Annesinin ölümünün ardından babasını suçlu gören Aras annesinin ölümünün arkasından çok daha farklı şeyler öğrenir . Ailesinin yok oluşunun ardından kız kardeşinle evlat edinen aileyi koruma olarak girer ve her şey tam da bu esnada başlar.
Okuyacağınız hikaye tam anlamıyla kurgudan ibarettir . İlerleyen bölümlerde rahatsız edici içerikler bulunmaktadır , bu bölümü tanıtım amaçlı düşünebilirsiniz . Umarım beğenirsiniz <3
Bilmiyorum ;
Keşke aynı anda ayrılsak şu dünyadan Ne sen geriden gelsen , ne ben geride kalsam Bu dünyadan ayrılmaya yemin etmişken ben Seninle attığım her adımla bir çiçek misal Yaşamak için yaşayan ...
🔗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔗
"kelebek etkisi 1"
Her gün yeniden fark ediyorum ne kadar sevdiğimi... Çözemiyorum neden sen ve neden seni bu kadar çok sevdiğimi . Peşine düşüyorum , gülüşünü arıyorum gözlerinde . Bana hayat veren tebessüm sen ve yine sensizlik içinde dakikaları bilip yanındayken günleri unutan bir ben . Ve tek bir soruyla kalıyorum bana acı veren Aynı geceyle bakar mıydı gözlerin ? Her şeye sebep olanın ben olduğumu bilsen ?
...
20.06.2012
Az önce bir yıldız kaydı , doğduğu gün hayatını kaybeden kadın yerine bir dilek diledim . Nefesim tutuldu koca bir kan göletinde en mutlu anımda ben ilk kez ölmeyi istedim . Ne yaşamanın bir önemi kaldı ne de benliğimin bir anlamı ama durmak zorundaydım yaşamak zorundaydım , küçük bir kız çocuğunun korunması için , gözyaşları için , korkmaması için . Yaşamak zorundaydım ...
Kendi hayallerim ve mutluluğumu da gömdüm mezarına , toprağını ise onun en sevdiği çiçeklerle süsledim anlamını ise o gün çok daha iyi anladım . Kötü günlerin habercisi demekmiş , kötü anıların hatırlatıcısı;kasımpatı ...
Bir ev vardı ormanın en derininde kocaman bir bahçesi , dışarıdan bakıldığı zaman hoş bir manzarası . Ama içi daha güzeldi bir anne vardı en önemlisi hayatta olan bir anne , sessiz çığlıklar yerine oyun kahkahaları atan minik bir kız çocuğu , iyilik için çabalayan güçlü bir adam vardı suçsuz bir adam . Eğlenceli bir delikanlı vardı mesela , daima gülen .Ve ben vardım kendini güçlü zanneden .
Bahçe soldu , ev olduğu gibi duruyordu içinde ne hayat kaldı ne de kahkaha atan bir kız çocuğu suçsuz adam yok oldu eğlenceli çocuk tebessüm bile edemezken geride yalnızca ben kaldım . İnsan bazı şeyleri çok geç fark eder , güçlü olmadığımı anladım ben de, aslında hiçbir şeydim kocaman hayatta . Çaba ve umuttu beni ayakta tutan .
