Kroon van Vriendschap ||| Young Royals

4

Terwijl Wilhelm worstelde met de nasleep van de problemen die August had veroorzaakt, zat August gevangen in een spiraal van zelfhaat en destructieve gedachten. Hij voelde zich verloren in een oceaan van schuldgevoelens, elke herinnering aan zijn daden versterkte alleen maar zijn overtuiging dat hij een waardeloos persoon was.

August had altijd al een zwakte gehad voor perfectie. Hij streefde voortdurend naar de hoogste standaarden, maar telkens als hij dacht dat hij ze had bereikt, glipte de controle hem door de vingers. Het schandaal dat hij had veroorzaakt, was slechts het nieuwste voorbeeld van zijn onvermogen om zijn eigen fouten te accepteren.

Maar het was niet alleen de druk van buitenaf die August kwelde; het was ook de demonen die van binnen woedden. Hij had al langer geleden een eetstoornis ontwikkeld, een geheime strijd die hij wanhopig verborgen had gehouden voor de wereld om hem heen. Maar nu, met de gevolgen van zijn daden die hem inhaalden, leek zijn innerlijke strijd alleen maar intenser te worden.

Elke maaltijd was een gevecht, elke hap voelde als een daad van verraad tegenover zichzelf. Hij voelde zich zwak en machteloos, een marionet in de greep van zijn eigen demonen. Hij wist dat hij hulp nodig had, maar hij durfde niet om hulp te vragen, bang voor de oordelen en veroordelingen van anderen.

Terwijl August in zijn donkere gedachten verzonken was, voelde hij een steek van pijn in zijn maag, een herinnering aan de leegte die hem van binnen verteerde. Hij wist dat hij op de rand van de afgrond stond, maar hij wist niet hoe hij moest terugkeren naar het licht. En dus bleef hij zitten, gevangen in zijn eigen gevangenis van zelfhaat en wanhoop, terwijl de wereld om hem heen langzaam instortte.