Bahadırdan nefret ediyorum ya bunca zaman beni sevdini farketmemişim.
Salak gibi bahadırın suratına bakarken.
"Özür dilerim ben farketmedim.Yani ne biliyim beni sadece arkadaş olarak gördünü sanırdım Üzgünüm"dedim ve utancımdan ayakkabılarıma bakmayı sürdürdüm.
"Gerçekten ne dicemi bilmiyorum yani seninlede 2 hafta beraber olamayız ben seni unuturum sen amerikada başka bi çocukla beraber olursun ama olmaz berire üzgünüm" o kelimeler ağzından dökülürken kalbime bıçak saplamışlar gibi oldum.
"Ben kaç yıl seni bekliyim diceğin bumu bahadır"dedim ve kafeyi terk ettim.
Hemen gidip en yakın arkadaşım serayı aradım .Cevap vermedi sonunda küfürü basdım.
"Aahhh ne yapacağım yaa" o kadar kötüydümki ağlamaya başladım ve yazikki birisi karşımdaydı tabiki bahadırdı"ne bahadır ne istiyorsun ...
Taki cümlemi devam ettiriyim derken dudaklarımız birbirine yapışırken 3 saniye sonra hemen kendimi çektim" ne yapıyosun sen pis insan"dedim ve yürümeye başladım.
Çok mutluydum kalbimde bu sefer kelebek ler uçuşuyordu.
Gülmeye başladım arkama bakarsam bahadır hemen kolay bi kız olduğumu sanardı o yüzden yanımda olan aynayı çıkarttım ve arkaya aynayla baktım o görmeden o ise gülüyordu.
Ama 2 hafta sonra amerika işi sıkıyordu...
(Ahh salak kafam!!)Eve gittim ve evimizdeki kütüphaneye girdim kağıttan kentleri okumaya başladım esin içeri girdi ve bana annemin güzel olup olmadını ve nasıl bi kişilikte oldunu sordu biliyorum oda bi kadın ama bunlar ona göre değil .
Odama gittim ve hizmetliden kahve istedim amerika beni dört gözle bekliyosun ama ben gelmicem .
Daha fazla babamdan ayrı kalamam ve tabiki bahadırdan kendimi o kadar kötü hissediyodumki bahadır mevzularından dolayı ama dayanmalıyım ben güçlü bir ergenim...
Fazla beklettim Üzgünüm...;)
