Kurye

2

Asel'den;

Gözlerimi başımdaki şiddetli ağrıyla açtım göz kapaklarımda büyük bir ağırlık vardı sanki gözlerimi açmak zor geliyordu dün saatlerce ağlamam'dan dolayı olmalı kafamı yumuşak yastığa geri koydum ama tek sıkıntı bu yastık benim değildi üzerindeki koku ve bu yumuşaklık ben bu kadar yumuşacık yastıkta uyumum ve bu koku erkek kokusu acaba Kemal'in mi diye düşündüm ama olamazdı çünkii o eve bile gelmezdi gözlerimi zar zor açtığımda en başta gözlerim bulanıklaştığı için nerde olduğumu hala anlayamamıştım bulanıklık geçtiğinde etrafa bakındım burası ne benim odam ne de otel odası değildi şaşırmıştım elimi telefonuma attım hayla geceydi tek tük bir kaç şey hatırlıyodum ki ondan da emin değildim ama birinin beni arabama bindirdiğini biliyordum daha sonra yatağın kenarındaki erkek terliklerini giyip odanın kapısına yöneldim ama ayağa kalkmak için yeltendiğimde başım döndüğü için geri oturmuştum böyle olmayacağını fark ettiğimde içeriye doğru "KİMSE VAR MII?" Diye sordum içeriden ses gelmedi tam bir daha ayağa kalkmak için yelteniceken adım sesleri duydum olduğum odaya doğru yaklaşıyordu bir iki saniye sonra kapı çalındı kalın ve gür bir ses "gelebilirmiyim" dedi önce üstüme baktım hayla aynıydım daha sonra "gel" dedim içeriye bir adam girdi oldukça yakışıklıydı ve yarı çıplaktı sadece bir şortu vardı gözlerim fal taşı gibi açıldıktan sonra başımı öne eydim karşıdaki adamdan kıkırdama sesleri geliyordu kafamı kaldırıp ona baktığımda yanıma gelmişti yatağı göstererek " oturabilirmiyim" dedi kafamı onaylar bir biçimde salladım odada sanki ölüm sessizliği vardı sadece dışarıdan gelen kuş sesleri vadı ve bir kaç tane araba sesi daha sonra bu sessizliği bozan ben oldum " ben nerdeyim ve niye burdayım ayrıca siz kimsiniz" karşımdaki adam bana bakıp gülümsedi ve "ben Baran dün sizinle uçurumda karşılaştık ve siz ayağa kalkacak durumda değildiniz bende oraya otobüsle gelmiştim kafamı dinlemeye ama pek te mümkün olmadı açıkçası sizin arabanızla geldik ama evinizi bilmediğim için kendi evime gelmek zorunda kaldım" aklıma dün olanlar gelince başımı öne eydim bir şey diyemedim çünkü yine gözümden yaşlar akmaya başlamıştı Baran'ın gözleri üzerimdeydi istemsizce ağzımdan bir hıçkırık çıkmıştı ben ağlarken Baran aniden beni kendine çekti ve bana sarıldı üstünde bir şey olmadığı için göz yaşlarım çıplak tenine deyiyordu bundan rahatsız olmamış gibi bana daha sıkı sarıldı ve "istersen anlatıp içini dökebilirsin" dedi kafamı tekrar omzuna koydum ve önce bir kaç saniye sustum sonra üstün körü anlatma kararı aldım "Kocamı başka bir kadınla bastım" bir an sarıldığım bedenin katıldığını hissettim dik bir şekilde durup "vayy şerefsizzzzz oruspu çocuğu senin gibi bir kadını kim nasıl aldatır ki anladığın kadarıyla sen onu çok seviyorsun yoksa bu kadar delirip kendini uçurumdan atmak istemezsin değil mi" onu kafamla onayladım ve içimi dökmek istedim zaten hayatımda bir daha göremeyeceğim biriydi anlatsam zarar gelmezdi her halde derin bir nefes alıp "şöyle ki ben evliyim ama dün kocamın beni aldattığını öğrendim ve kafayı yedim biraz ona biraz da yanındaki şıllığı hırpaladım sonra her zaman gittiğim uçurumda buldum kendimi normalde orda kimse olmaz seni de ilk defa gördüm hatta " beni dikkatli dikkatli dinlemişti "kocanın seni aldattığını kanıtlayacak bir video ya da fotoğraf var mı elinde?"bir anda aklıma eve girerken çektiğim video geldi ve gözlerim parladı kafamı aniden omzundan kaldırıp "telefonum nerde" diye sordum bir kanıt olduğunu anlamış olacak ki onun da gözleri parladı daha sonra komidini gösterdi telefonu elime aldığımda Kemal'den bir sürü arama ve mesaj gelmişti umursamadan direkt olarak galerime girdim bir anda videoyu bulamayınca korkmuştum ama bir anda aklıma videoyu galerimde sakladığım geldi hemen oraya girip videoyu gösterdim ve ilk el kaldıranın her türlü o olduğu da net bir şekilde görünüyordu ben Baran'a videoyu gösterirken Kemal bir daha aradı ve Baran bir sinirle suratına kapatıp"bu amcı oruspu bunca şey yaptıktan sonra bir de utanmadan seni mi arıyo ben bunun amına korum kim ki bu aç köpek" onun sinirlendiği her halinden belli oluyordu elini tuttum ve "sakin ol önemsemiyorum ben seninde önemsemene gerek yok kendini bi bok sanıyo zaten yarrak kafalı" ettiğim küfüre minik bir kahkaha attı ben de onun gülüşüne gülmüştüm resmen daha sonra hemen söze girdi "benim bir tane avukat arkadaşım var işinde epey de iyi sana bu süreçte çok yardımcı olur ve umarım bu aşamadan kurtulursun böyle bir adamın derdi çekilmez" "çoook teşekkür ederim Baran sen olmasan şu an burda bile olamaya bilirdim " daha sonra Baran beni kendine çekip sarıldı ve "bu kadar ağlama yeter hadi kalk acıkmış sındır kahvaltı hazırdı zaten beraber kahvaltı edelim ayrıca sana bir tane de ev bulalım hem istersen ev bulana kadar burda da kalabilirsin " o gerçekten çok iyi biriydi dünayda böyle insanlar kalmışmıydı onun teklifini kabul etmek zorunda kalmıştım resmen çünkü kalacak yerim yoktu ama ya onun başına bela olursa diye de aklımdan çıkmıyordu "Baran ben gerçekten sana minnettarım ama teklifini kabul edemem hem sana da yük olmak istemiyorum" aslında istesende bana yük olmazsın ev bulmak zaten o kadar da zor olamaz senin,için kapıda bir BMV var sonuçta zaten bir saate işe gidicem gece yarısına kadar da dönemem evde yanlız başına kafanı dinlersin benim dolabımdan kıyafet te alabilirsin sana kıyafet getirene kadar" ona minnettar bir bakış attım ve " ben gerçekten sana minnettarım Baran çok teşekkür ederim" Baran bana göz kırpı beraber kahvaltı edip sofrayı toparladık daha sonra barana temizlik malzemelerinin nerde olduğunu sordum bana banyodaki folabı gösterip giyinmeye gitti bende süpürge makinasını alıp salondan süpürmeye başladım tüm evi dip köşe temizlemem 45 dakikamı almıştı Baran'da bu sırada duş almış giyinmiş saçlarını yapmıştı ben süpürgeyi yerine koydum ve baranın içerden bana seslendiğini duydum "Asel ben çıkıyorum" kapıya doğru gidip Barana sarıldım ve "bekliyorum sen gelene kadar evi derler toplar yemek yaparım ben" bana gülümseyip "kendini yormana gerek yok kendini aç bırakma ağlama evi toplamana da gerek yok" ağlama kelimesine suratımı asmıştım ki Baran "suratını as diye demedim güzelim üzülme yeter ben geç kalıyorum çıkıcam akşam 8 gibi gelirim bugün" güzelim mi demişti o neyse "tamam evde olurum teşekkür ederim her şey için" bana göz kırpıp evden çıktı