Dziwiłam się, że obecni tutaj, mają tak mocne głowy. Alkohol lał się litrami, a ja mogłam pochwalić się tym, że w mojej krwi nie płynęła ani jedna kropelka alkoholu.
Obecnie kołysałam biodrami do piosenki Gata Only, która do szpiku kości uświadamiała mi, że jestem latynoską. Po skończeniu się piosenki, zeszłam z tak zwanego parkietu, który tak naprawdę był środkiem salonu połączonego z kuchnią i jadalnią. Podeszłam do stolika, aby wziąć łyka swojej Coli.
Obok mnie zjawił się nie kto inny jak João, który upił łyka z mojej szklanki.
- Poznałaś już wszystkich? - zapytał, opierając się o ścianę.
- Nie wiem czy wszystkich, ale większość. A twoja dziewczyna? - zapytałam, patrząc na niego spod swoich długich rzęs. Naprawdę nie wiedziałam, czy ma dziewczynę. Zatrzymałam się na Magui, która jeszcze niedawno była tematem numer jeden wśród moich znajomych.
- Nie mam dziewczyny. - odpowiedział. Uniosłam brwi do góry, nie spodziewając się tego. O ile był taki sam jak cztery lata temu, to dziwne, że jej nie ma. Chociaż to może w moich naiwnych oczach był takim ideałem.
Pokiwałam tylko lekko głową, dolewając sobie picia. João sprawnie zmienił temat, odsuwając ode mnie myśli o jego poprzedniej dziewczynie. Czyli się rozstali. Może to i nawet dobrze? Nie znałam przyczyny ich rozstania, ale nie powinnam była wciskać w to swojego ciekawskiego nosa.
Rozmowa ciągnęła się w najlepsze, a ja poczułam jak wzburzają się we mnie wszystkie emocje, jakie związane były z João sprzed czterech i więcej lat. I mimo to, że się pojawiły, próbowałam wmówić sobie, że mi się wydaję. To po prostu przyjaciel z dzieciństwa, z którym odnawiam teraz kontakt.
W pewnym momencie w całym pomieszczeniu rozbrzmiała piosenka od Tory Laneza, The Color Violet. Jak mogłabym jej nie znać i w minimalnym stopniu nie lubić? Przez cały Mundial 2022, wyświetlały mi się edity João z tą piosenką!
Sam chłopak wyglądał, jakby ją uwielbiał, bo gdy tylko doszło do niego, jaka piosenka teraz leci, pociągnął mnie na środek salonu, gdzie byli wszyscy inni.
Doskonale znałam tekst i wiedziałam jak się ruszać. Przez imprezy z Evą weszło mi to w krew. Założyłam swoje ręce na kark João, na co ten położył delikatnie swoje dłonie na mojej talii. Nie był nachalny, co nawet nie przyszłoby mi do głowy.
I took my drugs and took my lovin' when I left out the spot
I left the party with a Barbie, markin' X on the dot
She calls my phone up but I told her, "I'm a loner" (uh)
But she likes my watch and my droptop and my persona (uh)
We hit the highway, 1-5-5, with my whole foot on the dash
She's in my ear, she's got no fear, she could care less if we crash
But on my radar, I've got some nerve to play hard
I've waited for my chance, but playboys we don't dance, dance, danceI gave my heart
Speedin' car goin' ninety in the rain
She took my heart, filled it with nothin' but pain
This beat in my hands is not for romance
I wanna stay but, playboys, we don't dance, dance, danceSo I won't dance again, oh, baby
No, I won't dance again, ooh, yeah (uh)
No, I won't dance again
No, I won't dance again
Pretty baby, oohOh, face in the daylight, wastin' time on the stars in the sky
She's got my pager, play games of love all on my eyes
Then I'm reminded, love don't come 'til you find it
I just hope that it's workin', I'm yearnin', I'm searchin', uh
The afterparty was on Wilson and 73rd
You got the notion that somebody else was with me first
But on my radar, you had some nerve to play hard
You took away my chance, but playboys we don't dance, dance, dance
CZYTASZ
Love believed in us | João Félix |
Fiksi RemajaCatarina Laporta na koniec pierwszego półrocza w klasie maturalnej przeprowadza się do swojego ojca. Czeka ją zupełnie nowy scenariusz i inny system nauki, który miała dotychczas. W wolnym czasie pomaga swojemu ojcu w uzupełnianiu różnych formalnoś...