Terwijl Wilhelm daar lag, overmand door de last van zijn eigen emoties, voelde hij een plotselinge golf van wanhoop door hem heen spoelen. Hij kon niet langer alleen vechten tegen de duisternis die hem omringde. Hij had hulp nodig, iemand om hem bij te staan in zijn donkerste momenten.
Met trillende handen pakte Wilhelm zijn telefoon en begon te typen, zijn vingers schokkerig van de emoties. Hij zocht naar de naam die hem het meest dierbaar was, die hem altijd een gevoel van troost en veiligheid had gebracht, zelfs in de moeilijkste tijden.
"Simon, ik heb je nodig. Alsjeblieft, help me," typte Wilhelm met een trillende hand, zijn hart bonzend in zijn keel terwijl hij wachtte op een reactie.
Het duurde niet lang voordat zijn telefoon trilde, een teken dat er een antwoord was. Zijn hart sloeg een keer over terwijl hij het bericht opende, zijn adem inhoudend terwijl hij las wat er stond.
"Ik kom eraan. Blijf waar je bent. Alles komt goed," luidde het simpele, maar geruststellende antwoord van Simon.
Wilhelm voelde een golf van opluchting door hem heen spoelen. Hij was niet alleen, hij had Simon aan zijn zijde. En hoewel de weg naar genezing misschien lang en hobbelig zou zijn, wist hij dat hij niet alleen hoefde te gaan. Samen zouden ze de storm doorstaan, stap voor stap, dag na dag, tot het licht aan het einde van de tunnel eindelijk weer binnen handbereik was.
JE LEEST
Kroon van Vriendschap ||| Young Royals
FanfictionIn het koninklijke paleis van Zweden speelt zich een verhaal af van vriendschap, liefde en vergeving dat de grenzen van tijd en traditie overstijgt. Wilhelm, de kroonprins, worstelt met de last van zijn koninklijke verantwoordelijkheden en de druk o...
