We can back?[ចិត្តពីរssn2](ចប់)

ភាគ4

ឥឡូវយើងមកដឹងបញ្ហារបស់wayឥឡូវនេះវិញ...

Way:ប៉ាពេលណាឈប់លេងល្បែង! 8ឆ្នាំមកនេះខ្ញុំដូចជាធ្វើបាបpeteទាំងរស់ចឹង ព្រោះថាគេខំធ្វើការសឹងស្លាប់តែខ្ញុំលួចលុយគេមកសងបំណុលឲ្យប៉ារាល់ថ្ងៃ!!!!(ចូលមកក៏ឃើញថាមានមនុស្សយ៉ាងច្រើនលេងល្បែងក្នុងផ្ទះរបស់គេនេះហើយជាមូលហេតុដែលគេទ្រាំលែងបានហើយសុំpeteលែងលះគ្នា គេមិនចង់ឲ្យpeteលំបាកព្រោះគេទៀតទេ)

Rawat:ចេញទៅកំពុងចាញ់ល្បែងផងមករញ៉េរញ៉ៃស្អី!(កូននិយាយមិនខ្ចីស្ដាប់រាល់ថ្ងៃគ្មានសល់អីសល់តែសម្បកផ្ទះតូចនិងឯង)

Way:បើប៉ានៅតែបែបនេះខ្ញុំលែងនៅជាមួយប៉ាហើយ!

Rawat:ស្មានតែយើងអង្វរឯងមែនទេ??

🗣️:អីយ៉ា..លោកបងមើលទៅកូនលោកបងស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់បើឲ្យមកខ្ញុំ..ខ្ញុំនិងឲ្យរួចបំណុលទាំងថ្មីទាំងចាស់ហើយថែមលុយពីលើ10លានទៀតផង!

Rawat:ពិតមែនឬ??ចឹងយកគេទៅ!(ដូចជាគ្មានស្រលាញ់កូនអីបន្តិចសោះ)

Way:ប៉ានិយាយចេញមកដោយរបៀបណានេះជាកូនរបស់ប៉ាណាមិនមែនជាអីវ៉ាន់ដែលចង់លក់ចេញពេលណាក៏បានទេ!!!!(កាលពីមុនឃើញpeteមានក៏ឲ្យកូនទៅរៀបការជាមួយpeteដល់ឥឡូវមកឲ្យទៅអ្នកផ្សេងទៀត)

Rawat:ឯងគ្រាន់តែជាកូន!ចឹងហើយត្រូវតែស្ដាប់យើងដែរជាឪរបស់ឯង!!!

Way:ខ្ញុំលែងនៅជាមួយប៉ាហើយ!(ខឹងណាស់ចង់ចាកចេញតែក៏ត្រូវបុរសម្នាក់នោះចាប់ទាញមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេ)

🗣️:ទៅណាទៀត..ប្ដីរបស់អូននៅទីនេះហើយ!!!

Way:ប្ដីឪឯងស្អី...លែងយើងភ្លាមទៅ!(ព្យាយាមក្រោកចេញពីគេ)

🗣️:នែ៎!កុំលេងដល់ឪណាវើយ!ឪយើងអាចធ្វើតារបស់ឯងបាន..

Way:បើដឹងចឹងហើយកុំឲ្យយើងជេរលើសនេះលែងយើងភ្លាមទៅ!

🗣️:យើងឲ្យលុយឪឯងរួចហើយរឿងអីយើងត្រូវដោះលែងឯង!?

Way:មិនលែងមែនទេបាន! 💥(អុកក្បាលមួយទំហឹងទៅនិងបុរសម្នាក់នោះធ្វើឲ្យគេឡើងចង់សន្លប់ចំណែកwayក៏រត់ចេញ)

🗣️:យើងមិនឲ្យឯងរត់រួចទេ!

Way:....(ព្យាយាមរត់រហូតដល់ផ្លូវបំបែកមួយគេក៏ចេះតែរត់ទៅបន្តមិនកំណត់ទីតាំងទេ ហើយបុរសម្នាក់នោះរត់ដល់ផ្លូវបំបែកក៏រកwayលែងឃើញមានតែប្រើកូនចៅខ្លួនម្ដង)

🗣️:ពួកឯងរកវាឲ្យឃើញ!អ្នកណារកវាឃើញយើងឲ្យម្នាក់1លានចាយលេង!

កូនចៅ:ទទួលបញ្ជាចៅហ្វាយ!
-------

Pete:រត់គេចពីអី??(ទោះបែកគ្នាហើយតែតាមគេគ្រប់ជំហាន)

Way:អត់មានរត់គេចអីទេគ្រាន់តែរត់ហាត់ប្រាណ...

Pete:ចឹងហ៎..តែបងថាអូនរត់ឡើងដង្ហក់ខ្យល់ទៅហើយមិនមែនហាត់ប្រាណទេ!

Way:ខ្ញុំរត់តែចឹងឯង!!!

Pete:នោះមានគេតាមមកហើយនោះ....

Way:ឆាប់រត់ទៅ!(ទាញដៃpeteរត់ទាំងមិនដឹងទេថាpeteគ្រាន់តែកុហកបំភ័យខ្លួន)

Pete:បានហើយរត់មកឆ្ងាយហើយ...(ឃើញថាwayកាន់តែដង្ហក់ទើបឈប់បំភ័យ)

Way:ហ៊ឹម...(ដកដង្ហើមឲ្យធូរបន្តិចសិន)

Pete:សម្រេចថារត់គេចពីអី...

Way:មិនមែនជារឿងរបស់បងទេកុំចង់ដឹង!

Pete:អូនមានបញ្ហាអីមែនទេ???ប្រាប់បងមកបើបងជួយបានបងនិងជួយ!(លែងលះគ្នាពិតតែចិត្តស្រឡាញ់បារម្ភនៅដដែលមិនប្រែប្រួលទេព្រោះមនុស្សល្អនិងគ្នាសុខៗចែកផ្លូវគ្នាវាពិបាកធ្វើចិត្តណាស់)

Way:ខ្ញុំប្រាប់ហើយមិនមែនជារឿងរបស់បងទេឈប់តាមខ្ញុំទៅ!!បើបងជួយបានមិនមែនខ្ញុំលែងលះជាមួយបងទេ!មកពីបងគ្មានសមត្ថភាពជួយខ្ញុំទេបងមិនអាចផ្ដល់អ្វីឲ្យមកខ្ញុំបានទេ!(និយាយដើម្បីឲ្យគេខឹងហើយចាកចេញ)

Pete:គ្មានសមត្ថភាពតែហេតុអីអូនរស់នៅជាមួយបងអស់រយៈពេល8ឆ្នាំ??ហេតុអីក៏អូនមិនចាកចេញនៅថ្ងៃដំបូង!ហេតុអីចូលមកជីវិតបងដល់ទៅ8ឆ្នាំសាងអនុស្សាវរីយ៍ល្អជាច្រើនទុកធ្វើអី?

Way:ព្រោះតែខ្ញុំគិតថាបងអាចផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំបានច្រើនជាងនេះ តែខ្ញុំរស់នៅជាមួយបងដល់ទៅ8ឆ្នាំបែរជាគ្មានអ្វីរីកចម្រើនទេមានតែរញ៉េរញ៉ៃលើសដើម!

Pete:រញ៉េរញ៉ៃ???រញ៉េរញ៉ៃត្រង់ណា??!អូននិយាយបែបនេះចេញមកបានដោយរបៀបណា???(ឮចឹងហួសចិត្តខ្លាំងណាស់ហេតុអីក៏គេនិយាយចឹង8ឆ្នាំមកនេះខ្លួនផ្ដល់គ្រប់យ៉ាង)

Way:ខ្ញុំចង់និយាយចឹងតើយ៉ាងម៉េច?!??

Pete:wayអូនជាមនុស្សបែបនេះតាំងពីពេលណា??

Way:គឺតាំងពីពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមយល់ថាបងគ្មានសមត្ថភាព!!!

Pete:មួយម៉ាត់គ្មានសមត្ថភាពពីរម៉ាត់គ្មានសមត្ថភាព! អូនដូចជាផ្គើនបងពេកហើយ!!!(ចាប់ទាញចង្កេះរបស់wayមកផ្អិបនិងខ្លួនរបស់គេ)

Way:លែង!ខ្ញុំត្រូវការទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំវិញ!

Pete:អូខេ...តោះទៅផ្ទះវិញ!(លើកលីwayលើស្មាបកក្រោយទៅរកឡានរបស់ខ្លួនវិញ)

Way:អត់ទេខ្ញុំមិនទៅទីនោះទេដាក់ខ្ញុំចុះ....