"အပ်ကလေးဖြုတ်ပါတော့မယ်နော်"
Nurse မှ နန်းကိုသွင်းထားသည့်ဆေးအိတ်သေချာလဲပေးနေသည်။Nurse မှလဲပေးနေသည် ကိုခင်ရည်ဇော်က မှားလားမှန်လားကြည့်နေသည်။ခဏမျှကျတော့ ဆေးသွင်းလဲတာပြီးသွားသောကြောင့် nuser မှထွက်သွားသည်။ထိုနောက်မေယျာရတီအောင်မှ အိပ်ချင်မူတူးနဲ့နိုးလားသည်။
"ဝါးးး~ အော် ခင်ရည်ဇော် ရောက်နာလား"
မျက်လုံးကိုလက်ဖြင့် ပွတ်ကာပြောသည်။
"အော်နန်း နိုးနေပြီးလာ"
"သူက ငါဝင်လာကတည်းက နိုးတော်မှုနေတာ မနက်ဖန် ကျရင်ေဆးရုံဆင်းလို့ပြီ ငါသွားတော့မယ်"
ခင်ရည်ဇော်မှပြောကာထွက်သွားသည်။ ထို့နောက် ထိုအခန်းရီးမှာလူမရှိသလိုပင်တိတ်သွာသည်။မေယျာရတီအောင်မှ ဘာမှမပြောဘဲ သူမခါင်းကတော့ခြေလောက်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။နန်းလဲထပ်တူပါဘဲ။
"ငါ့ကိုချစ်လား"
ရုတ်တရက် နန်းပြောလိုက်သောစကားကြောင့် မေယျာရတီအောင်မှ လန့်သွားကာ နန်းကိုကြည့်သည်။
"ငါ့ကို ချစ်လားလို့မေးနေတယ်လေ"
"အင်းချစ်တယ်"
"နင်ချစ်တယ် ဘဲပြောတာလား နင်ချစ်ဆို ငါကို နမ်းလေ"
နန်းမှ မျက်ရည်လေးတွေကျကာ ပြောသည်။မေယျာရတီအောင် တစ်ချက်ရီကာ နန်း၏နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့သည်။
*ပြွတ်စ်*
"အွန်း ခန အရမ်းရီး မလုပ်နဲ့ငါအသက်သိပ်မရှုနိုင်ဘူး"
"အဲ့ဒါဆိုကို မလုပ်တော့ဘူး မင်းပင်ပန်းမှာဆိုလို့ *မွ* "
နန်း၏နဖူးလေးကိုညှင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။
"နောက် နေ့ကျရင် ခရီးသွားမယ် "
"ဘယ်ကိုသွားမှာတုန်း"
"ပင်လယ်"
"အဲ့တာကြောင့် အသားမဲတာ"
"အသားမဲလဲ ကိုယ့်က ချောပါတယ်နော်"
"တော်သေးတယ် ဇေ အသားမမဲဘဲရုပ်ဘဲ တူလို့ ကျေးဇူးတင်ကမယ်"
"ဇေချောတာကိုယ့်လောက်မမှီဘူး"
YOU ARE READING
Love war
Random"နန်း ကိုယ်မင်းကိုစောက်ရမ်းချစ်တဲ့သားနဲ့ဘာလို့သစ္စာဖောက်ကတာလည်းဟမ် မင်းသစ္စာဖောက်တိုင်းမင်း ငါ လက်ထဲကနေမင်းမလွတ်ဘူး"
