and her cheeks were red like a tomato.

Mas ngumisi ako nang nag-iwas siya ng tingin. "Tikman mo,"

"Huh? I-iyong ano?"  Namumulant sabi niya.

"Malamang itong pagkain. Pero kung gusto mo ako, go on dig in," I said, smirking.

Mas lalo lamang siyang namula. Napailing ako. Kinuha ko ang mangkok at binigay sa kaniya. Sumulyap siya sa'kin at nag-aalangan pang tinanggap ang mangkok.

"Go on. Taste it," I nudged.

"A-Ah, oo, saglit."

She raised the spoon—and looked at me—I nodded at her. I watched her scoop an amount of food, and when the spoon was almost in her mouth—a smile peeled on my lips. She chews the porridge, swallowing each grain.

"How does it taste?" I asked.

She looked up at me but quickly looked away.

"Masarap. . . Sakto lang ang lasa," sagot niya at sunod-sunod na sumubo. "Sino pala ang nagluto?" tanong niya.

The side of my lips rose. "Well, me..."

Mabilis siyang naubo at humagalpak naman ako. Inabot niya agad ang baso ng tubig at umiling sa akin. 

Dalawang linggo ang lumipas bago tuluyang gumaling ang sugat ni Asherah. Tita Katarina gave her an ointment so the bullet marks wouldn't last. Until now, I am still curious about where she got that wound.

It was unusual for civilians to have those wounds.

Minsan, gusto ko siyang sundan kapag umaalis siya pero may pumipigil sa akin.

I sighed and massaged my head. "Ugh, I need a break," I muttered, and my eyes dropped in the other direction.

Nakita ko si Asherah, nakatayo habang may kausap sa phone. Palakad-lakad sa harapan ng salamin na animo walang nararamdaman na sakit.

Pinanood ko siya mula sa malayo. Nang ibinaba niya ang telepono, nagulat ako nang bigla siyang lumingon sa direksyon ko, halos magtama ang mga mata namin kaya't nagtago ako at humakbang palayo sa pwesto kanina.

"Damn," I cursed. "Did she see me?" I asked myself, shaking my head.

Pumasok ako sa kwarto at nahiga sa kama. Wala si Thunder at may pasok ang batang 'yon ngayon.

Wala rin naman akong pasok sa trabaho. Hindi pa ako nag resign sa naval company na pinagtatrabauhan ko noon, sadyang pokus lamang ako sa the anchor.

As much as I wanted to resign—I know this isn't the right time. May isang business pa akong kailangan pag-ipunan.

Bumangon ako sa kama at napagdesisyunan na lang na maligo. Nakatapis lang ako ng tuwalya nang lumabas ng banyo. Tumutulo pa ang tubig sa buhok ko papunta sa dibdib.

I was surprised to see Asherah digging something in my things—mainly on my office table.

"What the hell are you doing here?" I asked loudly.