Eed van trouw

Hoofdstuk 1

Door een klein raampje viel een waterig straaltje zonlicht binnen. Het eerste in maanden van bittere kou in deze ijskoude winter. Voor Philippe was het genoeg licht om verder te kunnen lezen. Daar kon hij enorm van genieten; alle drukte van zijn opleiding en al het formeel gedoe even achter zich te laten, en zich in te leven in een goed dik boek. Hetgeen dat hij nu las, ging over een kasteeldame die vermoord werd in Bordeaux.

"Nog steeds druk aan het lezen, boekenwurm?" Philippe had in zijn leesbevlieging zijn kameraad Jonas niet horen binnenkomen. Jonas was het tegengestelde van Philippe: een flapuit die het dikwijls kon gaan uitleggen aan hun overste, adjudant Degraaf.

"Ja, ik had het even nodig na den ouwe zijn preek, wat een zagevent. Ik durf te wedden dat hij zelf nooit fouten heeft gemaakt." merkte hij sarcastisch op. Hij dacht terug aan de harde woorden van adjudant Degraaf. Jonas knikte instemmend, terwijl hij zijn dienstband uitdeed en zijn blauwe uniform vest verwisselde voor een comfortabele trui. Uitgeput viel zijn vriend op het bed naast hem neer. Het schoot Philippe te binnen dat hij net terugkwam van een patrouille.

"Hoe is je patrouille verlopen? Veel krapuul gevangen of mot uitgedeeld?" Philippe wist dat de energieke Jonas altijd graag overdreef over wat hij gedaan had. In dit geval was het niet anders, en hij begon direct te vertellen.

"Ik heb dus vandaag in 1 van de landrovers mogen meerijden! Wat een klassebakken zijn dat, zeg! En gas geven dat dat doet, echt een krachtpatser. Voor de rest zijn we nog van dat communistisch schorem tegengekomen, maar die gingen vanzelf weer weg." Zo ging zijn vriend nog even door. Philippe luisterde aandachtig naar wat zijn vriend allemaal te vertellen had. Terwijl hij aan het vertellen was, gebruikte hij weer haatwoorden tegen de linkse mensen uit Brussel. Daar kwam Philippes ware aard weer even boven, omdat hij vond dat zijn vriend gelijk had. Hij drukte de gedachte snel weer weg. Hij had gezworen aan zichzelf om zijn nationalistische gedachten op kant te zetten, al besefte hij zelf ook dat dat een pittige ging worden.

Ineens werd Jonas onderbroken door de deur die wijd open zwaaide. "Van Raasbergen en Delaender, appel!" adjudant Degraaf stond ineens voor hen, in het midden van de kamer. Zoals gewoonlijk kwam hij waarschijnlijk weer een preek geven. Maar deze keer kwam hij voor iets anders.

"Ik kom jullie informeren over een van jullie laatste proeven die jullie moeten afleggen binnen de laatste maand van jullie opleiding. Ten eerste is dat de schietproef op de schietstand, daar wordt jij deze middag al verwacht, Van Raasbergen." De adjudant gaf het document met de nodige info aan hem. "Voor jou, Delaender, dit." Ook Jonas kreeg een document in de handen geschoven. "Morgen om 12 uur op de rijbaan. 12 uur, begrepen, Delaender?" Adjudant Degraaf keek nog eens streng naar hem. Jonas knikte als antwoord, maar wou nog iets zeggen. "Morgen is het stoofvlees met frietjes in de kantine, kan het echt geen uurtje later?" Philippe hield zich al vast voor de uitbrander, maar die kwam niet. "12 uur Delaender, of ge kunt terug naar Molenbeek, patatten gaan schillen met moemoe. Begrepen?" Zonder op een antwoord te wachten verliet hij de kamer. "Geen stoofvlees dus", verzuchtte Jonas. Philippe begon te lachen.

"Presenteer... Geweer!" de zware stem van eerste opperwachtmeester Stevens deelde de bevelen uit op de schietstand vandaag.

"Op commando... vuur!" Philippe haalde vol overtuiging de trekker over van zijn lang revolver, en tot zijn verbazing was het nog recht in de roos ook. Stevens, die op zijn stoel zat, schonk hem een goedkeurend knikje. Iedereen draaide zich om naar de wapenruimte om een nieuw wapen te gaan halen. Deze keer moesten ze met een volautomatisch geweer schieten. Een stengun om precies te zijn.

"Presenteer... geweer!"

"Op commando..." Philippe legde zijn vinger op de trekker.

" commando afbreken!"