Ep4

3.2K 131 0
                                    

''တကယ်ဘဲမင်းအဲ့တိုင်းဘဲနေသွားမှာလားလိုတရ''

မင်းသိုက်ရဲ့မေးခွန်းကိုလိုတရကဘာလဲဟုပခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်.....

''အန်တီစွဲမက်မောခင်ကိုနည်းနည်းလေးတော့သနားသင့်ပါတယ်ကွာ...ဖြစ်ခဲ့တာတွေကသူနဲ့မှမဆိုင်တာ''

''ဆိုင်တာပေါ့...သိပ်ကိုဆိုင်တယ်....... ငါ့မိဘတွေကိုသတ်ခဲ့တာသူ့အဖေလေ....အဲ့လူရဲ့သွေးတွေကိုသူအမွေဆက်ခံထားမှတော့သူလည်းဆိုင်တယ်''

''ငါ့အထင်....မင်း....ပြင်သစ်မှာတုန်းကကိစ္စကိုမကျေသေးတဲ့ပုံဘဲ''

''ပြင်သစ်...ဟုတ်လား ''

''ဟုတ်တယ်လေ.....အဲ့တုန်းကမင်းတို့တွဲခဲ့သေးတာဘဲမလား.........''

''သွားစမ်းပါကွာ...အိမ်မက်ထဲတောင်မရှိတော့ဘူး''

လိုတရစားပွဲပေါ်ကဆောက်လက်စကွန်ဒိုတွေရဲ့ဒီဇိုင်းစာရွက်တွေစိတ်မပါလက်မပါနဲ့ဆွဲယူကာကြည့်နေလိုက်သည်....

''အဖွားဆုံးမခဲ့တဲ့စကားကိုမှတ်မိသေးလားတတ''

''ဘာစကားလဲ''

''ကျန်တာတွေအကုန်လုံးကညာနေရင်တောင်နှလုံးသားနဲ့မျက်လုံးကတော့ညာလို့မရဘူးဆိုတာလေ''

''ပြောစရာမရှိတော့ရင် ဟိုဘက်မှာတံခါးပေါက်ရှိတယ်..ပြန်တော့''

မင်းသိုက်ကမတ်တပ်ထရပ်ကာ...

''တတ....မင်းကိုငါ့ညီမလေးလိုသဘောထားလို့မဖြစ်သင့်တာတွေမဖြစ်ခင်ငါကကြိုပြောတာ.......''

''ပြန်လို့ရပြီ....''

မိဘတွေဆုံးပြီးတော့လိုတရကိုမင်းသိုက်ရဲ့အဖွားကမွေးစားခဲ့တာကြောင့်....လိုတရအပေါ်မင်းသိုက်ဟာညီမလေးလိုသဘောထားလေသည်.....

''မမလေး........''

မင်းသိုက်ထွက်သွားတာနဲ့ရုံးခန်းထဲပြေးဝင်လာသူကမိုဘီ...

''ဘာဖြစ်တာလဲ ''

''ဉီးသူရိန်ရောက်နေပါတယ်မမလေး''

''ဟက်.....သူ့ညီမတော့သူအတော်ချစ်ရှာတာဘဲ...ရုံးခန်းဆီလွှတ်လိုက်''

''ဟုတ်ကဲ့မမလေး ''

လိုတရ..အခန်းထောင့်ကရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်ပြီး
ဘရမ်ဒီတစ်ခွက်ငှဲ့သောက်နေလိုက်သည်...

မာနတို့သည်နှလုံးသားကိုအရှုံးပေးရ၏Where stories live. Discover now