Neredesin Matilda? (+18)

Görüntüye Aldanış.

                                                                 GÖRÜNTÜYE ALDANIŞ 

(Tamamen kurgusal karakterlerden oluşmaktadır.)

                         (Kitap+18,cinsellik ,cinayet ,kan ,şiddet ve argo içermektedir.)

Giriş Bölüm.
...

Bir çok insan toplanmıştı, koca çemberin ortasında çırılçıplak duruyordum.

Hepsinin bir elinde taş vardı, diğer elleri ise boştu.

Gördüğüm kadarıyla yüzlerindeki kin ve öfke çok açık bir şekilde belliydi. Nefret olmalıydı, nefretten beslenirdim.

İlk atılan taş bedenimi es geçti, taşın atıldığı yöne doğru baktım.

Bir adam vardı. Yanında ise ağzı açık içi taş dolu bir çuval. Kemikli yüzünde kin ve öfke haricinde bir duygu vardı. Dikkatla yüzüne bakındım.

Ağzını oynatarak kısık bir sesle mırıldandı. Duymuyordum ama ağzını okuyabiliyordum.

"Nerdesin Matilda?"diyordu.

Nerdesin Matilda.

Yıllarca kulaklarıma ilişen o iki kelimenin bir araya gelmesi hayatın bir cilvesiydi.

Çünkü ben bu dünyada kırmızı alarmla aranan  biriydim.

Bütün topluluklar, CIA,GRU,FBI ve birçoğu. Hepsinin ağzında dolaşan tek cümle.

Nerdesin Matilda?

Adım Matilda, adımın anlamıyla yaşayan bir kadınım. Adımı koyan kişileri en son gördüğümde altı yaşında bir kız çocuğuydum.

Bildiğim tek şey vardı geçmişimden.

Ben bir denektim, benim amacım da adım gibi olmaktı.

Ben gücün semboluydum. Ben gücün ta kendisiydim.

Torbayı sol ayağıyla sertçe iterek yere düşmesini sağladı adam. İçi dolu taş olduğu için etrafa yayılmıştı taşlar.

Çemberin dışında izleyen insanların hepsi dökülen taşları gördüğü gibi aç kurt gibi taşlara koşuşturdular.

O hengamenin ortasında sakince onları bekledim. Bazıları taşları giysilerinin içlerine dolduruyordu, bazıları taşları bir kenara çekiyordu.

Hepsi beni taşlamak için yapıyordu bunu.

Adama doğru tekrar sakince döndüm, yüzündeki korkunç sırıtışı gördüğüm an gözlerimi kıstım.

"Bunu hak ettin."diyordu. Elinde tuttuğu taşı havaya kaldırarak kafasını usulca salladı. "Bunu hak ettin."dedi tekrardan.

'Bunu hak ettin' demesini beklemiyordum. Beni tanıyor muydu?

Ben bir rüyanın içindeydim. Bu rüya benim hayal gücümle gerçekleşiyorken. Benim bilinç altımda beni tanıyan bu yüzde kimdi?

Beni kimse tanıyamazdı. Beni taşlayanlar beni taşlıyordu çünkü ben bir yemdim.

Hayretle ve şaşkınlıkla gözlerim irileşti.

Bu ifademi gördüğü an taşı indirdi ve arkasından bir kapı belirdi. Kapıyı açtı, açık kapının arkasında koca bir orman vardı. O gece gibi.

"Kaç."dedi bu sefer.

Sesi artık vardı, küçük bir oğlanın sesiydi. O ses benim kurtuluşumun sesiydi.

'Kaç.'Matilda.

Nefes nefese kaldım bir anda, etrafım alevlerle doluştu. Yanıyordu çember artık kaçamazdım.

Eğilerek kollarımı bacaklarımın etrafına sararak gözlerimi kapattım. Bu rüya eninde sonunda bitecekti, uyanacaktım.

"Bulacaklar seni."dedi içimdeki küçük kız. Onu susturmadım, şu an konuşması benim için daha iyiydi.

"Kaçmazsan bulacaklar, kaç ve herkesi öldür. Kötüleri öldür, bilim insanları peşinde Matilda. Bedenini ayıracaklar-."

Sertçe yutkunarak kafamı olumsuz anlamda hızlıca sallayarak bu sesi red ettim.

Kimse artık beni yakalayamazdı.

"Nerdesin Matilda?"

Burdayım. Gelin. Bana dokunan herkesi yangınımda kül edeceğim.

...